Δευτέρα 21 Αυγούστου 2023

Οι 13 χειρότερες αυτοκράτειρες της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Βυζάντιο) (Μέρος Α)

Ο Αυτοκράτορας, εάν ήταν άγαμος έπρεπε να συνάψει γάμο, ώστε να εξασφαλίσει πιθανό διάδοχο. Η διαδοχή του βέβαια από δικό του γιο δεν ήταν εξασφαλισμένη (διότι το πρόσωπο του Αυτοκράτορα έπρεπε να έχει την έγκριση του στρατού, της Συγκλήτου των δήμων και της Εκκλησίας, όπως προανεφέραμε), αλλά οι εκάστοτε Αυτοκράτορες το επεδίωκαν. Γι' αυτό οι ευνούχοι αποκλείονταν αυτομάτως από το Αυτοκρατορικό αξίωμα. Το ίδιο και οι Μοναχοί. Ο γάμος του Αυτοκράτορα ήταν αφορμή λαμπρών εορτασμών και είχε μεγάλη σημασία για το κράτος. Ώστε δεν ήταν προσωπική του μόνον υπόθεση. Η επιλογή της νύφης γινόταν πολλές φο­ρές με πολιτικά κριτήρια. Πολλοί ξένοι ηγεμόνες ήθελαν να συνδεθούν με δεσμούς συγγενείας/επιγαμίας με τον Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και έστελναν γράμματα προσφέροντας σ' αυτόν τις θυγατέρες τους για σύζυγο. Η επιλογή γινόταν τότε με πολιτικά κριτήρια. Γενικά η μέλλουσα Αυτοκράτειρα έπρεπε να είναι ευγε­νικής καταγωγής και να κοσμείται από παρθενία και φυσική ομορφιά. Απεσταλμένοι του Αυτο­κράτορα περιόδευαν την Αυτοκρατορία αναζητώντας υποψήφιες νύφες με τα χαρακτηριστικά αυτά και τις έστελναν στην Κωνσταντινούπολη. Η επιλογή γινόταν από τον Αυτοκράτορα με μία διαδικασία (κατά το 8ο και 9ο αιώνα) που θυμίζει τα σημερινά καλλιστεία. Συχνά το κριτήριο της φυσικής ομορφιάς βάρυνε περισσότερο από την ευγενική καταγωγή της νύφης. Η ετοιμασία για τον αυτοκρατορικό γάμο ακολουθούσε αυστηρή εθιμοτυπία. Μόλις η αυτοκρατορική νύφη αναχωρούσε από την πατρίδα της (εάν δεν ήταν ήδη στην Κωνσταντινούπολη) ειδικός αγγελιαφόρος, ο συγχαριάριος, μετέφερε την είδηση στην Βασιλεύουσα. Την υποδέχονταν στην Κωνσταντινούπολη με τυπικό παρό­μοιο της απαντήσεως παρισταμένου και του Αυτοκράτορα. Κατά την πομπή προς το παλάτι (το νυμφαγώγιον) με συνοδεία έφιππης φρουράς, «μετά μουσικής και ύμνων επιβατηρίων», τα πλήθη επευφημούσαν και την έραιναν με μύρα και ροδοπέταλα. Στο παλάτι συνεχιζόταν ο εορτασμός. Κατά τις επόμενες ημέρες, αν ή νύφη δεν ήταν χριστιανή, γινόταν η βάπτισή της και εν συνεχεία τα μνήστρα (σπόντζα).
Το στεφάνωμα γινόταν συνήθως στην Αγία Σοφία με απόλυτη μεγαλο­πρέ­πεια. Οι μελλόνυμφοι έφεραν χρυσοκέντητα και διάλιθα φορέματα, ο γαμπρός Αυτοκράτορας ήταν με το στέμμα του. Τα στέφανα ήταν επίσης διάλιθα. Τον γάμο τον τελούσε ο Πατριάρχης. Μετά την στέψη το ζεύγος των νεονύμφων υποδεχόταν τους προ­σκεκλημένους στην αίθουσα του ανακτόρου ονοπόδιον, όπου δέχονταν τις ευχές τους και στη συνέχεια ακολουθούσε το γαμήλιο αυτοκρατορικό συμπόσιο στην αίθου­σα των δεκαεννέα ακουβιτών. Τέλος το ζεύγος απεσύρετο στο δωμάτιο του παστού. Τρεις ημέρες αργότερα γινόταν το επίσημο λουτρό της νύφης με μεγαλοπρεπή πομπή της νύφης από τον παστό στον λουτρώνα και αντιστρόφως, συνοδεία μουσικών οργάνων. Εξ αφορμής του Αυτοκρατορικού γάμου δίνονταν «φιλοτιμίες» στους πολιτικούς και εκκλησιαστικούς έχοντες, οργανώνονταν πλούσια γεύματα για τον λαό σε διάφορα μέρη της Βασιλευούσης, ελευθερώνονταν κρατούμενοι, εξαγοράζονταν αιχμάλωτοι, οργανώνονταν αθλητικοί αγώνες, χοροί και παραστάσεις δρωμένων με μίμους και θαυματοποιούς.
1) Η Φλαβία Μάξιμα Φαύστα Αυγούστα (Fausta Maxima Flavia, 289 - 326) ήταν Ρωμαία αυτοκράτειρα, κόρη του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Επίσης ήταν σύζυγος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Αυτοκράτορα της Ρώμης και πρώτου αυτοκράτορα του Βυζαντίου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρώμη, αλλά η χρονολογία γέννησής της έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις μεταξύ των ερευνητών. Τα πρώτα 10 χρόνια του γάμου της η Φαύστα παρέμεινε άτεκνη, χωρίς όμως να μειωθεί το κύρος της στην αυλή ή να χάσει την εύνοια του συζύγου της, κάτι που εξηγείται εύκολα αν είχε παντρευτεί σε παιδική ηλικία. Η Φαύστα παντρεύτηκε τον Μέγα Κωνσταντίνο το 307 μ.Χ. στους Τρεβήρους (Τριρ της Γερμανίας), όταν εκείνη ήταν 17 ή 18 χρονών και εκείνος καίσαρας της Γαλατίας. Είναι βέβαιο ότι εκείνος ήταν μεγαλύτερός της κατά 15 χρόνια ή ακόμη περισσότερο. Ο γάμος του Κωνσταντίνου και της Φαύστας είχε κίνητρα πολιτικά, καθώς επισφράγισε τη συμφωνία ανακωχής ανάμεσα στον Μαξιμιανό και τον Κωνσταντίνο. Μάλιστα, σε ένδειξη καλής θέλησης, ο Κωνσταντίνος απομάκρυνε την παλλακίδα του Μινερβίνη (ή νόμιμη σύζυγό του) με την οποία είχε αποκτήσει το 299 έναν γιο, τον Κρίσπο. Το αντρόγυνο απέκτησε τρεις γιους, τους μετέπειτα αυτοκράτορες Κωνσταντίνο Β΄, γεννημένο στις 7 Αυγούστου 316, Κωνστάντιο Β΄, που γεννήθηκε στις 7 Αυγούστου 317 και τον Κώνσταντα, γεννημένο το 320 ή το 323 και δύο κόρες: την Κωνσταντίνα και την Ελένη. Αγνοούμε τις χρονολογίες γέννησης των δύο θυγατέρων του αυτοκρατορικού ζευγαριού, το μόνο που ξέρουμε είναι ότι η Κωνσταντίνα ήταν η μεγαλύτερη από τα υπόλοιπα παιδιά. Οι τρεις γιοι τους έλαβαν αργότερα τους τίτλους του Καίσαρα.
Ως σύζυγος του αυτοκράτορα, η Φαύστα είχε τον τίτλο της nobilissima femina, ενώ λίγο μετά τη νίκη του εναντίον του αντιπάλου του Λικινίου, το 324 μ.Χ., ο Κωνσταντίνος της απένειμε τον τίτλο της Αυγούστας. Δύο γεγονότα, σε συνδυασμό με τις φιλοδοξίες της Φαύστας και την επιθυμία του Κωνσταντίνου να καταστεί μονοκράτορας της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, πιθανόν να προκάλεσαν κάποιες εντάσεις στις σχέσεις του ανδρογύνου. Ο Μαξιμιανός καταπατά τις συμφωνίες που είχε υπογράψει με τον Κωνσταντίνο και εμπιστεύεται τα σχέδιά του στην κόρη του. Όταν τα σχέδια του Μαξιμιανού βρίσκονται σε κρίσιμη φάση και ετοιμάζεται να αιφνιδιάσει τον αντίπαλό του, η Φαύστα προδίδει τον πατέρα της στον Κωνσταντίνο. Ο Κωνσταντίνος τότε συλλαμβάνει το Μαξιμιανό για προδοσία, αλλά για χατίρι της γυναίκας του δεν εκτελεί τον πεθερό του, τον φυλακίζει. Όμως, η Φαύστα του υποδεικνύει να εκτελέσει τον πατέρα της, διότι όσο είναι ζωντανός παραμένει ο κίνδυνος να συνωμοτήσει ξανά εναντίον του. Ο Κωνσταντίνος ακολουθεί τις υποδείξεις της και εκτελεί τον Μαξιμιανό. Λίγο αργότερα, στη μάχη της Μιλβίας γέφυρας, μία από τις αποφασιστικότερες μάχες της παγκόσμιας ιστορίας, ο Κωνσταντίνος αντιμετώπισε και νίκησε τον αδερφό της γυναίκας του, τον Μαξέντιο. Ο Μαξέντιος στην προσπάθειά του να διαφύγει πνίγηκε στον ποταμό Τίβερη και με διαταγή του Κωνσταντίνου το κεφάλι του κόπηκε, καρφώθηκε σε ένα ξύλο και οι στρατιώτες το περιέφεραν στους δρόμους της Ρώμης. 
Η ζωή της Φαύστας τέλειωσε με τον πιο τραγικό τρόπο το 326 ή το 327 μ.Χ., όταν ο άντρας της διέταξε την εκτέλεσή της. Πέθανε από ασφυξία μέσα στο υπερθερμασμένο λουτρό της, λίγο καιρό μετά την εκτέλεση του γιου του Κωνσταντίνου, Κρίσπου. Τα ακριβή αίτια της οικογενειακής αυτής τραγωδίας δεν είναι γνωστά. Δύο ιστορικοί, ο Ζωσιμάς τον 6ο αιώνα και ο Ζωναράς τον 12ο αιώνα, μας αναφέρουν πως η Φαύστα συκοφάντησε στον Κωνσταντίνο τον πρωτότοκο γιο του Κρίσπο, που του είχε χαρίσει η Μινερβίνη, ότι ήταν ερωτευμένος μαζί της και όταν εκείνη τον έδιωξε, ο Κρίσπος επιχείρησε να την βιάσει. Κίνητρο για τις κατηγορίες αυτές ήταν οι μητρικές φιλοδοξίες της Φαύστας, καθώς φοβόταν ότι ο άντρας της θα παραγκώνιζε τους δικούς της γιους, εξαιτίας της αδυναμίας του στον Κρίσπο. Ο Κωνσταντίνος οργισμένος εκτέλεσε το γιο του και όταν λίγο αργότερα έμαθε την αλήθεια, εκτέλεσε και τη Φαύστα. Υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στην εκτέλεση του Κρίσπου και το θάνατο της Φαύστας, που συνέβησαν με λίγους μήνες διαφορά. Μερικοί σύγχρονοι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο Κρίσπος και η Φαύστα είχαν πράγματι παράνομη σχέση. Όταν το έμαθε ο Κωνσταντίνος, εκτέλεσε τον Κρίσπο και λίγο αργότερα τη Φαύστα. Αυτό που μπορεί να καθυστέρησε για λίγους μήνες το θάνατο της Αυγούστας είναι πιθανότατα κάποια εγκυμοσύνη. Κάποιες αμφιβολίες έχουμε και για τον τρόπο θανάτου της, ο οποίος πρέπει να παρουσιάστηκε ως ατύχημα και όχι επίσημη εκτέλεση και αυτό δε συνάδει με το χαρακτήρα του Κωνσταντίνου, του οποίου όλες οι πράξεις, όσο σκληρές κι αν ήταν, δεν είχαν συνωμοτικό χαρακτήρα, αλλά ήταν πάντα ξεκάθαρες. Επιπλέον, αν η Φαύστα πράγματι είχε διαπράξει μοιχεία, θα εκτελούνταν σύμφωνα με το σχετικό νόμο και κατόπιν αυτοκρατορικού διατάγματος, «εδίκτου», για την έκδοση του οποίου όμως δεν αναφέρουν κάτι οι πηγές μας. Ως πιθανότερος τόπος εκτέλεσής της φέρεται η Ρώμη.
2) Η Ευσεβία ήταν η δεύτερη σύζυγος του Κωνστάντιου Β'. Η οικογένειά της καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη. Τα αδέλφια της ήταν ο Φλάβιος Ευσέβιος και ο Φλάβιος Υπατιος, πρόξενοι το 359. Ήταν γνωστή για την ομορφιά της και την επιρροή της στο σύζυγό της. Όπως και αυτός, υπήρξε υπέρμαχη της αιγυπτιακής αίρεσης. Αν και φαίνεται ότι η Ευσεβία μπορεί να έχει πλησιάσει τον Ιουλιανό και να πείσει τον σύζυγό της να τον κάνει Καίσαρα, φέρεται να προκάλεσε στη γυναίκα του Ιουλιανού Ελένη να έχει αρκετές αποβολές για να την αποτρέψει από το να έχει απογόνους αφού δεν μπορούσε να αντέξει τα παιδιά. Τα τελευταία ίχνη της επιρροής της ήταν η άνοδος των δύο αδελφών της στη συνωμοσία το 359 και η απελευθέρωση της ιδιοκτησίας της οικογένειάς της από τη φορολογία στις 18 Ιανουαρίου 360. Σύντομα, πέθανε από ένα δηλητήριο το οποίο έλαβε ως φάρμακο για την ανικανότητά της να κάνει παιδιά. 
3) Η Αιλία Ευδοξία ήταν Βυζαντινή αυτοκράτειρα, σύζυγος του Αρκάδιου και μητέρα του Θεοδόσιου Β΄. Ήταν κόρη Γερμανού αξιωματούχου, ωστόσο μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη. Εγινε αυτοκράτειρα χάρη στον έπαρχο Ευτρόπιο, που την παρουσίασε στον Αρκάδιο, ο οποίος την ερωτεύτηκε. Τα γεγονότα που συνετέλεσαν να γίνει σύζυγος του Αρκαδίου αποτέλεσαν μια από τις σατανικότερες μηχανορραφίες που γνώρισε ποτέ η βυζαντινή αυλή.  Η διεφθαρμένη αυτοκράτειρα που απαιτούσε να προσκυνούν την εικόνα της και δολοφόνησε τους αντιπάλους της. Έγινε σύζυγος ενός αυτοκράτορα του Ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τελείως άβουλου που έφτασε να γίνει όργανο όχι μόνο των επιθυμιών της αλλά και πολλών άλλων που τον περιστοίχιζαν. Σε αντίθεση με τον αδύνατο χαρακτήρα του Αρκάδιου, η Ευδοξία ήταν αρχομανής, επιτακτική και απόλυτη. Ήταν «ασεβής» γυναίκα, μάλιστα έκοβε τα μαλλιά της, όπως οι εταίρες. Ανάμεσα στις μηχανορραφίες της συγκαταλέγεται και η διαμάχη της με τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη τον Χρυσόστομο καθώς της ασκούσε δημόσια κριτική για τον διεφθαρμένο βίο της. Στην προσπάθειά της η Ευδοξία να επιτύχει την εξορία του Χρυσοστόμου, απείλησε με την επαναφορά της ειδωλολατρίας. Η Ευδοξία προκάλεσε την αυστηρή κριτική του Ιωάννη του Χρυσοστόμου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος την αποκαλούσε Ιεζάβελ και Ηρωδιάδα. Ο Ιωάννης κατέκρινε αυστηρά εκείνους, που συμμετείχαν στις εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν της Ευδοξίας. Ο ιστορικός Σωκράτης αναφέρει την αρχή μιας ομιλίας, που πιθανότατα εκφώνησε ο Χρυσόστομος: «πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται, πάλιν την κεφαλήν Ιωάννου ζητεί λαβείν επί πίνακι». Η Ευδοξία ενοχλήθηκε και ζήτησε από τον τον Αρκάδιο να λάβει μέτρα εναντίον του, και εκείνος εξόρισε τον Ιωάννη. Η Ευδοξία απεβίωσε πριν από τον Αρκάδιο, κατά τον τοκετό. Είχε πέντε παιδιά: τη Φλασίλλα, την Πουλχερία, τον Θεοδόσιο Β΄, την Αρκαδία και τη Μαρίνα.
4) Η Αιλία Πουλχερία (399 - 453) ήταν αντιβασίλισσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια της ανηλικότητας του αδελφού της Θεοδοσίου Β΄. Έγινε Αυτοκράτειρα από τον γάμο της με τον Μαρκιανό. Όταν πέθανε ο Αυτοκράτορας Αρκάδιος, ο Θεοδόσιος ήταν επτά ετών, η δε Πουλχερία εννέα. Την εξουσία, τα πρώτα χρόνια, την ασκούσε ο συνετός ύπατος (έπαρχος) Ανθέμιος. Από τις 4 Ιουλίου 414 όμως, οπότε η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα, ο Ανθέμιος απομακρύνθηκε από την πολιτική ζωή και η Πουλχερία ανέλαβε τα ηνία της Αυτοκρατορίας, πράγμα που συνεχίστηκε και μετά την ενηλικίωση του αδελφού της. Ο Θεοδόσιος Β΄, αδύναμος και ασθενούς χαρακτήρος, δέχτηκε την επιρροή της δραστήριας και δυναμικής αδελφής του, η οποία, με τη βοήθεια των ικανών συνεργατών που επέλεγε, μπόρεσε να δώσει λύσεις σε αρκετά από τα προβλήματα που ταλάνισαν την Αυτοκρατορία, επιβάλλοντας πάντα τη θέλησή της στον Θεοδόσιο Β΄. Το 421 ο Θεοδόσιος Β΄, κατόπιν εισηγήσεως της αδελφής του, νυμφεύθηκε την κατά επτά έτη μεγαλύτερή του Αθηναία κόρη Αθηναΐδα. Η Αθηναΐς ήταν εθνική (ειδωλολάτρης) και βαπτίσθηκε χριστιανή πριν από τον γάμο της, μετονομασθείσα σε Αιλία Ευδοκία. Η Αιλία Ευδοκία –δυναμική χαρακτήρας και αυτή– επρόκειτο να έλθει αργότερα σε σύγκρουση με τη φιλόδοξη Πουλχερία. Η δεύτερη αποχώρησε από τα ανάκτορα μέχρι την (αυτο)εξορία της βασιλικής συζύγου στα Ιεροσόλυμα, οπότε και επανήλθε στην εξουσία. Στα τέλη του 439 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Με δική της πρωτοβουλία ανέβηκε στο αξίωμα του υπάρχου ο έπαρχος Κύρος. Αυτό όμως δεν άρεσε στον αντίζηλό του ευνούχο Χρυσάφιο. Ο πανούργος αυτός άνθρωπος έπεισε και έστρεψε το Θεοδόσιο ενάντια στην Ευδοκία. Για να διαρρήξει τις σχέσεις της με το Θεοδόσιο, την συκοφάντησε ότι δήθεν διατηρούσε ερωτική σχέση με τον παλατιανό αξιωματούχο Παυλίνο. Δυστυχώς ο Θεοδόσιος πίστεψε τις συκοφαντίες, διέταξε τη θανάτωση του Παυλίνου και έριξε σε δυσμένεια την Ευδοκία. Επίσης στράφηκε εναντίον της και η Πουλχερία. Μετά από αυτή την κατάσταση, κατάλαβε ότι η παραμονή της στην Βασιλεύουσα ήταν αδύνατη. Γι’ αυτό, το 443, αποφάσισε να φύγει και πάλι για τους Αγίους Τόπους. Παρέμεινε εκεί ως το θάνατό της. Δεν επέστρεψε ποτέ στην Κωνσταντινούπολη, ούτε μετά το θάνατο του Θεοδοσίου (450). Η Πουλχερία ευαίσθητη και για τα θεολογικά πράγματα της Αυτοκρατορίας, υποστήριξε τη σύγκληση της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου στην Έφεσο το 431, η οποία καταδίκασε τον Νεστόριο και τις δοξασίες του, όπως επίσης και την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Χαλκηδόνα, η οποία καταδίκασε τον Ευτυχή και τους Μονοφυσίτες. Υπήρξε μάλιστα η πρώτη γυναίκα που παραβρέθηκε σε Σύνοδο.
5) Η Θεοδώρα (περ. 500 - 548) ήταν Βυζαντινή αυτοκράτειρα και η σύζυγος του διάσημου αυτοκράτορα Ιουστινιανού του Μέγα. Φέρεται ως μία από τις διασημότερες γυναίκες στην παγκόσμια ιστορία και η διασημότερη αυτοκράτειρα του Βυζαντίου. Η περιπέτεια της Θεοδώρας, της αυτοκράτειρας της Κωνσταντινούπολης που από τα παρασκήνια του Ιπποδρόμου ανέβηκε στον θρόνο των Καισάρων, είχε σε κάθε εποχή το προνόμιο να κεντρίζει την περιέργεια και να ερεθίζει τη φαντασία, εξακολουθώντας μέχρι και σήμερα να κεντρίζει το ενδιαφέρον των ιστορικών μελετητών, καλλιτεχνών και αναγνωστικού κοινού. Για τα πρώτα χρόνια της ζωής της οι πληροφορίες προέρχονται από τα «Ανέκδοτα» ή «Απόκρυφη Ιστορία» του Προκόπιου, του επίσημου ιστορικού του Αυτοκράτορα, που δεν τόλμησε ούτε ο ίδιος να δημοσιεύσει, γνωρίζοντας βέβαια τι θα τον περίμενε. Για τον Προκόπιο, η Θεοδώρα αποτελούσε την ενσάρκωση της αδιαντροπιάς, της ακολασίας και της σκληρότητας (αφού έγινε αυτοκράτειρα), δηλαδή ούτε λίγο ούτε πολύ ένα σκάνδαλο με συνεχή εξέλιξη. Μια πόρνη που έγινε Αυτοκράτειρα. Όσο ήταν στη σκηνή, μας πληροφορεί ο Προκόπιος, έκανε πολυάριθμες εκτρώσεις αλλά και ένα γιο που ονομάστηκε Ιωάννης, ο οποίος σώθηκε από την παιδοκτονία από τον πατέρα του. Ο Προκόπιος αναφέρεται σε αυτή με διόλου κολακευτικά σχόλια. Το θέατρο της εποχής για την εκκλησία δεν θεωρούνταν αποδεκτό και το όνομα ηθοποιός ήταν συνώνυμο της πόρνης. Ο Προκόπιος αναφέρει επίσης για τη Θεοδώρα τους ρόλους που έπαιζε και πολλές γδυνόταν αφήνοντας μία ποδίτσα στο αιδοίο της ενώ περιφερόταν ανάμεσα στους θεατές, έπειτα κυλιόταν κάτω και την έραναν με κριθάρι κι έβαζαν χήνες που το έτρωγαν. Το 522 ο Ιουστινιανός την ερωτεύτηκε όταν την γνώρισε σε θεατρική παράσταση που έπαιζε σαν μίμος. Την ανύψωσε στο αξίωμα της πατρικίας, δεν μπορούσε όμως να την παντρευτεί εξαιτίας της σφοδρής αντίδρασης που προέβαλλε η αυτοκράτειρα Ευφημία. Μόνο μετά τον θάνατό της μπόρεσε να πείσει τον θείο του, τον αυτοκράτορα Ιουστίνο, να καταργήσει τον παλαιό νόμο που απαγόρευε τον γάμο συγκλητικού με ηθοποιό. Η Θεοδώρα ηταν πάντα αφοσιωμένη στους φίλους της, όπως ο στρατηγός Ναρσής, δεν συγχωρούσε όμως όσους θεωρούσε απειλή για την επιρροή της. Θύματα της ήταν ο τρανός στρατηγός Βελισάριος που έπεσε στη δυσμένεια της αυτοκράτειρας, και ο ανώτερος οικονομικός υπάλληλος Ιωάννης Καππαδόκης, ο οποίος παρά τις ικανότητές του και τις υπηρεσίες που είχε προσφέρει στο αυτοκρατορικό ταμείο έχασε το 541 τη θέση του. Η Θεοδώρα κατά το διάστημα της παραμονής της στην Αλεξάνδρεια ήρθε σε επαφή με μονοφυσιτικούς κύκλους και περιέβαλλε με την προστασία της ηγετικές μορφές του μονοφυσιτισμού όπως ο Σεβήρος Αντιοχείας και ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεοδόσιος.
6) Η Μαρτίνα (περ. 595 - μετά το 641) ήταν η δεύτερη σύζυγος του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ηράκλειου. Η Μαρτίνα ήταν θυγατέρα της Μαρίας, αδερφής του Ηράκλειου, με κάποιον Μαρτίνο. Μετά τον θάνατο της πρώτης συζύγου του, Ευδοκίας, ο Ηράκλειος παντρεύτηκε τη Μαρτίνα. Ο Πατριάρχης Σέργιος Κωνσταντινουπόλεως με επιστολές του θέλησε να τον αποτρέψει, αλλά ο Ηράκλειος δεν υποχώρησε και λόγω της κρίσιμης κατάστασης της αυτοκρατορίας ο Σέργιος υποχώρησε, ευλόγησε τον γάμο και έστεψε τη Μαρτίνα αυτοκράτειρα. Ο γάμος όμως πραγματοποιήθηκε και η Μαρτίνα απόκτησε εννέα παιδιά από τον Ηράκλειο. Όμως το γεγονός πως τέσσερα εξ αυτών πέθαναν σε νηπιακή ηλικία και δυο τουλάχιστον από αυτά ήταν ανάπηρα, ο Φάβιος,ο μεγαλύτερος, ανάπηρος από τον λαιμό, κι ο Θεοδόσιος κωφάλαλος, εκλήφθηκε ως τιμωρία για τον παράνομο δεσμό τους. Η Μαρτίνα ήταν φιλόδοξη γυναίκα. Δεν γνωρίζουμε όμως αν οι ενέργειές της ήταν εκδήλωση θερμών αισθημάτων αγάπης προς τον Ηράκλειο ή προϊόν ψυχρού υπολογισμού. Πάντως φαίνεται να ασκούσε ακαταμάχητη γοητεία στον αυτοκράτορα και τη βρίσκουμε σε σημαντικά γεγονότα: δεν αρνήθηκε να αποφύγει τις δυσχέρειες της περσικής εκστρατείας που ξεκίνησε στα 624. Τότε ήταν που γέννησε τον γιο της Ηρακλωνά (626) στην ορεινή Λαζική. Επίσης στην εκστρατεία της Λαζικής και στην πανηγυρική είσοδο στα Ιεροσόλυμα. Όταν πέθανε ο Ηράκλειος ζήτησε να αναλάβει η ίδια την εξουσία όμως ο λαός στον Ιππόδρομο δεν επιδοκίμασε. Ένα ζήτημα για το οποίο τα δυο αυτά πρόσωπα συγκρούστηκαν ήταν τα χρήματα που προόριζε ο Ηράκλειος για τη σύζυγό του Μαρτίνα, και που τα είχε δώσει στον πατριάρχη Πύρρο για να τα φυλάξει στην περίπτωση που ο Κωνσταντίνος την έδιωχνε από το παλάτι. Η Μαρτίνα θεώρησε ως προσωπική επίθεση την ενέργεια αυτή: ο Κωνσταντίνος έστειλε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στον στρατό με σκοπό να εναντιωθεί στη Μαρτίνα και τα παιδιά της και να εξασφαλίσει τους δικούς του γιους. Πάντως μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου ο γιος του Κώνστας Β΄ κατηγόρησε τη Μαρτίνα πως τον δηλητηρίασε, ενώ ο χρονογράφος Θεοφάνης μιλά για συνέργεια στον φόνο της Μαρτίνας και του πατριάρχη Πύρρου. Μετά τον θάνατο του τον διαδέχθηκε αυτόματα ο Ηρακλώνας και τη διοίκηση τη μοιραζόταν με τη Μαρτίνα. Η Μαρτίνα συγκέντρωνε την αντιπάθεια του κλήρου, των δήμων, της συγκλήτου, του στρατού και του λαού: ο πρώτος αντιτίθετο στην άνομη σχέση που είχε συνάψει, αλλά και στην φιλομονοθελητιστική πολιτική της: είχε επαναφέρει από την εξορία τον Κύρο Αλεξανδρείας μονοθελητιστή επίσκοπο Αλεξανδρείας. Τα χρήματα που είχαν σταλεί από τον Κωνσταντίνο Γ΄ στο στρατό για να κινητοποιηθεί εναντίον της Μαρτίνας διανεμήθηκαν σε όλες τις επαρχίες. Ο Βαλεντίνος (Αρσακίδης) αφού συγκέντρωσε μεγάλη δύναμη, πορεύθηκε μέχρι τη Χαλκηδόνα, αλλά η Μαρτίνα κάλεσε το στρατό της Θράκης για να αμυνθεί στην πρωτεύουσα. Τον Νοέμβριο του 641 ξέσπασε επανάσταση εναντίον του ζεύγους: ο Θεοφάνης αναφέρει πως η Σύγκλητος απέρριψε και τους δύο, διατάσσοντας να σχιστεί η γλώσσα της Μαρτίνας και να εξοριστεί με τον σύζυγό της.
Πηγή : 
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%AF%CE%B1
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%AF%CE%B1_(%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1)
https://www.google.com/amp/s/www.mixanitouxronou.gr/eydoxia-i-dieftharmeni-aytokrateira-poy-apaitoyse-na-proskynoyn-tin-eikona-tis-kai-dolofonise-toys-antipaloys-tis/%3famp=1
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%87%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1
http://aktines.blogspot.com/2020/08/blog-post_71.html
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1_(%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1)
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1_(%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1)
https://sites.google.com/site/bishopphotios/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1/%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AC-%CE%B4%CE%BF%CE%BA%CE%AF%CE%BC%CE%B9%CE%B1/%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου