Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Οι Ελληνες της Κεντρικής Ασίας - Αλεξάνδρεια Εσχάτη και Ωξιανη

H Αλεξάνδρεια Εσχάτη (Alexandria Ultima ή Alexandria Eskhata), ήταν ελληνιστική πόλη που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος, τον Αύγουστο του 329 π.Χ. ως έδρα για το βορειότερο μακεδονικό στρατόπεδό του στην Κεντρική Ασία.
Η Αλεξάνδρεια Εσχάτη βρίσκεται στα βόρεια της Βακτριανής, στην είσοδο της κοιλάδας Φεργκάνα. H Αλεξάνδρεια Εσχάτη κατασκευάστηκε στο νοτιοδυτικό τμήμα της κοιλάδας Φεργκάνα, (Fergana Valley) στη νότια όχθη του ποταμού Ιαξάρτης (river Jaxartes, Syr Darya), στη θέση της σημερινής πόλης Κουτζάντ (Khujand), που βρίσκεται στο Τατζικιστάν. H Αλεξάνδρεια Εσχάτη έχει επίσης κληθεί κατά καιρούς (μετά την αλεξανδρινή εποχή) ως: Ισπισάρ, ( Ispisar), Λένιναμπάντ (Leninabad), Λένινομπόντ (Leninobod, Ленинобод, : لنینآباد).
Ο Μέγας Αλέξανδρος, έχτισε ένα τείχος μήκους έξι χιλιομέτρων (6 Km), γύρω από την πόλη, που σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς, ολοκληρώθηκε μόνο σε περίπου είκοσι (20) ημέρες. Όπως και στις άλλες πόλεις, με παρόμοια χαρακτηριστικά (δηλαδή: ελληνιστικό φυλάκιο στην Κεντρική Ασία), που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος, εγκαταστάθηκαν βετεράνοι (συνταξιούχοι ή τραυματίες) του Μακεδονικού Στρατού. Η Αλεξάνδρεια η Εσχάτη βρισκόταν περίπου τρακόσια χιλιόμετρα (300 Km ~ 186 μίλια) βόρεια της πόλης Αλεξάνδρεια η επί του Ώξου της Βακτρίας ή Βακτριανής, μέσα σε εδάφη της Σογδιανής και οι κάτοικοι της πόλης είχαν να αντιπαρέλθουν αρκετές αψιμαχίες με τον υπόλοιπο τοπικό πληθυσμό.
Η Αλεξάνδρεια η επί του Ώξου ή Αλεξάνδρεια Ωξειανή είναι πόλη η οποία θεωρείται ότι ιδρύθηκε από τον Μεγάλο Αλέξανδρο, στην Σογδιανή. Η πόλη αυτή αναφέρεται από τον Κλαύδιο Πτολεμαίο (κατά την περίοδο 127 - 151 μ.Χ.), ως βρισκόμενη πάνω στον Ώξο ποταμό, ανάμεσα στις πόλεις που βρίσκονται στην περιοχή μεταξύ του Ώξου και του Ιαξάρτη. Νωρίτερα, ο Κούρτιος ο οποίος ήκμασε γύρω στο 50 μ.Χ. είχε αναφέρει ότι ο Αλέξανδρος είχε ιδρύσει έξη πόλεις γύρω από την Μαργιανή. Ο ποταμός Ώξος έχει ταυτοποιηθεί με τον σημερινό Αμού Ντάρια και ο ποταμός Ιαξάρτης με τον Συρ Ντάρια. Η θέση της Αλεξάνδρειας της επί του Ώξου δεν έχει ταυτοποιηθεί με βεβαιότητα. Παλαιότερα ταυτιζόταν με την Τερμέζ (Termez), ενώ σήμερα θεωρείται πιθανότερο ότι ταυτίζεται με τον αρχαιολογικό χώρο της Άϊ Χανούμ (Ai-Khanoum), πόλης που βρίσκεται στο Βόρειο Αφγανιστάν.
Μετά το 250 π.Χ., η πόλη πιθανότατα παραμένει σε επαφή με το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής, ειδικότερα όταν ο βασιλιάς Ευθύδημος Α΄ της Βακτρίας επεκτείνει τον έλεγχο του στη Σογδιανή. Η πόλη της Αλεξάνδρειας της Εσχάτης βρίσκεται επίσης περίπου τετρακόσια χιλιόμετρα (400 Km ~ 249 μίλια) δυτικά του λεκανοπέδιου Ταρίμ , (Tarim Basin), σήμερα περιοχή της Ξινγιάνγκ (Xinjiang) στην Κίνα, όπου εδράζεται η περιοχή καταγωγής της ινδοευρωπαϊκής φυλής Γιουέζχι (Yuezhi, Ιωνία, Γιουνάν – Yuenan ή Yunan). Υπάρχουν ενδείξεις ότι ελληνικές αποστολές από την Αλεξάνδρεια Εσχάτη, οδηγήθηκαν ως το Κασγκάρ (Kashgar), στην περιοχή της Ξινγιάνγκ (Xinjiang). Σύμφωνα με τον Έλληνα ιστορικό Στράβωνα, οι Έλληνες «είχαν επεκτείνει την αυτοκρατορία τους, ακόμη και πιο πέρα από τους Σήρες (λαός της περιοχής αυτής, Σηρες, Sērēs, Seres) και τους Φρύνες (αγγλικά: Phryni)», γεγονός που πιθανολογείται ότι θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τις πρώτες γνωστές - ιστορικά καταγεγραμμένες - εμπορικές ή άλλες επαφές μεταξύ της Κίνας και της Δύσης, τουλάχιστον από την περίοδο γύρω στο 200 π.Χ. Οι απόγονοι των Ελλήνων στην Φεργκάνα μπορεί να είναι οι αναφερόμενοι ως Μεγάλοι Ίωνες (Dayuan ή Ta-Yuan, αγγλικά: "Great Ionians"), που προσδιορίζεται στην κινεζική ιστορική καταγραφή για τη Δυναστεία Χαν, αρχής γενομένης με τις πρεσβείες του Ζανγκ Κιάν (αγγλικά: Zhang Qian), περίπου το 130 π.Χ. Αν αυτό είναι γεγονός, τότε πρόκειται για τους πρωταγωνιστές της πρώτης μεγάλης αλληλεπίδρασης μεταξύ της αστικοποίησης του ευρωπαϊκού και του κινέζικου πολιτισμού, η οποία οδήγησε στο άνοιγμα του εμπορικού δρόμου, που είναι γνωστός ως Δρόμος του Μεταξιού, από τον 1ο αιώνα π.Χ. Σύμφωνα με την «Ιστορία Μεγάλου Αλεξάνδρου», που έγραψε ο Ρωμαίος συγγραφέας Κουίντος Κούρτιος Ρούφος, οι απόγονοι των Μακεδόνων βετεράνων στρατιωτών διατηρούσαν ακόμα στοιχεία του ελληνιστικού πολιτισμού τους κατά τη στιγμή της γραφής του, γύρω στο 30 π.Χ.
Πηγη: http://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%B7_%CE%B5%CF%80%CE%AF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%8F%CE%BE%CE%BF%CF%85
http://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%B7_%CE%95%CF%83%CF%87%CE%AC%CF%84%CE%B7

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου