Μετά την κατάληψη της Μικράς Ασίας από τους Τούρκους, εκατομμύρια Έλληνες χριστιανοί υποχρεώθηκαν να εξισλαμισθούν, όπως και μετέπειτα συνέβη στην Ελλάδα και στην Κύπρο (λινοπάμπακοι), οι οποίοι φαίνεται να επέλεξαν το δόγμα των Αλεβιτών, παρά των Σουνιτών.
Οι Αλεβίτες στην Τουρκία είναι γύρω στα 25 εκατομμύρια και ανέκαθεν ήταν υπό διωγμόν. Παρά τις πολλές προσπάθειες των Τούρκων Σουνιτών να τους αφομοιώσουν, δεν έχασαν τη συνοχή τους. Η καχυποψία και η προκατάληψη χωρίζει τους Αλεβίτες και τους Σουνίτες, οι οποίοι κατηγορούν τους Αλεβίτες ως ετερόδοξους, σχηματικούς, προδότες και ανήθικους.
Η λέξη Αλεβίτης σημαίνει κυριολεκτικά «οπαδός του Αλή». Αλεβίτης μπορεί να γίνει ο οποιοσδήποτε, αρκεί να δεχτεί τα βαθύτερα νοήματα του Κορανίου και την πρωτοκαθεδρία του Αλή ως πνευματικού ηγέτη. Αλλά ας δούμε λίγο περισσότερο τον Αλή.
Ο Αλή θεωρείται από τους πνευματικούς ερμηνευτές του Κορανίου ότι βρίσκεται υψηλότερα από τον Μωάμεθ στη μεταφυσική πύλη (Βαβ). Επίσης, θεωρούν ότι εκείνος υπήρξε ο βασικός συντελεστής της πνευματικής κατεύθυνσης του Ισλάμ. Και ο Μωάμεθ λένε ότι το είχε αναγνωρίσει αυτό, έχοντας πει τη φράση «εγώ είμαι ο δρόμος για τον ουρανό, αλλά ο Αλή βρίσκεται στην πύλη». Οι αλεβίτες, που ακολουθούν στην ερμηνεία του Κορανίου την πνευματική κατεύθυνση των «Σούφι» (εκ της ελληνικής λέξης σοφός), μπολιασμένων εκ της χρυσής εποχής των διανοητών της Ούμα (ομάδας ελληνιστικής συζήτησης) των Πλατωνιστών και Αριστοτελιστών Αβασσιδών χαλίφηδων της Βαγδάτης, διακρίνονται σε διάφορες ομάδες πιστών, «τάγματα» ιδεολογικά με διακλαδώσεις και διασυνδέσεις. Αυτά κατά βάση ανήκουν στο σιιτικό κλάδο, αλλά και σουνήτες με ανάλογη πνευματική κατεύθυνση μπορούν να μετάσχουν. Στη Μικρά Ασία ιδρυτής τους θεωρείται ο σούφι μοναχός Χατζή Μπεκτάς Βελή, με καταγωγή εκ της οικογένειας του Αλή (κι εμμέσως του Μωάμεθ) με τους οπαδούς του να ονομάζονται «μπεκτασήδες», ενώ ο μικρότερος σουνητικός και πιο ήπιος αλεβιτικός κλάδος εκπροσωπείται από τον Μεβλανά Ρουμί και τους οπαδούς του, τους ονομαζόμενους «μεβλεβήδες». Και οι δυο αυτοί προαναφερόμενοι μεγάλοι αλεβίτες είχαν καταγωγή από Περσία, από το Χορασάν, κοιτίδα σούφι, ζωροαστρών και πρώην Μήδων μάγων. Έζησαν και δίδαξαν περίπου την ίδια εποχή, τον 13ο αιώνα, ο πρώτος στην Καππαδοκία και ο δεύτερος λίγο πιο Δυτικά, στο Ικόνιο, αμφότεροι στη χώρα των λεγόμενων Ρουμί (Ρωμαίων - Ρωμιών).
Μπορούν να προσδιοριστούν ως άνθρωποι που ακολουθούν ένα μίγμα ιδεών δομημένων σ’ ένα φυσικό περιβάλλον επιβίωσης οι οποίες βρήκαν πρόσφορο έδαφος και αναπτύχθηκαν στο μεταφυσικό από γεωλογικής πλευράς πλαίσιο της Καππαδοκίας. Οι θρησκείες πρέπει κάποτε να μελετηθούν και από γεωφυσικής πλευράς. Η Καππαδοκία (πατρίδα του Μ. Βασιλείου και άλλων ιεραρχών), λόγω της φυσικής της ιδιομορφίας υπήρξε κέντρο θεϊκής πίστης, αποτελώντας το ανάχωμα του ελληνικού τρόπου ζωής και της ασιατικής κουλτούρας προερχόμενης εκ Περσίας. Εκεί, υπήρξαν τιτανομαχίες του ελληνικού και του ασιατικού τρόπου ζωής που έγιναν καρδιά της Μικρασίας, η οποία αυτορυθμιζόταν μεταξύ ιδεολογίας και πραγματισμού. Θεωρούν το Κοράνι ως ένα εσωκοσμικό και όχι εξωκοσμικό δημιούργημα (παρόμοιο με μια βουδιστική Χιναγιάννα – ατομικό όχημα, προσωπική υπόθεση, παρά το γεγονός ότι στην ακμή τους το παρήγαγαν ως Μάχαγιάννα – μεγάλο όχημα, ευρύτερη υπόθεση). Στην ερμηνεία του Κορανίου επικεντρώνονται σε κρυμμένα σύμβολα.
* Πιστεύουν ότι το όνομα του Θεού δημιουργεί παρανοήσεις. Αντ’ αυτού προτιμούν να χρησιμοποιούν τη λέξη «Χου» που παραπέμπε στο «Αυτός» ως πνεύμα.
* Για τις θρησκείες υιοθετούν συγκλίνουσες θέσεις, πιστεύοντας ότι η ουσία του Θεού βρίσκεται σε όλους τους ανθρώπους στο βάθος της καρδιάς. Πιστεύουν, γενικά στον άνθρωπο.
* Η θέση τους περί Θεού συνάδει με την αιρετική φράση του Αλ Χάλλατζ που συνέδεσε τον εαυτό του με τη φύση, λέγοντας σε μια στιγμή υπέρβασης ότι «εγώ είμαι ο θεός» και θανατώθηκε γι’ αυτό ως υβριστής, χωρίς οι επικριτές του να καταλάβουν τη φυσική του ολοκλήρωση.
* Θεωρούν το δρόμο προς την ολοκλήρωση σαν ένα μονοπάτι με 4 πύλες, της πίστης, της σκέψης, της γνώσης και αλήθειας (ή κατ’ άλλους της σοφίας, της αδελφότητας, της γνώσης και αλήθειας). Κάθε μονοπάτι έχει 10 σταθμούς.
* Για τη φύση, αποδέχονται τη θεωρία των 4 στοιχείων του Ιμπν Αλ Αραμπί (σχετική με του Εμπεδοκλή), που επέρχεται με την κάτωθι αποδομητική πορεία: Θεός - πνευματικός άνθρωπος - γήινος άνθρωπος - ζώα - φυτά – ορυκτά, την οποία ο άνθρωπος πρέπει να ανέβει, ελέγχοντας κατ’ αρχή τα ζωικά του ένστικτα, με σκοπό να φτάσει στη μέγιστη ολοκλήρωση, τη «Χαγκ». Η Χαγκ σχετίζεται με μια υπερβατική κατάσταση ταύτισης του ανθρώπου με τη φύση.
* Προοπτική τους έχουν τη δημιουργία του «τέλειου ανθρώπου» (perfect man). Πιστεύουν ότι η προσπάθεια πρέπει να αρχίζει από τον έλεγχο των χεριών (πράξεις), της γλώσσας (λόγια) με κατάληξη την αναπαραγωγική δραστηριότητα (εγκράτεια). Η εξελικτική αυτή θεωρία μπορεί να συσχετιστεί με τον ταντρικό βουδισμό (πλήρης σωματικός έλεγχος). Δείχνουν αγάπη προς όλους τους ανθρώπους (σημασία δεν έχει τι πιστεύεις αλλά τι άνθρωπος είσαι).
* Είναι εργατικοί (η εργασία αποτελεί πράξη σεβασμού προς το Θεό και τον εαυτό μας).
* Προάγουν την ισότητα των φύλων (για το Θεό, οι άνδρες και γυναίκες είναι ίδιοι).
* Είναι μονογαμικοί (η πολυγαμία όταν καθιερώθηκε υπήρξε θεσμός ανάγκης).
* Πιστεύουν σε Αγία Τριάδα (υπό την έννοια, Αλλάχ = Θεός, Μωάμεθ = Ύλη, Αλή = Πνεύμα).
* Έχουν 12 ιμάμηδες σαν τους αποστόλους, όπου ο καθείς αποτελεί το επιμέρος μιας οντότητας. Κατά πολλούς αναμένεται ο 12ος ιμάμης ο οποίος είναι κοιμώμενος – ανενεργός που θα τα ενώσει όλα κι όλους.
* Πίνουν, χορεύουν, τραγουδούν και ερωτεύονται με σχετική ελευθερία, συμπεριφερόμενοι ως επικούρειοι εντός πλαισίων.
* Θεωρούν βαριά αμαρτήματα τη μοιχεία, το διαζύγιο και την κακολογία, με ποινή αποπομπής των παραβατών από την κοινότητά τους.
* Εκτός της πίστης τους στον Αλή, τη Φατιμά, και τους επακολουθήσαντες εκ του γένους τους ιμάμηδες (Χασάν, Χουσεϊν, κ.λπ.), αποδέχονται εβραίους προφήτες, ως προφήτη το Χριστό, και χριστιανούς αγίους, όπως τον προφήτη Ηλία - Ελισαίο, τον Άγιο Γεώργιο, Άγιο Χαράλαμπο, κ.α.
* Χρησιμοποιούν αγίασμα, έχουν κεριά, και εφαρμόζουν ένα είδος βάπτισης. Οι ιερουργούντες χρησιμοποιούν διακριτικό επιρούχιο (άμφιο) που μοιάζει με τα πρώιμα χριστιανικά και φορούν καπέλο με ηλιακά σύμβολα ζωροαστρικής προέλευσης.
* Δεν αποδέχονται τη σαρία (υπό την έννοια της μουσουλμανικής αδελφότητας), αποφεύγουν το σκέπασμα της κεφαλής (μαντίλα χρησιμοποιούν οι γυναίκες μόνο στις τελετουργίες), δεν ακολουθούν το ραμαζάνι ούτε το ετήσιο προσκύνημα των μωαμεθανών στη Μέκκα. Μονάζουν, παρά την απαγόρευση του Κορανίου. Δεν περιτέμνονται.
* Πίνουν οινοπνευματώδη ποτά, και σε τελετουργίες τους ανιχνεύονται έντονα διονυσιακά στοιχεία (βακχεία, μέθεξη, όρχηση).
* Η ανεκτικότητά τους στις θρησκείες και η ελαστικότητά τους είναι τέτοια που φτάνει σε όρια της ανεξιθρησκίας.
Πηγη: http://oodegr.co/oode/islam/alevismos_1.htm
http://olympia.gr/2013/06/15/αλεβίτες-οι-άλλοι-τούρκοι/
!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή