Μέγας Αλέξανδρος : Η άγνωστη εκστρατεία του στην Κίνα, οι παράξενες φυλές και τα περίεργα γεγονότα

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ο Μακεδόνας βασιλιάς, ο σπουδαίος ηγεμόνας των Ελλήνων, πέρασε στην Ιστορία και κέρδισε μία θέση στην αιωνιότητα καθώς κατάφερε να κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Αφού επικράτησε στην Ελλάδα, εκστράτευσε κατά των Περσών, πέρασε στη Μικρά Ασία και έφτασε μέχρι τις Ινδίες, υποτάσσοντας τους λαούς που βρέθηκαν στο δρόμο του. Αυτό που τον έκανε όμως να ξεχωρίσει από άλλους μεγάλος στρατηγούς της αρχαιότητας ήταν πως οι κατακτήσεις του δεν άφησαν γεύση καταστροφής, αλλά δημιουργίας, μιας και ο ίδιος επέλεγε να σέβεται τις παραδόσεις και τα ήθη των λαών που κατακτούσε, ενώ τεράστιο ήταν και το πολιτιστικό έργο που άφησε πίσω του. Η πορεία του έφτασε σε εμάς μέσω των βιογράφων του αλλά και ιστορικών, είτε της εποχής του είτε μεταγενέστερων. Μεταξύ αυτών ο Παυσανίας, ο Σκύλακας, ο Αρριανός, ο Στράβωνας, αλλά και κάποιοι διφορούμενοι όπως ο Ψευδο-Καλλισθένης. Ο Καλλισθένης δολοφονήθηκε πρίν την ολοκλήρωση της πανελλήνιας εκστρατείας του Αλεξάνδρου, κάπου στην Βακτριανή. Σύγχρονοι μελετητές του βίου του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποκάλυψαν μια νέα ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πτυχή της Ιστορίας, που ντύνει την πορεία του στρατηλάτη με ένα... μεταφυσικό μανδύα. Από τις εκστρατείες του μας έρχονται μια από τις πρώτες καταγεγραμμένες αναφορές για θέαση ΑΤΙΑ (Ιπτάμενων Δίσκων) και πλήθος άλλων περιπτώσεων, όπως στενές επαφές με κυνοκέφαλους, ερπετοειδή, υποχθόνια πλάσματα και γίγαντες. Ο Αλέξανδρος, σύμφωνα με τους λαϊκούς θρύλους είχε μία αποστολή που έπρεπε να φέρει εις πέρας. Μια θεϊκή αποστολή που δεν ήταν του κόσμου τούτου. Μια πολυ δύσκολη αποστολή για κάποιους. ο Αλέξανδρος όμως δεν ήταν κάποιος. Ηταν η μεγαλύτερη στρατηγική και πολεμική ιδιοφυΐα όλων των εποχών και όλων του πλανήτη. Περι το 1.200 π.Χ (και μετά το 600π.χ. πάλι) κάποιες πύλες της ερήμου Τάκλα Μακάν στην δυτική Κίνα άνοιξαν και κάποιοι Υποχθόνιοι (αρκετές χιλιάδες) βγήκαν από τα Τάρταρα που ήταν φυλακισμένοι από τους Ολύμπιους θεούς, τον Ηρακλή και τον Διόνυσο. Τότε ήταν που ο Θεός επέλεξε τον Αλέξανδρο. Μετά τις νίκες εναντίων της Περσικής αυτοκρατορίας ο Αλέξανδρος με τον πιστο σε αυτον στρατό του μπήκε στην κινεζική έρημο Τάκλα Μακάν. Εκει έγιναν σφοδρές μάχες και σφαγές κατα των Υποχθόνιων. Iσωπέδωσε την διονυσιακή πόλη Αιγίς,κατέσκαψε τα τείχη της διονυσιακής πόλης Ιαχής,και τέλος νίκησε στην μάχη της Λευκής Πυραμίδας(Κεντρική Κίνα)μετα το τέλος της οποίας κατεδάφισε το ναό του Βάαλ που έκαναν ανθρωποθυσίες οι Υποχθόνιες φυλές. Όταν κέρδισε και αυτη τη μάχη έκλεισε τους Υποχθόνιους στα ΄Τάρταρα δια μέσω Χάλκινων πυλών. Τότε μετά το κλείσιμο των Υποχθόνιων στα Τάρταρα, όλοι νόμιζαν οτι θα γύρνούσαν πίσω να απολαύσουν τα πλούτη και τους θησαυρούς της Περσικής Αυτοκρατορίας. Ο Αλέξανρος όμως είχε αλλα σχέδια. Ήθελε να περάσει τον Ειρηνικό Ωκεανό και να πάει στην Αμερική. Κάτι τέτοιο όμως δεν προβλέποταν στο σχέδιο του Θεου. Ο Αλέξανδρος όμως ήθελε να φτάσει εκεί με κάθε κόστος. Έτσι ετοιμάστηκε μαζι με το στρατευμά του να περάσει τον ποταμό Βραχμαπούτρα ή Υφαση. Την ώρα που πήγαν διασχίσουν τον ποταμό αυτα που περιγράφονται ως "πύρινες ιπτάμενες ασπιδες" απο τους αρχαίους συγγραφείς εμφανίστηκαν απ το πουθενά και πέρναγαν πάνω απ το στράτευμα με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Ήταν ο Θεός που απαγόρευε στον Αλέξανδρο να παει παραπέρα, αφου επιστράτευσε ακόμα και την εξωπραγματική για τους ανθρώπους τεχνολογία για να τον κάνει να καταλάβει οτι πρέπει να σταματήσει. Οι στρατιώτες τρομοκρατήθηκαν αφου φοβήθηκαν πως οι οιωνοί δεν ηταν καλοί και οι θεοί τους προειδοποιούσαν να σταματήσουν εκεί. Στο έργο "Αλεξάνδρου Ανάβασις" του Αρριανού, υπάρχει η καταγραφή ενός παράξενου συμβάντος στο οποίο δεν δόθηκε μεγάλη σημασία, πιθανότητα επειδή θεωρήθηκε προϊόν μυθοπλασίας. Συνέβη κατα την πολιορκία της Τύρου και, σύμφωνα με το κείμενο, "ιπτάμενες ασπίδες σε τριγωνικό σχηματισμό έκαναν την εμφάνισή τους στον ουρανό, πάνω από τα κεφάλια των Μακεδόνων στρατιωτών". Στη συνέχεια οι ασπίδες αυτές κατευθύνθηκαν κάνοντας γύρους πάνω από την Τύρο, ενώ μια από αυτές εξαπέλυσε μια φωτεινή πύρινη ακτίνα. Ακολούθησαν και οι υπόλοιπες, μπροστά στα μάτια των έκπληκτων στρατιωτών, μέχρι που ένα τμήμα από τα πέτρινα τείχη της Τύρου σωριάστηκε, επιτρέποντας στους Μακεδόνες να εισβάλουν στην πόλη. Για πολλά χρόνια δεν είχε δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα σε αυτό το απόσπασμα, ίσως γιατί μεταφράστηκε ως η απόπειρα του Αρριανού να καταδείξει πως ο Αλέξανδρος είχε στο πλευρό του τη βοήθεια των θεών κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του. Αυτή η θεϊκή αρωγή ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη και στους ακολούθους στου στρατηλάτη που πίστευαν ότι οι θεοί προστάτευαν τον ηγέτη τους. Ένας ακόμα πιθανός λόγος για τον παραγκωνισμό του αποσπάσματος είναι και το γεγονός ότι σε όλο το έργο του Αρριανού συναντάμε πολύ συχνά αναφορές σε απότομες αλλαγές του καιρού, συνεπώς θα μπορούσε το περιστατικό να έχει ερμηνευτεί ως τέτοιο. Ξένοι μελετητές εξωγήινων φαινομένων έχουν βασίσει τη σύνδεση της εκστρατείας με άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα σε περιστατικά όπως αυτό που καταγράφει ο Αρριανός, αλλά και πιαθνόν σε αποσπάσματα από τον Μεγασθένη και τον Πτολεμαίο. Ανάμεσα σε αυτούς ο Frank Edwards και ο W. Raymond Drake, που έχει δώσει μεγάλη έκταση στο θέμα στο βιβλίο του "Θεοί και Αστροναύτες στην Ελλάδα και τη Ρώμη", που γράφτηκε το 1976. Στην ίδια κατεύθυνση έχουν κινηθεί και άλλοι μελετητές της σχολής του Erich von Daniken. Ο Drake , δίνοντας τη δική του ανάλυση στα γραφόμενα, υποστηρίζει στο βιβλίο του πως ακόμα ένα περιστατικό με ΑΤΙΑ καταγράφηκε κατα την πορεία του μακεδονικού στρατού προς τις Ινδίες. Σύμφωνα με το κείμενό του, τις πηγές του οποίου βέβαια δεν αποκαλύπτει, κοντά σε έναν ποταμό εμφανίστηκαν δύο ιπτάμενα σκάφη, που περιγράφονται όπως οι ασπίδες της Τύρου, τα οποία εφόρμησαν κατα των στρατιωτών. Το αποτέλεσμα ήταν να πανικοβληθούν στρατιώτες, άλογα και ελέφαντες και να μη διασχίσουν τον ποταμό. Μάλιστα, ο ίδιος αναφέρεται σε αυτά ως "πράγματα θεόσταλτα από άγνωστους θεούς". Ακόμα μία αναφορά σε παράξενα πλάσματα τα οποία είχαν πρόσωπο σκύλου και σώμα ανθρώπου συναντάμε στο έργο του Ψευδοκαλλισθένη "Το μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου" ή αλλιώς "Η Φυλλάδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου". Αξίζει να αναφέρουμε πως το συγκεκριμένο κείμενο θεωρείται το πρώτο μυθιστόρημα του δυτικού κόσμου και άρα τα όσα καταγράφονται σε αυτό αντιμετωπίζονται από τους περισσότερους ως φανταστικές ιστορίες. Σύμφωνα με το μυθιστόρημα, ο Αλέξανδρος συνάντησε στις Ινδίες τη φυλή των Κυνοκέφαλων. Αυτοί είχαν ανθρώπινο σώμα με κεφάλι σκύλου, περπατούσαν όπως τα σκυλιά αλλά μιλούσαν όπως οι άνθρωποι. Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Ψευδοκαλλισθένης, "Εσκότωσεν ο Αλέξανδρος πολλούς και από εκείνους, και μετά δέκα ημέρας, αφήνοντας τον τόπον του, επήγε εις ένα χωρίον...". Ο συγγραφέας της "Φυλλάδας" απέκτησε αυτό το ψευδώνυμο γιατί βάσισε το έργο του στα κείμενα του Καλλισθένη από την Όλυνθο, του ιστορικού που ακολουθούσε το στρατηλάτη στις εκστρατείες του, αλλά και στις "Βασιλείους Εφημερίδες" που ήταν στην ουσία το ημερολόγιο της εκστρατείας και συντασσόταν από το γραμματέα της αυλής. Έτσι, κάποιοι μεταγενέστεροι μελετητές έχουν διερωτηθεί για το κατα πόσο είναι εντελώς φανταστικά τα όσα αναφέρει. Η πρώτη πηγή για τις παράξενες φυλές που αντιμετώπισε ο Αλέξανδρος βρίσκεται σε ένα κείμενο του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου με τίτλο Όρασις του Δανιήλ , Visio Danielis στα λατινικά που μας έχει σωθεί και αναφέρει για το πως συνάντησε ο Αλέξανδρος τους Κυνοκέφαλους και όχι μόνο αυτούς και αφού νίκησε , μετά από δέηση στον Θεό (ο Αλέξανδρος πίστευε στον ένα Θεό) τους σφράγισε μέσα σε χάλκινες πύλες. Και εισήλθεν έως της εώας γης και εκεί εύρεν έθνος ανεξιχνίαστον, παν ζωφίον, μαγάρον, όφεις, γάτας, μύιας και παν ερπετόν. Και τους νεκρούς ούκ έθαπτον αλλά μάλλον ήσθιον και εκτρώματα των γυναικών και είδος θηρίων. ΄αυτών εν αγροίς γινομένα δεδοικώς μήπως πλατυνθώσιν εν την γην και ένουσιν αύτην εκ των μιαρών επιτηδευμάτων εδεήθη του Κυρίου εκτενώς και συνήγαγεν αυτούς άνδρας συν γυναιξίν και τέκνοις και ειπείν απλώς πάσας τα παρεμβολάς αυτών και εξήγαγεν αυτούς εκ της εώας γης και κατεδίωξεν αυτούς έως εισήλθωσαν εν τοις μέρεσιν του βορρά Ταύτα καταθεωρήσας Αλέξανδρος υπ. Και ουκ εστίν είσοδος από ανατολών ή δυσμών.  Αύθυς ούν εκλιπάρησεν Αλέξανδρος τον Θεόν και έκλεισεν αυτούς εις χαλκάς πύλας, επιχρήσας ασύγχητον. Ταύτα ούν τα μυσαρά και κίβδηλα έθνη πάσαις ταις μαγικαίς κακοτεχνίαις κέχρηνται και εν τούτοις αυτών την ρυπαράν και μισόθεον γοητείαν κατήργησεν η φύσις του ασυγχήτου. Εν τη εσχάτη μέρα της συντελείας του κόσμου εξελεύσονται κυνοκέφαλοι, σαυρομάται, γώγ,μαγώγ, ούτοι εισίν μετ ΄άλλων οι οβ βασιλείς καθεστήκασιν εντός των πυλών άς κατασκεύασεν Αλέξανδρος ο βασιλεύς ΄.Μετάφραση. Και αφού μπήκε σε εκείνη την γη, βρήκε ένα έθνος άγνωστο αλλά και κάθε ζωύφιο βρώμικο και φίδια και γάτες και μύγες και κάθε ερπετό. Και τους νεκρούς τους δεν τους έθαβαν αλλά τους έτρωγαν όπως και τα προιόντα των εκτρώσεων των γυναικών αλλά και κάθε είδος θηρίου. Όλα αυτά βλέποντας ο Αλέξανδρος και με τον φόβο μήπως φύγουν απο εκείνο το μέρος και ξεχυθούν σε όλη την γη και την μολύνουν με τις βρωμερές τους πράξεις, και τους μάζεψε όλους αυτούς μαζί με τα παιδιά τους άνδρες και τις γυναίκες τους. Και αφού μετά λοιπόν τους έβγαλε από εκείνη την γη, τους καταδίωξε εως ώτου μπήκαν στα μέρη του βορρά. Και δεν υπήρχε άλλη είσοδος ούτε από ανατολή ούτε από δύση. Αμέσως παρακάλεσε τον Θεό ο Αλέξανδρος και τους έκλεισε αυτούς σε χάλκινες πύλες, της οποίες «έντυσε¨ με ασύγκρητο γυαλί (ενεργειακό πεδίο). Παρά το ότι μετά τα βρωμερά αυτά γένη δοκίμασαν όλους τους μαγικούς τρόπους που ήξεραν μέσω των κακών τους τεχνών και την μιαρή και μισόθεη δύναμή τους κατέργησε η ιδιότητα του γυαλιού αυτού. Στις τελικές μέρες πρός την συντέλεια του κόσμου θα βγούν οι Κυνοκέφαλοι, οι Σαυρομάτες, οι Γωγ και οι Μαγώγ και αυτοί είναι μαζί με άλλους οι βασιλείς 72 (βασιλείς των Νεφελίμ δηλαδή οι 72) τους οποίους έκλεισε μέσα σε πύλες οι βασιλιάς Αλέξανδρος. Δύο παραδόσεις λαών ακολουθούν σχετικά με την εκστρατεία του Αλεξάνδρου και ταυτόχρονα την ύπαρξη των Νεφελίμ. Ο Θεός έστειλε τον μέγαν Αλέξανδρο να τιμωρήσει τους κακούς. Όταν ο Αλέξανδρος ενίκησε τον Βασιλέα Πώρο, τον έπιασε και τον εφυλάκισε μέσα στα σκοτεινά κοιλώματα μιας λοφοσειράς, που έκλεινε τους σκυλοκέφαλους. Από εκεί ο Πώρος δεν ημπορεί να βγεί παρά στον κατοπινό καιρό. Πάνω από τους λόφους αυτούς ο Μέγας Αλέξανδρος έμπηξε μια φούρκα (δίκρανο) και του έβαλε μια καμπάνα που κτυπά μονάχη της με το φύσημα του αέρα. Οι Κυνοκέφαλοι, όταν ακούνε την καμπάνα, ξέρουν πως ο Αλέξανδρος είναι εκεί και τους φυλάει. Αυτοί θα βγουν στον κατοπινό καιρό και θα αρχίσουν τη δουλειά που γι'αυτούς τους προώρισε ο θεός. Οι Κυνοκέφαλοι έχουν ένα μάτι στο μέτωπο κι ένα στον τράχηλο. Είναι βίαιοι και υπερβολικά κακοί. Η ομιλία τους είναι άσχημη. Πιάνουν τους ανθρώπους και,αφού τους λιπαίνουν, τους ψήνουν στο φούρνο και τους τρώνε. Και η δεύτερη. Ο αέρας κινεί τα καράβια στις θάλασσες και καθαρίζει την ατμόσφαιρα από τα κακά. Αυτός κτυπά και την καμπάνα, που ο Μέγας Αλέξανδρος έβαλε επάνω από τους λόφους, όπου είναι, κλεισμένοι οι Κυνοκέφαλοι, που θα βγουν έπειτα από καιρούς. Από το κείμενο της προφητείας του Αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν Σαλού σχετικά με την ύπαρξη των ρυπαρών γενών και την μάχη τους με τον Αλέξανδρο: Κατά τό έτος έκείνο θ' όνοίξη ό Κύριος τίς πύλες τών Ίνδιών πού έκλεισε ό βασιλιάς τών Μακεδόνων Άλέξανδρος. Θά βγούν τότε απ' έκεί οί έβδομηκοντα δύο βασιλείς μέ τόν λαό τους, τά λεγόμενα βδελυρά έθνη, πού είναι πιό σιχαμερά από κάθε άηδία καί δυσωδία. Αύτά θά διασκορπισθουν σ' ολο τόν κόσμο. Θά τρώνε ζωντανούς τούς άνθρώπους καί θά πίνουν τό αίμα τους. Θά καταβροχθίζουν έπίσης μέ μεγάλη ηδoνή μύγες, βατράχους,σκυλιά καί κάθε άκαθαρσία. Άλλοίμονο στίς περιοχές, απ' οπου θά περάσουν! Αν είναι δυνατόν, Κύριε, άς μην ύπάρχουν τότε Χριστιανοί!Γνωρίζω όμως οτι θα ύπάρχουν. «Εκείνες οί ημερες θα σκοτεινιασουν, σάν νά θρηνούν στόν άέρα για οσα άποτροπιαστικά θό διαπράξουν έκείνα τά σιχαμερά έθνη. Ό ήλιος θα γίνει σαν αίμα, ένώ η σελήνη κι ολα τό άστρα θά σκοτισθούν, καθώς θα τά βλέπουν έπανω στη γη νά συναγωνίζωνται στην άκαθαρσία. Αύτοί οί λαοί θό κατασκαψουν τη γη, θά κάνουν αποχωρητήρια τς θυσιαστήρια, καί θά βάλουν τά άγια σκεύη σέ άτιμωτική χρήση. Στον Μέγα Αλέξανδρο έχουν αποδοθεί από σύγχρονους και μεταγενέστερους μελετητές ιδιότητες που αγγίζουν τα όρια του θρύλου. Θεϊκές δυνάμεις, μάχες με παράξενα πλάσματα, αναμετρήσεις με γίγαντες και τέρατα από τα οποία έβγαινε πάντα νικητής εξαιτίας της ρώμης και της εξυπνάδας του. Οι καταγραφές αρκετών βιογράφων και ιστορικών της εποχής μπορούν να αντιμετωπιστούν σήμερα ως αρκετά αξιόπιστες πηγές. Τα υπόλοιπα, κυρίως όσα γράφτηκαν μεταγενέστερα, βασιζόμενα στις καταγραφές αυτές, εκτιμώνται ως επι το πλείστον ως μυθιστορηματικά κείμενα που στόχευαν στον εξωραϊσμό του ηγεμόνα και των ανδραγαθημάτων του.
Πηγή: http://www.pronews.gr/portal/item/τα-παράξενα-της-εκστρατείας-του-μεγάλου-αλεξάνδρου
http://anekshghta.blogspot.gr/2014/04/2_16.html
http://atheatignosi.blogspot.gr/2012/11/blog-post_1123.html