Η Επιστήμη της ανθρωπολογίας και της ψυχολογίας στην έρευνα της μεσογειακής φυλής και του Ελληνικού Έθνους

Με αφορμή την αποκάλυψη της γενετικής βάσης ορισμένων κληρονομικών ασθενειών, τα τελευταία χρόνια έχει διαμορφωθεί η τάση να συνδέεται κάθε φυσιολογική ή παθολογική συμπεριφορά του ανθρώπου με κάποιο γονιδιακό τόπο.
Στα πλαίσια αυτά δημοσιεύονται συνεχώς έρευνες που αποδίδουν διάφορες αποκλίνουσες συμπεριφορές, όπως την επιθετικότητα, τον αλκοολισμό, την παραβατικότητα, την τάση για αυτοκτονία, τις ψυχικές διαταραχές, σε παθολογικά γονίδια. Επίσης, δημοσιεύονται έρευνες που συνδέουν κάθε νοητική ή χαρακτηριολογική ιδιότητα του ανθρώπου, όπως την ευφυΐα, την ηθική στάση, την τάση για τις τέχνες και κάθε έκφανση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, με κάποιο γονιδιακό τόπο. Σύμφωνα με τις έρευνες αυτές υπεύθυνος για την φυσιολογική ή αποκλίνουσα συμπεριφορά του δεν είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, μέσω των νοητικών του λειτουργιών, αλλά κάποια γονίδια. Η έρευνα όμως έχει δείξει, επίσης, ότι κάθε ζωντανός οργανισμός αλλά και ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαμορφώνονται υπό την επίδραση περιβαλλοντολογικών ερεθισμάτων και ότι κανείς ζωντανός οργανισμός, κανένα βιολογικό σύστημα δεν υπάρχει ανεξάρτητα από κάποιο περιβάλλον. Τι είναι τελικά ο άνθρωπος και η ανθρώπινη συμπεριφορά, είναι τα γονίδια ή το περιβάλλον του; Τι καθορίζει τον άνθρωπο, η κληρονομικότητα ή τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχεται; Πως διαμορφώνεται τελικά η ανθρώπινη συμπεριφορά; Είναι τα γονίδια που έχουν καθοριστικό ρόλο με την επικουρία περιβαλλοντολογικών παραγόντων ή το περιβάλλον σε αλληλεπίδραση με το οργανικό υπόβαθρο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, δηλαδή τον ανθρώπινο εγκέφαλο, ασκεί καθοριστική επίδραση στην ανθρώπινη συμπεριφορά;
Φαινότυπος είναι όλα τα μορφολογικά, παραγωγικά, ηθολογικά χαρακτηριστικά που εκδηλώνει ένας οργανισμός σε μία δεδομένη στιγμή, δηλαδή το μέρος του γονοτύπου του οργανισμού το οποίο μπορούμε (άμεσα ή έμμεσα) να παρατηρήσουμε. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι ο φαινότυπος ενός ατόμου εξαρτάται: Από τον γονότυπο που κληρονόμησε από τους γονείς του, Από μη κληρονομικές περιβαλλοντικές επιδράσεις, Από αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δύο προηγούμενων, Την τυχαία διαφοροποίηση. Έτσι, δύο άτομα με τον ίδιο ακριβώς γονότυπο, αλλά μεγαλωμένοι σε διαφορετικά περιβάλλοντα, πιθανότατα θα διαφέρουν στον φαινότυπό τους. Επίσης ρόλο παίζει και η ακρίβεια-αυστηρότητα των μετρήσεων, αν πχ. συγκρίνουμε ομοαμνιακούς κλώνους θηλαστικών πάντα θα διαφέρουν μεταξύ τους σε απόλυτες μετρήσεις οργανιδίων αλλά δύναται να παρουσιάζουν και εμφανείς χρωματικές διαφορές. Η φαινοτυπική διακύμανση (προερχόμενη από την κληρονομούμενη γενετική διακύμανση) είναι θεμελιώδες προαπαιτούμενο για να υπάρχει εξέλιξη μέσω της φυσικής επιλογής. Εάν δεν υπήρχαν διαφορές μεταξύ των ατόμων (φαινοτυπική διακύμανση), δεν θα υπήρχε κριτήριο για τη φυσική επιλογή. Η ποικιλία έκφρασης των γονοτύπων σε διαφορετικό περιβάλλον μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τον φαινότυπο ενός ατόμου. Ο διαχωρισμός γονοτύπου - φαινοτύπου προτάθηκε από τον Δανό φυσιολόγο Βίλελμ Γιόχανσεν (Wilhelm Johannsen) το 1911 προκειμένου να διαχωριστεί η κληρονομικότητα ενός οργανισμού από ό,τι αυτή παράγει ως αποτέλεσμα.
Γονότυπος καλείται το σύνολο των γονιδίων ενός οργανισμού, δηλαδή το σύνολο των αλληλομόρφων που απαρτίζουν το DNA του. Με αυτόν τον ορισμό, είναι ένα μέγεθος το οποίο δεν είναι παρατηρήσιμο. Για λόγους πρακτικούς ο γονότυπος μπορεί να αναφέρεται στη γονιδιακή σύσταση του οργανισμού σε έναν ή περισσότερους γονιδιακούς τόπους, οι οποίοι συνήθως αφορούν μια συγκεκριμένη ιδιότητα του οργανισμού. Για παράδειγμα, το γονίδιο για τον αλφισμό έχει δύο μορφές αλληλομόρφων, το επικρατές Α και το υπολειπόμενο a, οπότε υπάρχουν τρεις πιθανοί γονότυποι: AA (ομοζυγωτικό επικρατές), Aa (ετεροζυγωτικό), aa (ομοζυγωτικό υπολειπόμενο).
Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται απο πολλούς «διανοούμενους» και πολιτικούς, Έλληνες και μη, η καταγωγή των σημερινών Ελλήνων από τους αρχαίους Ελληνες. Υπάρχουν θεωρίες, ατεκμηρίωτες πάντοτε, που υποστηρίζουν οτι οι σημερινοί Έλληνες κατάγονται από Ινδοευρωπαίους, απο την Αφρική (θεωρία της μαύρης Αθηνάς, διδάσκεται σε αρκετά Αμερικάνικα πανεπιστήμια), από Σημιτοφοίνικες. Κάθε έρευνα, που αποδεικνύει τόσο την αυτοχθονία των αρχαίων προγόνων μας, όσο και το αδιάσπαστο του λαού μας απο τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα, αποσιωπάται και δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Τις έρευνες αυτές θα παραθέσουμε παρακάτω. Πρώτα απ’όλα δεν λαμβάνονται υπ’όψην οι αναφορές των ίδιων των αρχαίων συγγραφέων που στηρίζουν την αυτοχθονία των αρχαίων Ελλήνων. Αυτό συμβαίνει είτε απο άγνοια των κειμένων αυτών απο τους εκπαιδευτικούς ή από εμπάθεια πρός την αρχαία Ελλάδα, δέχονται όσα τους λένε «φωτισμένοι» καθηγητές πανεπιστημίων στα οποία σπούδασαν. Ταυτόχρονα πολλοί Έλληνες εκπαιδευτικοί γίνονται θιασώτες ξένων θεωριών, όπως αυτή του Ιακώβ Φαλμεράϋερ, (θεωρία εσφαλμένη) και υποστηρίζουν ότι δεν έχουμε καμιά σχέση με τους αρχαίους Έλληνες αλλά είμαστε Σλάβοι, Αλβανοί, Αφρικανοί, Τούρκοι και οτιδήποτε άλλο εκτός απο Έλληνες. Παρ’ ότι ο Φαλμεράυερ έχει αποδειχθεί εμπαθής και αντιεπιστημονικός συνεχίζει να στηρίζεται από αρκετούς εκπαιδευτικούς και οι έρευνες των Ελλήνων καθηγητών που αποδεικνύουν τα ψεύδη του, αποσιωπούνται και δεν διδάσκονται.
Τα τελευταία 100 χρόνια πολλοί λαοί χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν τους αρχαίους Έλληνες και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σαν δικό τους και τους εαυτούς τους σαν απογόνους των αρχαίων Ελλήνων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στις ημέρες μας, οι Σλάβοι Σκοπιανοί. Όλα τα παράξενα και όλα τα απίστευτα στην Ελλάδα συμβαίνουν. Όλοι οι «αναθεωρητές» της ιστορίας αμφισβητούν το αδιάσπαστο των Ελλήνων και τον πολιτισμό τους. Λένε ότι δεν είμαστε Έλληνες. Οι ιστορικοι αλλάζουν την ιστορία λέγοντας οτι είναι γραμμένη «μονόπλευρα και εθνικιστικά». Η συγγραφή των βιβλίων τους βασίζεται σε παράξενες πηγές. Παρ’ όλα αυτά οι επιστήμες προοδεύουν. Σήμερα οι έρευνες πάνω στην ιστορία των λαών δεν περιορίζονται μόνο στα ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα. Πολλές επιστήμες επιστρατεύονται για την εξαγωγή ακριβέστερων και πιο αντικειμενικών συμπερασμάτων πάνω στην ανθρώπινη ιστορία. Μια απο αυτές τις επιστήμες είναι και η γενετική, η οποία είναι και η ακριβεστέρα όλων. Όλοι γνωρίζουμε ότι η μελέτη του DNA, αποκαλύπτει την καταγωγή και χρησιμοποιείται από την παλαιοντολογία μέχρι την αστυνομία. Εχουν γίνει τέτοιου είδους έρευνες που να αποδεικνύουν οτι είμαστε πάντα Έλληνες; Βεβαίως έχουν γίνει και μάλιστα επίσημες πανεπιστημιακές αλλά δεν έχουν προβληθεί παρά ελάχιστα. Τα ελληνικά ΜΜΕ στη χώρα μας πρόβαλλαν τη Σκοπιανή έρευνα, η οποία «αποδεικνύει» ότι οι Έλληνες καταγόμαστε από την Αφρική. Για μέρες ακούγαμε την Σκοπιανή έρευνα…Την απάντηση όμως του Έλληνα καθηγητή Γενετικής από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, την παρουσίασαν μόνο τα μικρά κανάλια. Δείτε γιατί. Ο κ. Τριανταφυλλίδης κατηγόρησε τους Σκοπιανούς καθηγητές σαν κοινούς απατεώνες. Η έρευνά τους ήταν μισθωμένη και είχε πολιτική σκοπιμότητα. Το ανθρώπινο DNA αποτελείται από τμήματα που επιμολύνονται όταν πάθει ο άνθρωπος μια ίωση ή όταν τσιμπηθεί από ένα κουνούπι. Τότε το DNA του ιού μεταφέρεται(τμήμα του) στο ανθρώπινο DNA. Έτσι άλλωστε οι επιστήμονες καταλαβαίνουν τι αρρώστιες έχει περάσει ένας λαός. Σύμφωνα λοιπόν με τον κ. Τριανταφυλλίδη μελέτησαν οι Σκοπιανοί αυτό το μέρος του DNA. Αν το κουνούπι που σε τσίμπησε προέρχεται από την Αφρική, σου μεταφέρει γονότυπο από την Αφρική. Είπε ακόμη ότι σε διεθνές επίπεδο, για έρευνες ανακάλυψης της καταγωγής λαών, όλα τα πανεπιστήμια ερευνούν το μιτοχονδριακό DNA, το οποίο μεταβιβάζεται από την μητέρα στο παιδί και δεν «επιμολύνεται» με ξένα DNA. Επί πολλά έτη λοιπόν γενετιστές απο ευρωπαϊκά πανεπιστημιακά ερευνητικά κέντρα μελέτησαν το μιτοχονδριακό DNA των σημερινών πληθυσμών της Ευρώπης και της Εγγύς Ανατολής και ανακάλυψαν τις σχέσεις που τους συνέδεαν πρίν απο 75.000 χρόνια. Συγκεκριμένα: Εικοσι οκτώ(28) πανεπιστήμια της Ευρώπης ξεκίνησαν το 1990, υπο την αιγίδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης υπο τον καθηγητή Κωνσταντίνο Τριανταφυλλίδη. Η έρευνα αυτή ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, διότι απέδειξε οτι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος είναι απευθείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι σε ποσοστό 70% οι σημερινοί Έλληνες έχουν το ίδιο DNA, με τους αυτόχθονες κατοίκους της Ελλάδας της προϊστορικής εποχής. Το υπόλοιπο 30% από περιοχές της Εγγύς Ανατολής και προσδιορίζονται χρονικά στα νεολιθικά χρόνια. οι οποίες έχει αποδειχθεί ότι κατοικούνταν ελληνικά φύλα. Όπως καταλαβαίνετε η έρευνα λέει με απλά λόγια, ότι οι πρόγονοι του Περικλή, του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και εμείς, έχουμε το ίδιο DNA. Σε ποσοστό που αγγίζει το 99,5%. Η έρευνα αυτή δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» της 8ης Δεκεμβρίου του 2000. Επίσης στον «Ταχυδρόμο» της 2ας Απριλίου 2005. Αλλη μια έρευνα έγινε απο το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή της Κυριακής» της 6ης Νοεμβρίου 2005. Το δημοσίευμα είχε τίτλο «Καθαρο το DNA των Ελλήνων». Το δημοσίευμα απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράϋερ. Στην έρευνα αυτή συμμετείχαν και ο κ. Τριανταφυλλίδης με την ερευνητική του ομάδα, απο το ΑΠΘ. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι η έρευνα απέδειξε ότι η θεωρία του Φαλμεράϋερ είναι λανθασμένη. Συγκεκριμένα απέδειξε ότι οι Έλληνες παρ΄’ όλα τα 400 χρόνια σκλαβιάς στους Τούρκους, δεν αλλοιώθηκαν γενετικά. Όποιοι θέλουν να δούν περισσότερα στοιχεία, πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο του κ. Τριανταφυλλίδη «Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» από τις εκδόσεις «Γαληνος». Υπάρχει όμως ένα ακόμη βιβλίο, πιο εκλαϊκευμένο, το «ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΕΙ ΕΣΜΕΝ» των εκδόσεων «Κάδμος».
Όσοι ενδιαφέρονται με τα φυλετικά θέματα πρέπει οπωσδήποτε να είναι σε θέση να ξεχωρίζουν τους φυλετικούς τύπους. Στο ανθρώπινο είδος υπάρχει πλήθος φυλών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Οι Ευρωπαίοι τουλάχιστον θα πρέπει να γνωρίζουν να ξεχωρίζουν τις φυλές που κατοικούν στην Ευρώπη. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν λόγο για Ιταλική, Γαλλική, Γερμανική φυλή, όμως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Όποιος μελετήσει τους φυλετικούς τύπους θα διαπιστώσει την αλήθεια και θα κατανοήσει τις ομοιότητες και τις διαφορές των λαών σε φυλετικό επίπεδο. Η φυλετική σύνθεση κάθε λαού καθορίζει την εμφάνιση και τη συμπεριφορά του. Ο Μεσογειακός φυλετικός τύπος χαρακτηρίζεται από:
α) Δολιχοκεφαλία, πρόσωπο χωρίς γωνίες, ανοιχτά μάτια
β) Λεπτοπροσωπία έως Μεσοπροσωπία
γ) Λεπτορρινία, ίσια μύτη
δ) Συνήθως βαθύ χρώμα ματιών και μαλλιών
ε) Μαλλιά ίσια έως κυματιστά, έντονη τριχοφυΐα προσώπου
στ) Εξωμορφικός προς μεσομορφικός
Αυτός ο φυλετικός τύπος συναντάται στα βόρεια και στα ανατολικά παράλια της Μεσογείου, εξ'ού και το όνομά του. Συναντάται στις χώρες Ελλάδα, Ιταλία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία σε νότια Γαλλία και Ιβηρική χερσόνησο. Αντιπροσωπευτικά δείγματα του Μεσογειακού φυλετικού τύπου. Παράδειγμα ο Ισπανός ποδοσφαιριστής Raul Albiol και η Ιταλίδα ηθοποιός Caterina Murino. Και δυο Έλληνες, μιας και ο τύπος αυτός υπάρχει σε αρκετούς αριθμούς στην Ελλάδα. Ο ομογενής Alex Dimitriadis (Αλεξάνδρος Δημητριαδης) και η τραγουδίστρια Ελισσάβετ Σπανού.
Ο Μεσογειακός τύπος χαρακτηρίζεται από ενεργητικότητα, πάθος και αυθορμητισμό. Είναι ομιλητικός, συναισθηματικός και δυναμικός. Έχει ικανότητα να μελετά τις επιστήμες και να κατανοεί τις βαθύτερες έννοιες. Λατρεύει τα χρώματα και έχει έφεση στις τέχνες, γεγονός που προκύπτει από το πάθος και τον αυθορμητισμό του. Εκνευρίζεται συχνά, αλλά συμφιλιώνεται γρήγορα, καθώς ο εκνευρισμός προκύπτει πιο πολύ λόγω αυθορμητισμού και πάθους παρά για αντικειμενικούς και μόνιμους λόγους. Είναι εξαιρετικά κοινωνικός και ενδιαφέρεται για τους γύρω του. Αγαπάει τις κοινωνικές εκδηλώσεις και συναναστροφές, τα δώρα και ότι άλλο συνδέει κοινωνικά τους ανθρώπους, εμφανίζοντας και έντονη θρησκευτικότητα. Ωστόσο, έχει εμφανή ατομικισμό, ο οποίος και αυτός λογίζεται για εντυπωσιασμό του περιγύρου του. Το πάθος, ο αυθορμητισμός, η ενεργητικότητα, ο συναισθηματισμός και η κοινωνικότητα τον κάνουν ερωτικά ελκυστικό στο άλλο φύλο. Ερωτεύεται με πάθος φτάνοντας ακόμη και σε υπερβολικές συμπεριφορές. Φαίνεται να χαίρεται τη ζωή, αλλά να μπορεί να δοθεί με μεγάλη ενεργητικότητα αν χρειαστεί να αγωνιστεί στη ζωή. Το πάθος και η ενεργητικότητα σε συνδυασμό με τον αυθορμητισμό συχνά αποτελούν την βάση για βαριά εγκληματικότητα, όπως ανθρωποκτονίες, για λόγους ερωτικούς, τιμής ή οργανωμένου εγκλήματος. Το φύλο αυτό βγάζει ηρωικούς μαχητές, οι οποίοι λόγω της έμφυτης πειθαρχίας και της πνευματικότητάς τους μπορούν να κατανοούν υψηλά ιδανικά και να αγωνίζονται για αυτά με αυταπάρνηση. Η κοινωνικότητα, το πάθος και η συναισθηματικότητα τον κάνουν να διατηρεί ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς. Ο αυθορμητισμός και η ενεργητικότητα τον κάνουν ενίοτε να προβαίνει σε παράτολμα εγχειρήματα ή σε δύσκολες εξερευνήσεις, προς δόξα και μόνο και να λατρεύει τον αθλητισμό. Η αγάπη του για τις επιστήμες και τις τέχνες έχει καταστήσει το μεσογειακό φύλο πρωτοπόρο του πολιτισμού σε πολλές περιόδους της ιστορίας, ιδιαίτερα όσον αφορά στους αρχαίους πολιτισμούς. Έχει την αίσθηση του μεγαλείου και της δύναμης και η έμφυτη ενεργητικότητά του τον ωθούν να τα αποκτήσει. Ο αυθορμητισμός του και το πάθος οδηγούν πολλές φορές σε συγκρούσεις σε επίπεδο κοινωνίας, όμως υπό κοινό όραμα μεγαλουργεί. Ο μεσογειακός τύπος έχοντας έφεση στις επιστήμες κυριαρχεί στην επιστημονική ζωή και σε συνδυασμό με την ενεργητικότητα και την δυναμικότητά του αποκτά φήμη και χρήματα. Παράλληλα, έχει έφεση και στην οικονομική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στο εμπόριο και σε ότι έχει να κάνει με επαφή με άλλους ανθρώπους. Κύριο μειονέκτημα του μεσογειακού τύπου είναι η έφεσή του στην διασκέδαση και στις χαρές της ζωής, οι οποίες αν γίνουν τρόπος ζωής και τον απομακρύνουν από τις πιο σημαντικές πνευματικές αναζητήσεις, καταλήγει σε έναν στείρο και εφήμερο υλιστικό ευδαιμονισμό. Ο φυλετικός αυτός τύπος λατρεύει τη φύση και τις φυσικές απεικονίσεις. Παράλληλα, ως έντονα κοινωνικός συσσωρεύεται στις πόλεις, αφήνοντας την ύπαιθρο. Η αστυφιλία του τύπου αυτού δικαιολογείται από την επιθυμία του για έντονη κοινωνικότητα, ενεργητικότητα και δυνατότητα απόκτησης υλικών αγαθών και δόξας. Η προσωπικότητα του μεσογειακού τύπου είναι πληθωρική. Το πάθος που ζει με όλο του το είναι, η ενεργητικότητα, η κοινωνικότητα και η ομιλητικότητά του τον καθιστούν ικανό για ηγεσία. Η έφεσή του στη μάθηση, η σύλληψη βαθύτερων εννοιών και οραμάτων και η σωματική και ψυχική ενεργητικότητα μπορούν να τον καταστήσουν ικανό πολιτικό και στρατιωτικό ηγέτη.
Μπορούμε να κατατάξουμε τους λαούς που κατοικούν στα παράλια της Μεσογείου σε τέσσερις πληθυσμιακές ομάδες. Παρά τις έντονες διαφορές, έχουν όλες αρκετά κοινά χαρακτηριστικά στον τρόπο ζωής, στην διατροφή, στις συνήθειες, στην μουσική και τις παραδόσεις. Στην πρώτη κατατάσσουμε τους λαούς που κατοικούν στα ευρωπαϊκά παράλια. Τα περισσότερα πολιτιστικά, θρησκευτικά και ανθρωπολογικά στοιχεία ενώνουν, παρά χωρίζουν αυτούς τους λαούς, στο παρελθόν ωστόσο, ακόμη και το πρόσφατο- είχαν έντονες ιστορικές διαμάχες και αιματηρούς πολέμους. Σήμερα οι διαφορές έχουν υποχωρήσει και το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών διαγράφεται ελπιδοφόρο. Μπορούμε να τους κατατάξουμε σε τρεις μεγάλες εθνολογικές ιστορικές οικογένειες: Έλληνες, Σλάβους και Λατινογενείς λαούς, (Ιταλούς, Γάλλους, Ισπανούς). Η δεύτερη ομάδα είναι οι Αραβικοί λαοί που κυριαρχούν στα παράλια της Βόρειας Αφρικής και στο μεγαλύτερο μέρος της Εγγύς Ανατολής. Η τρίτη είναι οι Εβραίοι και τέταρτη οι Τούρκοι στην Μικρά Ασία. Για τέσσερις χιλιάδες χρόνια η Μεσόγειος αποτελούσε το επίκεντρο της παγκόσμιας ιστορίας και του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι περισσότεροι μεγάλοι πολιτισμοί της αρχαιότητας αναπτύχθηκαν στα παράλια της Μεσογείου. Στην ανάπτυξη του πολιτισμού υπήρξε ανυπολόγιστη επίσης η συμβολή των Αιγυπτίων, των Φοινίκων, των Ρωμαίων, των Αράβων και των Ιταλικών πόλεων της Αναγέννησης. Δεν πρέπει να παραλείψουμε ούτε τους Ισπανούς ούτε τους Γάλλους, οι οποίοι όμως ήταν περισσότερο στραμμένοι προς τον Ατλαντικό, παρά προς την Μεσόγειο. Το κλίμα, η φυσική γεωγραφία, (πολλά νησιά, απομόνωση των ακτών, έλλειψη οικονομικής αυτάρκειας), οι μικρές αποστάσεις σε σχέση με την απεραντοσύνη των ωκεανών και η συνύπαρξη πολλών διαφορετικών νοοτροπιών σε περιορισμένο χώρο, πρόσφεραν στους λαούς της Μεσογείου τα γεωγραφικά και ιστορικά κίνητρα, ώστε να αναπτύξουν από την τρίτη χιλιετία π.Χ. δυναμικούς πολιτισμούς και ισχυρά κράτη τα οποία δέσποσαν στην παγκόσμια ιστορία τουλάχιστον ως το τέλος του Μεσαίωνα. Το όνομα Μεσόγειος προέρχεται από τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι την θεωρούσαν ως το κέντρο του γνωστού τότε κόσμου. Παρά το πλήθος των παράκτιων λαών εκ των οποίων αναπτύχθηκαν με τη σειρά τους αρχαίοι πολιτισμοί πρώτα εκ του Αιγαίου και της ανατολικής λεκάνης και μέχρι της δυτικής που εξαπλώθηκαν στη συνέχεια με ενδιάμεσες αποικίες περιέργως δεν είχε εξ αρχής και επί αιώνες ιδιαίτερο όνομα. Το όνομά της προήλθε από το πλήθος των παράκτιων λαών που αναπτύχθηκαν στα παράλια της Ανατολής, της Βόρειας Αφρικής και αργότερα της Δύσης. Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν εμπορικές σχέσεις μεταξύ τους, καθώς εμπορικά πλοία διέσχισαν τη θάλασσα για να φτάσουν από τη μία ήπειρο στην άλλη. Ο Ηρόδοτος χρησιμοποιεί επί μέρους ονόματα θαλασσών και κολπώσεων της αντί ως ενιαίου συνόλου. Άλλοι δε αρχαίοι Έλληνες αναφέρονται σ΄ αυτήν περιφραστικά, είτε προς τον έξω από τις Ηράκλειες στήλες απλούμενο ωκεανό, είτε ως γνωστότερη την έσω από τις εν λόγω στήλες όπως π.χ. ο Στράβων την ονομάζει : «η εντός και καθ΄ ημάς λεγομένη θάλασσα», προσδιορισμό που πιστά μιμήθηκαν αργότερα και οι Ρωμαίοι και την μετέφρασαν σε «mare nostrum» (=ημέτερη θάλασσα). Ο δε Διόδωρος ο Σικελιώτης την ονομάζει θάλασσα έναντι του ωκεανού. Το αυτό και ο Πολύβιος ενώ άλλοι Ρωμαίοι χρησιμοποιούν τον όρο «mare internum» ή «mare insentinum» (=εσωτερική θάλασσα) καθώς και «Μare magmum» (=Μεγίστη θάλασσα). Η πατρότητα του όρου «Μεσόγειος θάλασσα» ανήκει ιστορικά στους Λατίνους και μάλιστα περί τα μέσα του 3ου αιώνα που πρώτος ο Σολίνος την ονομάζει χαρακτηριστικά «Μare Mediterraneum» ως μεταξύ δύο ηπείρων θάλασσα, καθιστάμενος ιστορικός ανάδοχος του ονόματος αυτής. Ο 16ος και 17ος αιώνας βρίσκει τη θάλασσα αυτή να ονομάζεται: Λευκή θάλασσα, ή θάλασσα των Ελλήνων (έτσι την ονόμαζαν και οι Τούρκοι σε αντιδιαστολή με το Αιγαίο και τη Μαύρη θάλασσα). Η πατρότητα του ελληνικού όρου «Μεσόγειος» οφείλεται στον γεωγράφο επίσκοπο Αθηνών Μελέτιο (Γεωγραφία παλαιά και Νέα) με τον επιπρόσθετο χαρακτηρισμό ως «δεύτερο κόλπο του ωκεανού», εννοώντας ως πρώτο τον Βισκαϊκό.
Πηγή: http://imesogeiosmas.weebly.com/piomicronlambdaiotatauiotasigmamuomicron943-tauetasigmaf-muepsilonsigmaomicrongammaepsilon943omicronupsilon.html