Γεμάτο αρχαίους μύθους και θρύλους, καταπληκτικά τοπία και φιλόξενους κατοίκους, το νησί της Ιρλανδίας αποτελεί «προκλητικό» ταξιδιωτικό προορισμό. Κι όταν επιστρέψετε, οι αναμνήσεις που σας μείνουν από εκεί, θα σας συντροφεύουν για μια ζωή. Mε έκταση λίγο μικρότερη από αυτή της Πορτογαλίας, η Ιρλανδία είναι μια απομακρυσμένη νησιωτική χώρα στη βορειοδυτική Ευρώπη με μακρά ιστορία, ενδιαφέροντα μνημεία και κουλτούρα και ανεξάντλητες φυσικές ομορφιές. Το μεγαλύτερο τμήμα του νησιού ανήκει στην Ιρλανδική Δημοκρατία, ενώ το βορειοανατολικό μέρος του, που ονομάζεται Βόρεια Ιρλανδία, ανήκει στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αν σας αρέσει η ιστορία, η αρχιτεκτονική και ο πολιτισμός, τότε επισκεφθείτε το «ζωντανό» Δουβλίνο, με το Trinity College, ένα από τα σημαντικότερα πανεπιστήμια σε παγκόσμιο επίπεδο, το ιρλανδικό Μουσείο Ιστορίας, τα αμέτρητα εστιατόρια, τα θέατρα και τα καταστήματα. Επίσης, στην περιοχή βρίσκεται και η περιοχή αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, Hill of Tara, και η κοιλάδα Boine. Σε κοντινή απόσταση βρίσκονται και τα βουνά Wicklow, με την υψηλότερη κορυφή τους να φτάνει τα 925 μ. και με ενδιαφέρον αξιοθέατο την αρχαία μοναστική πολιτεία Glendalough. Στα πιο ενδιαφέροντα αξιοθέατα της περιοχής, συμπεριλαμβάνεται και το μεγαλιθικό Newgrange, ένα σημαντικό ιστορικό μνημείο, όχι μόνο για την Ιρλανδία, αλλά και για την Ευρώπη. Ο προϊστορικός αυτός τάφος χρονολογείται γύρω στο 3000 π.Χ., γεγονός που τον καθιστά παλαιότερο από τις Πυραμίδες της Αιγύπτου και το Stonehenge. Αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και προσελκύει περίπου 200.000 επισκέπτες ετησίως.
Να επισκεφθείτε τα νησιά Aran, που βρίσκονται απομονωμένα σε ακραίες καιρικές συνθήκες, με ζωντανό το παγανιστικό παρελθόν και τις κελτικές παραδόσεις για θεούς και ξωτικά, τα απόκρημνα βράχια του νησιού Achill, το παρεκκλήσι της Παναγίας της Knock και τις αμέτρητες pubs με την παραδοσιακή ιρλανδική μουσική. Η περιοχή Giant's Causeway, αποτελεί ένα μοναδικό φυσικό τοπίο από βασάλτη που συμπεριλαμβάνεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Πρόκειται που έχουν δημιουργηθεί από την παγωμένη λάβα μιας ηφαιστειακής έκρηξης που συνέβη πριν από δεκάδες εκατομμύρια χρόνια και οι οποίοι απλώνονται μέσα στη θάλασσα. Αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης τουριστών και είναι ιδανικός προορισμός για τους παρατηρητές πουλιών και γενικά για τους λάτρεις της φύσης.
Ο λόφος της Τάρα (κελτοϊρλανδικά: Temair na Ri, «Λόφος των Βασιλέων»), που βρίσκεται κοντά στον ποταμό Boyne, είναι ένα αρχαιολογικό συγκρότημα που βρίσκεται μεταξύ των πόλεων Navan και Dunshaughlin στην κομητεία Meath, στο Leinster, της Ιρλανδίας. Περιλαμβάνει μια σειρά από αρχαία μνημεία, και σύμφωνα με την παράδοση, ήταν η έδρα του RI na hÉireann Ard, ή ο Ύπατος βασιλιάς της Ιρλανδίας. Πρόσφατες έρευνες αναφέρουν πως παρά τις πλούσιες διηγήσεις που προέρχονται από μυθολογίες, η Τάρα δεν ήταν μια πραγματική έδρα της βασιλείας, αλλά ένας ιερός τόπος που συνδέεται με τελετουργίες βασιλείας. Άλλοι ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η έννοια καθεαυτή είναι ως επί το πλείστον μυθική. Στην κορυφή του λόφου, στα βόρεια της κορυφογραμμής, είναι μία οβάλ κατασκευή από την Εποχή του Σιδήρου, η οποία κατευθύνεται από ανατολικά προς δυτικά και περιβάλλεται από μια εσωτερική τάφρο και εξωτερική όχθη , γνωστή ως Raith na Ríogh (το Φρούριο των Βασιλέων, επίσης γνωστό ως Βασιλική περίφραξη). Η κεντρική κατασκευή αποτελείται από το σύμπλεγμα δύο κυκλικών αλληλο-εφαπτόμενων περιβόλων , ένα φρούριο -δαχτυλίδι και ένα οχυρωμένο ύψωμα, γνωστό ως Teach Chormaic (το σπίτι του Cormac) και το Forradh ή βασιλικό κάθισμα. Στη μέση του Forradh υπάρχει ένας μονόλιθος, ο οποίος πιστεύεται ότι είναι η Lia Fáil (Stone of Destiny) δίπλα στην οποία στέφθηκαν όλοι οι Ύπατοι Βασιλείς. Σύμφωνα με το μύθο, η πέτρα θα φώναζε, αν μια σειρά από προκλήσεις ανδρείας, πραγματοποιούνταν από τον επίδοξο βασιλιά. Στο άγγιγμα του, η πέτρα θα άφηνε ένα διαπεραστικό ήχο, τρεις φορές, αν ο εκλεκτός αποδεικνυόταν πώς ήταν ο κατάλληλος βασιλιάς που θα μπορούσε να ακουστεί σε όλη την Ιρλανδία (αντίθετα από τη Σκωτσέζικη Lia Fail που "φώναζε" μία και μόνη φορά). Στα βόρεια των φρουρίων υπάρχει ένας μικρός νεολιθικός τάφος, γνωστός ως Dumha na nGiall (το ανάχωμα των ομήρων), το οποίο κατασκευάστηκε γύρω στο 3400 π.Χ.. Προς τα νότια του βασιλικού λόφου βρίσκεται ένα ακόμα δαχτυλίδι-φρούριο, γνωστό ως Raith Laoghaire (οχυρό του Laoghaire), όπου ο επώνυμος βασιλιάς λέγεται ότι έχει θαφτεί σε όρθια θέση. Μισό μίλι νότια του λόφου της Τάρα υπάρχει άλλο ένα οχυρό, σε γειτονικό λοφίσκο, γνωστό ως Rath Maeve, το φρούριο της θρυλικής βασίλισσας Μάεβ, η οποία συνδέεται με την περιοχή Κόνναχτ (Δυτική Ιρλανδία). Για πολλούς αιώνες, οι ιστορικοί εργάστηκαν για την αποκάλυψη των μυστηρίων της Tara, και πρότειναν ότι από την εποχή της πρώτης κελτική επιρροή μέχρι την εισβολή του Richard de Clare το 1169, ο λόφος της Τάρα ήταν ο πολιτικός και πνευματικός πυρήνας του νησιού. Ο λόφος της Tara ήταν η έδρα των βασιλέων της Ιρλανδίας μέχρι τον 6ο αιώνα. Ο ρόλος αυτός παρατάθηκε μέχρι τον 12ο αιώνα, έστω και χωρίς το πρότερο μεγαλείο. Είναι βέβαιο ότι η παλαιότερη ιστορική καταγραφή πιστοποιεί πως οι ύπατες βασιλείες εγκαινιάστηκαν εκεί, και το "Seanchas Mor" νομικό κείμενο (γραμμένο πριν από 600 πΧ) ορίζει ότι έπρεπε να πίνουν μπύρα και συμβολικά να παντρευτούν την θεά Maeve (Μάεβ) για την απόκτηση υψηλής βασιλείας. Παλαιότεροι ακαδημαϊκοί, εντόπισαν προ-Κέλτικά μνημεία και κτίσματα που χρονολογούνται από την Νεολιθική περίοδο περίπου 5.000 έτη πριν. Μία από αυτές τις δομές, το ανάχωμα του ομήρων, έχει ένα μικρό πέρασμα το οποίο είναι ευθυγραμμισμένο με το ηλιοβασίλεμα πάνω στην πραγματική αστρονομική διασταυρούμενη τριμηνία από τις 8 Νοεμβρίου ως τις 4 Φεβρουαρίου, οπότε γιορτάζονταν οι αρχαίες κελτικές γιορτές των Samhain και Imbolc. Η πολιτική και θρησκευτική επιρροή, του ιερού αυτού τόπου, σταδιακά έχασε την αίγλη της, κατά την εποχή του εκχριστιανισμού του νησιού, από τον Άγιο Πατρίκιο, τον 4ο αιώνα. Ένας τάφος που βρέθηκε κοντά στο λόφο, υποτίθεται ότι ανήκει στο βασιλιά Lóegaire, ο οποίος λέγεται ότι είναι ο τελευταίος μή Χριστιανός βασιλιάς της Ιρλανδίας.
Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς ονομάζουν την Νήσο με το όνομα «ΙΕΡΝΗ». Τούτο το συναντούμε στα Αργοναυτικά στον Αριστοτέλη και στον Στράβωνα. Στα Ελληνικά ΙΕΡΝΗ σημαίνει Ιερά Νήσος. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης την ονομάζει «Νήσο της Ίριδος». Η Ίριδα ήταν Θεά Αγγελιοφόρος του Δία και της Ήρας. Στο ιρλανδικό βιβλίο Leadharcadhal αναφέρεται ότι «περί το 1240 π.Χ. έφθασαν στο νησί της κόρης τους της Ίριδος, ο Θαύμας, Θεός του Πόντου και η Ηλέκτρα κόρη του Άτλαντα και της Πλειόνης». Δηλαδή είτε το ένα είτε το άλλο, η ονομασία του νησιού σχετίζεται με την Ελλάδα. Στο βιβλίο του Τζιράλτους ντε Μπάρι (History and Topography of Ireland) αναφέρεται: «Αργότερα ο Έλληνας πρίγκιπας Παρθόλος έφθασε στο Νησί συνοδευόμενος από 24 ζεύγη Ελλήνων, μεταξύ των οποίων και οι τρεις υιοί του με τις συζύγους τους αποβιβάστηκαν στον κόλπο Κένμαρ και εγκατασταθήκαν στην περιοχή του Δουβλίνου. Σε τριακόσια χρόνια έγιναν πέντε χιλιάδες. Από επιδημία οι περισσότεροι πέθαναν και τάφησαν σε ομαδικό τάφο (τύμβο) στο Tallaght έξω από το Δουβλίνο». Μετά τον Τρωικό Πόλεμο, όπως γράφουν ο Φ. Ζιρώ και Ζ. Ροθ στο βιβλίο τους «Γενική Μυθολογία», έφθασαν στο Νησί οι Thuta de Danan (Έλληνες Δαναοί) άνθρωποι Θείας καταγωγής με ρομφαίες και δόρατα καθώς και την «πέτρα της μοίρας» που έφεραν από το Σπήλαιο του Διός, στο όρος Ίδη της Κρήτης, όπου ο Βασιλιάς Μίνωας ο Α’ της Κρήτης αγρυπνούσε κάθε εννιά χρόνια, περιμένοντας την επιφοίτηση του προγόνου του, του Διός, για να νομοθετήσει και να κυβερνά σωστά το λαό του. Αργότερα οι Βασιλείς της Νήσου κάθονταν πάνω σ’ αυτήν την «πέτρα» περιμένοντας τη Θεία έμπνευση. Οι Δαναοί στην αρχή συγκρούστηκαν με τους Γίγαντες, τους Φορμόρους, που ήσαν και αυτοί θεϊκής καταγωγής, μετά όμως συμβίωσαν. Στη συλλογή «Αρχαίες Ιρλανδικές Ιστορίες» αναφέρεται ότι οι Δαναοί που ζούσαν στα βόρεια νησιά έγιναν οι σοφότεροι της ανθρωπότητος. Έκτισαν τέσσερις πόλεις: τη Φαλιά, τη Γοριά, τη Μυριά και την Φιδιά. Στην περιοχή Αράν της Βόρειας Ιρλανδίας διασώζονται κυκλώπεια τείχη που τα κατασκεύασαν οι άνθρωποι της θάλασσας, οι Έλληνες Γίγαντες. Τα ίδια περίπου αναφέρονται και στο βιβλίο των Επιδρομών του Λεβάρ Γαβχάλα. Οι Ιρλανδοί καυχώνται ότι είναι απόγονοι των Κελτών που έφθασαν στη Νήσο τον τρίτο π.Χ. αιώνα. Να μη διαφεύγει της προσοχής μας ότι οι Κέλτες είναι ελληνογενείς. Το όνομά τους το πήραν είτε από τον προγεννήτωρά τους, τον Κέλτο, γιο του Ηρακλή και της Κελτίνης κόρης του Βασιλιά Βρεττανού της Βρεττάνης στη Βόρεια Γαλλία, είτε από τους Κέλητες ίππους των Αρχαίων Ελλήνων. Κέλητες ίπποι είναι τα γρήγορα και δυνατά άλογα. Οι Κέλτες εθεωρούντο πολύ καλοί πολεμιστές. Μετά εγκαταστάθηκαν στο Νησί οι Πικτοί από την Καλληδονία (Σκωτία) και την Ουαλία. Σχεδόν όλοι οι Καλληδόνες ήσαν Έλληνες. Οι σημερινοί Ιρλανδοί είναι απόγονοι όλων όσων αναφέρθηκαν. Το 430 μ.Χ. επισκέφθηκε το Νησί ο Επίσκοπος Πατρίκιος ορμώμενος από την Σκωτία και δίδαξε το Χριστιανισμό. Οι αρχαιολογικοί χώροι της ιρλανδίας 1.Λόφος Tara: Πενήντα χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Δουβλίνου στην περιοχή Meath βρίσκεται το μεγαλύτερο μεταλλείο ψευδαργύρου και μολύβδου της Ευρώπης. Ένας λόφος του μεταλλείου, ο λόφος Tara είναι το πιο ενδιαφέρον αρχαιολογικό μέρος της Ιρλανδίας. Βάση των αρχαιολογικών ευρημάτων η ηλικία του είναι πέραν των 5.000 ετών. Ανήκει στη νεολιθική και ορειχάλκινη εποχή. Πάνω στο λόφο αυτό βρίσκεται η πέτρα της μοίρας, που λέγεται και κάθισμα των βασιλιάδων. Πάνω στην πέτρα αυτή κάθονταν οι βασιλιάδες και επερίμεναν τη φώτιση του Θεού. Δεν αποκλείεται η πέτρα αυτή να είναι η πέτρα που έφεραν οι Έλληνες Δαναοί από το Σπήλαιο του Διός της Κρήτης. Για τούτο πρέπει να γίνει ειδική έρευνα. Μεγαλιθικά μνημεία: Όπως στη Βρεττανία, τη Γαλλία και σε πολλές άλλες χώρες, υπάρχουν και στην Ιρλανδία πολλά Μεγαλιθικά Μνημεία. Αυτά είναι τριών κατηγοριών. Η πρώτη είναι τα ΜΕΝΙΡ. Αυτά είναι πελώριοι πέτρινοι ογκόλιθοι που προεξέχουν της επιφάνειας της γης μερικά μέτρα. Υπάρχουν στο Ballycrovane στο Punchestown και σε άλλα μέρη. Σε όλη την Ιρλανδία υπάρχουν πέραν των 600 ΜΕΝΙΡ. Τα ΜΕΝΙΡ πρέπει να ήταν αναμνηστικές στήλες πάνω στους τάφους της Ορειχάλκινης εποχής. Η δεύτερη κατηγορία είναι τα ΚΡΟΜΠΕΛΤΣ. Αυτά είναι ογκόλιθοι τοποθετημένοι σε κυκλική διάταξη όπως η ογκόλιθοι του Stonehenge στην Νότια Αγγλία. Υπάρχουν στο Newgrange, στο Caherdaniel Fort στο Drombeg, στο Creevykeel και σε άλλα μέρη. Τα Μεγαλιθικά αυτά Μνημεία ήσαν λατρευτικοί χώροι του Θεού του φωτός, του ήλιου, της μουσικής και της Ιατρικής του Απόλλωνα . Τούτο το αποδείξε το βιβλίο “The Ancient Greeks in Britain”, έκδοση του 2005. Στο μεγαλιθικό μνημείο του Knowth είναι χαραγμένο ένα βέλος. Γνωρίζουμε όμως ότι το βέλος είναι σύμβολο του Θεού Απόλλωνα. Η διάμετρος των Kυκλικών αυτών Μνημείων όταν περνά από την είσοδό τους και προεκταθεί στον ορίζοντα τότε περνά από το μέρος της ανατολής του ήλιου κατά την εαρινή ισημερία. Σχετίζονται τα Μνημεία αυτά άμεσα με το ηλιοστάσιο και τις ισημερίες. Και τούτο είναι ακόμα μια αποδειξη ότι σχετίζονται με το Θεό του ήλιου, τον Απόλλωνα. Μερικά από αυτά τα Μνημεία, όπως του Newgrange, Knowth και Dowth είναι παλαιότερα από εκείνα του Stonehenge της Νότιας Αγγλίας και των πυραμίδων της Gizas στην Αίγυπτο. Στο βιβλίο του C. Chippindale, έκδοση του 2004 “Stonehenge Complite” υποστηρίζεται ότι το Μνημείο αυτό κτίστηκε χιλιάδες χρόνια πριν από τον κατακλυσμό του Νώε. Σε μερικούς ογκόλιθους υπάρχουν χαραγμένα γράμματα, που οι Ιρλανδοί Αρχαιολόγοι τα κατατάσσουν στην γραφή Ogham. Το θέμα τούτο θέλει ειδική έρευνα. Η τρίτη κατηγορία είναι τα DOLMEN. Αυτά σχηματίζονται από τρεις ή περισσότερους όρθιους ογκόλιθους και ένας τέταρτος σκεπάζει και τους τρεις. Εις το Dolmen του Proleek ο ογκόλιθος που σκεπάζει τους τρεις όρθιους έχει βάρος 40 τόνους, του Brownesbill 100 τόνους. Τα DOLMEN είναι τάφοι και θρησκευτικοί χώροι ηλικίας 2000 π.Χ. Οι Ιρλανδοί Αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι είναι κατασκευάσματα των Druids. Αν αυτό είναι αλήθεια τότε τα DOLMEN σχετίζονται με την ελληνική θρησκεία. Τον Δρυϊδισμό έφεραν στην Γαλλία οι Έλληνες κάτοικοι της Μασσαλίας. Δρυς είναι το δέντρο βαλανιδιά. Το δέντρο αυτό σχετίζεται με την Ελληνική Θρησκεία του Δωδεκαθέου. Είναι γνωστή η ονομασία των νυμφών που ζούσαν στο δάσος των Δρυμώνων, οι Δρυάδες. Στην Ιρλανδία η Θρησκεία των Druids εκράτησε μέχρι τον 6ο μ.Χ. αιώνα. Ελληνικές ονομασίες στην ιρλανδία Η παρουσία των Αρχαίων Ελλήνων στην Ιρλανδία πιστοποιείται και από τις ελληνικές ονομασίες Πόλεων, Ποταμών, Νήσων και Ομάδων Ανθρώπων που διατηρούσε η Νήσος κατά την Κελτική και Ρωμαϊκή περίοδο. Τις ονομασίες αυτές τις καταγράφει ο πρώτος που ετόλμησε να χαρτογραφήσει την Ιρλανδία, ο γεωγράφος Κλαύδιος Πτολεμαίος από την Αλεξάνδρεια (108-168 μ.Χ.). Σημειώνονται οι ονομασίες αυτές ως επίσης και η ελληνική τους προέλευση. Παράλληλα παρουσιάζουμε και τον χάρτη του Πτολεμαίου. Οι πρόγονοί μας πήγαν σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Αν ληφθεί υπόψη ότι στη Βρεττανία πήγαν για να πάρουν τον Κασσίτερο από τα μεταλλεία της Κορνουάλης και ερίζωσαν εκεί, γιατί μπορούσε να αναπτυχθεί η γεωργία και η κτηνοτροφία, τότε μπο-ρούμε να απαντήσουμε εύκολα στην ερώτηση. Πήγαν στην Ιρλανδία για να πάρουν το χρυσάφι από τα χρυσοφόρα κοιτάσματα του Wicklow, του Limerick, των βουνών Sperrin και μόλυβδο και ψευδάργυρο από τα μεταλλεία της Tara. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας το ότι μπορούσε εύκολα και στην Ιρλανδία να αναπτυχθεί η γεωργία και η κτηνοτροφία. Το γεγονός ότι τα δύο τ της γραφής του ονόματος Βρεττανίας προέρχεται από το όνομα του Βρεττού, εγγόνι του Πριάμου της Τροίας. Βρετός και Ταν που σημαίνει δική του περιοχή, να θυμηθούμε το αρχαίο ρητό ‘‘ταν ή επί τας’’, Βρετός Ταν = Βρεττανία. Τώρα, τι γύρευε ο Βρετός στην Αλβιόνα όπως λεγόταν τότε η Βρεττανία; Σε πολλούς θα φανεί παράξενο η αναφορά του βιβλίου του Iman, Jacob Wilkens που εκδόθηκε το 2005, Troy in England (Η Τροία στην Αγγλία) και την τοποθετεί στην περιοχή του Cambridge. Πρωτάκουστα πράγματα που χρήζουν πολλή μελέτης. Η προϊστορία των προγόνων μας χρειάζεται σοβαρή μελέτη. Ασχολούμενος με τα θέματα αυτά με εντυπωσίασε το γεγονός ότι οι Έλληνες ήσαν παρόντες σε όλα τα μέρη της γης. Σε πολλά μέρη της γης ανέπτυξαν εντυπωσιακούς πολιτισμούς, καλύτερους και πιο εξελιγμένους από το δικό μας. Πρέπει νομίζω σ’ όλα τα Ανώτατα εκπαιδευτηρια μας να δημιουργηθούν έδρες που να ασχολούνται με τη μελέτη της Προϊστορίας των Ελλήνων. Είναι μια υποχρέωση προς τη μνήμη των μεγάλων προγόνων μας.
Πηγή: http://venthesikymi.blogspot.gr/2010/07/blog-post_21.html
http://www.southernrock.gr/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=5585&Itemid=74
http://www.clickatlife.gr/taksidi/story/14443
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου