Όσοι ενδιαφέρονται με τα φυλετικά θέματα πρέπει οπωσδήποτε να είναι σε θέση να ξεχωρίζουν τους φυλετικούς τύπους. Στο ανθρώπινο είδος υπάρχει πλήθος φυλών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Οι Ευρωπαίοι τουλάχιστον θα πρέπει να γνωρίζουν να ξεχωρίζουν τις φυλές που κατοικούν στην Ευρώπη.
Μεσογειακός τύπος : Αυτός ο φυλετικός τύπος συναντάται στα βόρεια και στα ανατολικά παράλια της Μεσογείου, εξ'ού και το όνομά του. Συναντάται κυρίως στις χώρες Ελλάδα, Ιταλία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, και λιγότερο σε νότια Γαλλία και Ιβηρική χερσόνησο.
Αλπικός τύπος : Ο Αλπικός φυλετικός τύπος συναντάνται κυρίως στην κεντρική Ευρώπη, εμφανίζεται όμως ως υπόστρωμα σε όλη την Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Πλέον και σε όλες τις Ευρωπαϊκές αποικίες του Νέου Κόσμου. Είναι ο από τους πιο διαδεδομένους τύπους της Ευρώπης.
Διναρικός τύπος : Ο Διναρικός φυλετικός τύπος συναντάται στην ευρύτερη περιοχή των δυτικών Βαλκανίων, δηλαδή σε Αλβανία, χώρες πρώην Γιουγκοσλαβίας, Βουλγαρία, Ρουμανία, φτάνοντας μέχρι Αυστρία, Ουγγαρία, Ουκρανία, νότια Πολωνία, νότια Γερμανία, Ελβετία, Βόρεια Ιταλία.
Νορδικός τύπος : Αυτός ο φυλετικός τύπος συναντάται στη βόρεια Ευρώπη, κυρίως σε Σουηδία, Δανία, Νορβηγία, Φινλανδία, βόρεια Γερμανία, βόρειοανατολική Γαλλία, Ολλανδία, Βρετανία, Ισλανδία και στις Βαλτικές χώρες. Σποραδικά συναντάται στην κεντρική Ευρώπη. Πλέον και στην Αυστραλία, Βόρεια Αμερική και λιγότερο στη Λατινική Αμερική.
Κρομανοειδής τύπος : Ο Κρομανοειδής τύπος (ΚΜ) συναντάται σε ολόκληρη την Ευρώπη, από την Ιβηρία και την βόρειοδυτική Αφρική, μέχρι την Ρωσία. Είναι ο πιο πολυπληθής φυλετικός τύπος της Ευρώπης, μαζί με τους Αλπικούς. Θεωρείται ο αρχικός φυλετικός τύπος του Ευρωπαϊκού χώρου και εντοπίζεται σήμερα και σε αρκετές ενδιάμεσες μορφές. Οι Κρομανοειδείς της Ιβηρικής χερσονήσου λέγονται Ατλαντο-Μεσογειακοί, καθώς τείνουν προς Μεσογειακά γνωρίσματα. Στη βόρεια Ευρώπη υπάρχουν πολλές ενδιάμεσες μορφές Νορδικών-Κρομανοειδών που έχουν ονομαστεί κατά καιρούς ως Dalo-Faelid. Στη βόρειοδυτική Αφρική, επικρατούν Κρομανοειδείς μορφές, γνώστές ως τύπος Berberid, Saharid+CM.
Ατλαντοειδής τύπος : Ο Ατλαντοειδής τύπος συναντάται σε Βρετανία και Ιρλανδία, ενώ ο αρχικά περιορισμένος αριθμός τους έχει επεκταθεί όπου έχουν πάει Βρετανοί έποικοι, δηλαδή σε ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία.
Αρμενοειδής τύπος : Ο Αρμενοειδής τύπος συναντάται από την Μικρά Ασία, μέχρι Λίβανο, Συρία, Ιράκ και Ιράν.
Βαλτικός τύπος : Ο Βαλτικός τύπος συναντάται στην βορειοανατολική Ευρώπη και συνδέεται με χώρες όπως (Ευρωπαϊκή) Ρωσία, Λευκορωσία, Ουκρανία, Βαλτικές χώρες, Πολωνία, Σλοβακία, Βουλγαρία και λιγότερο Τσεχία και Ρουμανία και σποραδικά στα Βαλκάνια και τη Σκανδιναβία.
Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν λόγο για Ιταλική, Γαλλική, Γερμανική φυλή, όμως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Όποιος μελετήσει τους φυλετικούς τύπους θα διαπιστώσει την αλήθεια και θα κατανοήσει τις ομοιότητες και τις διαφορές των λαών σε φυλετικό επίπεδο. Η φυλετική σύνθεση κάθε λαού καθορίζει την εμφάνιση και τη συμπεριφορά του. Στην ευρωπαϊκή ήπειρο μιλιούνται αρκετές γλώσσες. Άλλες από αυτές έχουν κοινά χαρακτηριστικά και μπορούν να ενταχθούν σε μεγάλες γλωσσικές ομάδες (λατινικές, γερμανικές, σλαβικές), ενώ άλλες είναι πολύ διαφορετικές από τις υπόλοιπες και μιλιούνται από τους κατοίκους ενός μόνο κράτους ή πολύ λίγων κρατών (αλβανική, ελληνική, ουγγρική κτλ.). Με δεδομένο ότι η γεωγραφική κατανομή των κατοίκων της Ευρώπης είναι πολύπλοκη, παρατηρείται το φαινόμενο σε όλες σχεδόν τις χώρες της ηπείρου να ζουν άνθρωποι που ανήκουν σε διαφορετικές εθνότητες και οι οποίοι μιλούν τη δική τους προγονική γλώσσα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν περισσότερες από μία επίσημες γλώσσες σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη (Ελβετία, Βέλγιο, Κύπρος κ.ά.). Στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι επίσημες γλώσσες είναι 23. Αρκετές ευρωπαϊκές γλώσσες δε μιλιούνται μόνο στα όρια της ηπείρου αλλά σε όλο τον πλανήτη (αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά κ.ά.), απομεινάρι της εποχής των μεγάλων ανακαλύψεων και του αποικισμού των άλλων ηπείρων. Ενδεικτικά, η αγγλική γλώσσα είναι σήμερα διεθνής και αποτελεί την επίσημη γλώσσα πολλών κρατών σε διαφορετικές ηπείρους. Επίσημες γλώσσες πολλών κρατών άλλων ηπείρων αποτελούν και η γαλλική, η ισπανική (μιλιέται σε όλη σχεδόν τη Νότια και την Κεντρική Αμερική), η πορτογαλική (Βραζιλία) κ.ά. Η ελληνική γλώσσα μιλιέται σήμερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο, όμως η σημασία της είναι μεγάλη για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Στην αρχαιότητα η ελληνική γλώσσα ήταν διεθνής, καθώς μιλιόταν από εκατομμύρια ανθρώπους γύρω από τη Μεσόγειο. Στα ελληνικά γράφτηκαν σπουδαία έργα του αρχαίου κόσμου, ενώ πολλοί επιστημονικοί όροι έχουν ελληνική προέλευση. Τέλος, τόσο το λατινικό όσο και το κυριλλικό αλφάβητο προέρχονται από το ελληνικό.
Όσον αφορά το θέμα της θρησκείας, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι είναι χριστιανοί, χωρισμένοι όμως στις τρεις μεγάλες ομολογίες (ορθόδοξοι, καθολικοί, προτεστάντες) στις οποίες έχει διαιρεθεί ο χριστιανισμός, ενώ σε πολύ λίγες ευρωπαϊκές χώρες επικρατεί ο μωαμεθανισμός. Όπως συμβαίνει και με τις γλώσσες, μπορεί σε κάποιο ευρωπαϊκό κράτος να επικρατεί μια ορισμένη θρησκεία, υπάρχουν ωστόσο λίγοι ή πολλοί πολίτες που ασπάζονται άλλα θρησκευτικά δόγματα. Η θρησκευτική ελευθερία, που επιτρέπει σε κάθε άνθρωπο να πιστεύει σε όποιο θρήσκευμα θέλει (ανεξιθρησκία), είναι βασική πολιτισμική αξία της Ευρώπης.
Κατά το παρελθόν η προσπάθεια τόσων λαών για την εξασφάλιση ζωτικού χώρου σε μια μικρή σχετικά έκταση, όπως αυτή της Ευρώπης, είχε οδηγήσει σε ιδιαίτερα σκληρούς και καταστροφικούς πολέμους. Βέβαια, αρκετοί από αυτούς τους πολέμους έγιναν για πολιτισμικούς-θρησκευτικούς λόγους. Στο πέρασμα όμως των αιώνων και μέσα από τις εμπορικές σχέσεις που ανέπτυξαν οι λαοί μεταξύ τους ενισχύθηκαν και οι πολιτισμικές ανταλλαγές, με αποτέλεσμα οι διαφορετικοί λαοί της ηπείρου να μάθουν αρκετά ο ένας για τον άλλον και να αποκτήσουν κοινά πολιτισμικά χαρακτηριστικά.
Σήμερα, παρά τις διαφορές που πάντα υπάρχουν ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς, θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει για έναν «ευρωπαϊκό πολιτισμό» με αρκετά κοινά στοιχεία σε ολόκληρη την ήπειρο. Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, ο αρχαίος ρωμαϊκός πολιτισμός, ο χριστιανισμός, ο δυτικοευρωπαϊκός ουμανιστικός πολιτισμός του 18ου και του 19ου αιώνα, ο σύγχρονος τεχνολογικός πολιτισμός είναι μερικά μόνο κομβικά σημεία που συγκροτούν τη φυσιογνωμία του κοινού ευρωπαϊκού πολιτισμού. Κοινά πολιτισμικά στοιχεία των λαών της Ευρώπης είναι επίσης το νομικό σύστημα (που προέρχεται κυρίως από το Ρωμαϊκό Δίκαιο, τους νόμους του Βυζαντίου και τη Γαλλική Επανάσταση), η θρησκευτική ελευθερία (ανεξιθρησκία), η προστασία των πολιτικών δικαιωμάτων, η ελευθερία της έκφρασης, η πρόσβαση στη γνώση και την εκπαίδευση, η απόρριψη του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων, η νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος και της πολιτισμικής κληρονομιάς κ.ά. Το χαμηλό ποσοστό αναλφαβητισμού, το δημοκρατικό πολίτευμα σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, η κατοχύρωση της ισότητας των δύο φύλων είναι μερικά ακόμη χαρακτηριστικά του σημερινού κοινού πολιτισμικού υπόβαθρου των Ευρωπαίων. Από την άλλη πλευρά, η εξαφάνιση των πολιτισμικών διαφορών φτωχαίνουν τον κόσμο μας και αλλοιώνουν τα εθνικά και φυλετικά χαρακτηριστικά των λαών. Σήμερα οι λαοί της Ευρώπης αναγνωρίζουν την ανάγκη να διατηρήσουν ζωντανά τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά τους, ανάγκη που εκφράζεται απερίφραστα μέσα από το σύνθημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: «Ενωμένη στην πολυμορφία».
Ο ανθρωπολόγος, εθνολόγος και αρχαιολόγος Giustiniano Nicolucci ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες που ασχολήθηκε συστηματικά με την ανθρωπολογία της Ιταλίας. Η μελέτη εξετάζει την ανθρωπολογία της Ιταλίας από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι και τη σύγχρονη εποχή. Θα παραθέσουμε τα στοιχεία του συγγραφέα και θα κάνουμε μια φυλετική τυπολογική αποτίμηση της ιστορικής πορείας της Ιταλίας. Ο Nicolucci ξεκινά με τα παλαιοανθρωπολογικά ευρήματα, τα οποία έδειξαν ότι η Ιταλική χερσόνησος κατοικούνταν αρχικά από δολιχοκέφαλους πληθυσμούς. Αργότερα, πάντα στην προϊστορική εποχή, εισήλθαν βραχυκέφαλοι, με αποτέλεσμα στα ιστορικά χρόνια στην Ιταλία να έχουμε... μίξη δολιχοκέφαλων και βραχυκέφαλων. Παρόμοια με τα δολιχοκέφαλα ευρήματα εντοπίζονται στην δυτική Ευρώπη, αλλά και στη βορειοδυτική Αφρική, συνδεόμενα με αυτά που πήραν το όνομα του Κρο-Μανιόν. Προφανώς μιλάμε για Κρομανοειδείς. Οι λαοί με την οποία σχετίζεται η πρώιμη ιστορία της Ιταλίας είναι οι Έλληνες στο νότο, οι Φοίνικες στα νησιά, οι Κέλτες στον βορρά, οι Ιλλυριοί στα βορειοανατολικά, οι Πελασγοί και οι Ετρούσκοι στο κέντρο, καθώς και οι καθαυτό Ιταλικοί λαοί όπως Liguri, Umbri, Osci, κτλ. Για κάθε έναν από τους λαούς αυτούς ο συγγραφέας αφιερώνει ένα κεφάλαιο με τα ιστορικά και τα όποια ανθρωπολογικά στοιχεία υπάρχουν. Η Ρωμαϊκή εποχή δεν εξετάζεται και η αφήγηση περνά στα μεσαιωνικά χρόνια, με την ιστορία της Ιταλίας να είναι πάλι πλούσια σε μετακινήσεις ξένων πληθυσμών στη χώρα. Εισβολές των Γερμανικών φύλων, εκστρατίες των Βυζαντινών, επέκταση των Αράβων στη Σικελία, είσοδος Βαλκάνιων που ο συγγραφέας συλλήβδην θεωρεί Αλβανούς, είσοδος Σλάβων από την περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας όπως Σλοβενία, Κροατία και Σερβία, εγκατάσταση συμπαγών Γερμανικών πληθυσμών στα βορειοανατολικά, κλπ.
Τα κρανία της προϊστορικής εποχής δείχνουν ότι σε όλη χώρα οι δολιχοκέφαλοι ήταν πλειοψηφία, με ένα εμφανές ποσοστό βραχυκέφαλων. Σήμερα η κατάσταση έχει αντιστραφεί στη βόρεια Ιταλία, αλλά και στην κεντρική, όπου η μεγάλη πλειοψηφία που συχνά ξεπερνά το 70%, είναι πλέον βραχυκέφαλοι. Πηγαίνοντας προς τα νότια το ποσοστό των βραχυκέφαλων μειώνεται, έως ότου φτάσουμε στη νότια και νησιωτική Ιταλία όπου οι δολιχοκέφαλοι πλειοψηφούν. Η μύτη είναι σχετικά πλατιά στον βορρά και όσο πάμε προς τα νότια παρουσιάζεται καθαρή λεπτορρινία. Το πρόσωπο παρουσιάζει λεπτοπροσωπία στα νότια, όμως στον βορρά εμφανίζεται τάση ευρυπροσωπίας. Το ανάστημα κατά μέσο όρο στη χώρα είναι μέτριο προς χαμηλό. Υψηλότερο ανάστημα βρίσκουμε στα βορειοανατολικά και πέφτει όσο πάμε νότια. Το χρώμα του δέρματος είναι κυρίως το νοτιομεσογειακό, ενώ το πολύ ανοιχτό εντοπίζεται στα βόρεια. Το υψηλότερο ποσοστό ξανθών μαλλιών εντοπίζεται στα βόρεια της χώρας, με το ποσοστό να υποχωρεί σε μονοψήφια ποσοστά στην υπόλοιπη επικράτεια. Οι περισσότεροι Ιταλοί έχουν καστανά μαλλιά, εκτός από τη νότια και νησιωτική Ιταλία που πλειοψηφούν τα μαύρα μαλλιά. Η μορφή της τρίχας είναι ίσια ή κυματιστή, με περίπου 5% έντονα σγουρή. Η περισσότερη τριχοφυΐα προσώπου εντοπίζεται στη νότια Ιταλία. Το χρώμα των ματιών είναι πλειοψηφικά σκούρο δίνεται στον εξής πίνακα, με τη σειρά μαύρο (nero) δηλαδή πρακτικά σκούρα καστανό, καστανό (castano), γκρι (grigio) δηλαδή ενδιάμεσο και γαλάζιο (azzurro).
Θα κάνουμε μια φυλετική αποτίμηση της ιστορικής διαδρομής της Ιταλίας. Οι γηγενείς πληθυσμοί φαίνεται ότι ήταν δολιχοκέφαλες Κρομανοειδείς μορφές. Αργότερα προϊστορικά εισήλθαν βραχυκέφαλοι Αλπικοί, με αποτέλεσμα να προκύψει ένα μείγμα δολιχοκέφαλων και βραχυκέφαλων. Στην Ιταλία ήρθαν προϊστορικά κάτοικοι από Ελλάδα και Μικράς Ασία, ιδρύοντας διάφορες αποικίες. Αργότερα, στα ιστορικά χρόνια πλέον, ξεκίνησε ο γνωστός αποικισμός της Μεγάλης Ελλάδας στη νότια Ιταλία. Όλοι οι αποικισμοί αυτοί έφεραν για πρώτη φορά στην Ιταλική χερσόνησο τον Μεσογειακό τύπο. Μαζί με τους Έλληνες υπήρχαν επίσης Αλπικές και Διναρικές μορφές. Αυτό οδήγησε ειδικά τη νότια, αλλά και γενικότερα ολόκληρη την Ιταλία να έχει εμφανές ποσοστό Μεσογειακών μέχρι και σήμερα. Οι αρχαίοι Κέλτες έφεραν κάποια ελάχιστα Νορδικά-ΚΜ στοιχεία στον βορρά. Στον Μεσαίωνα Βησιγότθοι, Οστρογότθοι, Βάνδαλοι και Νορμανδοί άφησαν μηδαμινό φυλετικό αποτύπωμα στη χώρα. Ωστόσο άλλα Γερμανικά φύλα, όπως οι Λομβαρδοί και άλλοι, άφησαν αποτύπωμα με τα ξανθά μαλλιά, τα γαλάζια μάτια, το γωνιώδες πρόσωπο και το υψηλό ανάστημα, που αντιστοιχούν στον Νορδικό τύπο, να εντοπίζονται σε κάποιες περιοχές της βορείου Ιταλίας και σποραδικά στη νότια. Η Νορδική επίδραση σίγουρα παραμένει σημαντική στις Γερμανόφωνες περιοχές της βορειοανατολικής Ιταλίας. Στη Σικελία, οι Σαρακηνοί του Μεσαίωνα, αλλά και οι Φοίνικες της αρχαιότητας, άφησαν σημαντικό αποτύπωμα που φαίνεται μέχρι και σήμερα. Εξωμορφικές σωματοδομές, με σκούρο δέρμα, έντονη μύτη και σκούρα μαλλιά και μάτια, αντιστοιχούν στον Σαχάριο και λιγότερο στον Αραβικό τύπο. Οι Αρμενοειδείς και γενικότερα οι Αφρικανοί και Ασιάτες που εισήλθαν επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας δεν εξετάζονται στη μελέτη, παρότι το αποτύπωμά τους είναι εμφανές στη χώρα έως σήμερα, ειδικά στα νότια.
Η Ιταλία έχει λάβει σημαντικές φυλετικές επιδράσεις από τα Βαλκάνια, παρότι αυτό περνά συνήθως στα ψιλά. Στα βορειοανατολικά οι επιδράσεις πηγαίνουν πίσω στην αρχαία εποχή. Επί Ρωμαίων η εισροή Βαλκάνιων στην Ιταλική χερσόνησο αυξήθηκε, μάλιστα πολλοί επιφανείς Ρωμαίοι ήταν Διναρικοί. Στον Μεσαίωνα εισήλθαν κατά χιλιάδες ως μετανάστες ή στρατιώτες στα Ιταλικά κρατίδια. Το αποτέλεσμα είναι η Ιταλία να έχει ένα μεγάλο ποσοστό Διναρικών σήμερα, όχι μόνο στα βορειοανατολικά, αλλά και σε άλλες περιοχές της χώρας. Οι Αλπικοί έχουν σημαντικό ποσοστό στη χώρα, ίσως είναι η πλειοψηφία στη χώρα. Είναι σίγουρα πλειοψηφία στον βορρά, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα έχουν μεγάλα ποσοστά. Οι Κρομανοειδείς αποτελούν ακόμα ένα εμφανές ποσοστό του πληθυσμού, λογικά σε διψήφια ποσοστά. Το αποτέλεσμα είναι η Ιταλία να είναι μια χώρα με σημαντική φυλετική ποικιλομορφία. Γενικότερα πλειοψηφούν οι καστανοί βραχυκέφαλοι Αλπικοί, με πολύ μεγάλη πλειοψηφία στα βόρεια. Οι Κρομανοειδείς υπάρχουν σε όλη τη χώρα σε εμφανές ποσοστό. Ένα μικρό ποσοστό Νορδικών εντοπίζεται στον βορρά, σπανίως να εντοπίσει κάποιος Νορδικούς νοτιότερα. Οι Διναρικοί υπάρχουν σε πολύ μεγάλα ποσοστά στη χώρα, όχι μόνο στα βορειοανατολικά, σε βαθμό που η Ιταλία τείνει Αλπικο-Διναρική χώρα από άλλοτε Αλπικο-Μεσογειακή. Αρκετοί Σαχάριοι υπάρχουν στη νότια Ιταλία και ειδικά στη Σικελία. Οι Αρμενοειδείς είναι δύσκολο να εντοπιστούν ανθρωπομετρικά, πιθανόν υπάρχει ένα μονοψήφιο ποσοστό σε όλη τη χώρα, ειδικά στα νότια. Με λίγα λόγια, οι Ιταλοί είναι Αλπικοί, Διναρικοί, Μεσογειακοί, Κρομανοειδείς και δευτερευόντως Νορδικοί, Αρμενοειδείς, Σαχάριοι και λοιποί.
Ο Σικελός ανθρωπολόγος Vincenzo Giuffrida-Ruggeri μελέτησε την ανθρωπολογία της Ιταλίας και δημοσίευσε τα αποτελέσματά του στο Journal of Royal Anthropological Institute υπό τον τίτλο "A sketch of the anthropology of Italy". Ο Giuffrida-Ruggeri έλαβε υπόψη όλες τις ανθρωπολογικές μελέτες στη χώρα του μέχρι την εποχή του. Τα στοιχεία που δίνει ως προς τον χρωματισμό δεν βοηθούν ιδιαίτερα, καθώς βρίσκει άτομα με συνδυασμό σκούρων μαλλιών και ματιών στο 25,4% και άτομα με συνδυασμό ανοιχτών μαλλιών και ματιών στο 3%. Ο μικτός καστανός τύπος, δηλαδή με καστανά μαλλιά και ενδιάμεσα ή ανοιχτά μάτια είναι 50,1% και ο μικτός ξανθός τύπος, δηλαδή με ανοιχτά μαλλιά και μη ανοιχτά μάτια 9,3%. Τα στοιχεία δίνουν μάλλον υπερβολικό αριθμό ανοιχτών ματιών και μαλλιών, αν συγκριθούν με τις πιο αναλυτικές μετρήσεις του R. Livi. Τα έντονα σγουρά μαλλιά είναι στο 3,3%, τα κυματιστά στο 13,5% και τα ίσια στο 83,2% αν και ο ίδιος κρίνει ότι τα ποσοστά των ίσιων μαλλιών είναι υπερβολικά πολλά και μάλλον έχουν ενταχθεί εκεί και τα ελαφρά κυματιστά.
Στην βόρεια Ιταλία κυριαρχούν οι Αλπικοί, ενώ στα βορειοδυτικά υπάρχουν αρκετοί συχνά ξανθίζοντες Διναρικοί. Διναρικοί υπάρχουν σε όλη τη χώρα, πιθανότατα λόγω μεταναστεύσεων ιστορικά από τα Βαλκάνια. Υπάρχουν σποραδικά κάποιοι Νορδικοί σε όλη τη χώρα, κυρίως στο βορρά και μειούμενοι προς τα νότια. Μεσογειακοί εντοπίζονται στα βορειοδυτικά παράλια, στο κέντρο της χώρας, αλλά κυρίως αυξάνονται σε νότια Ιταλία, Σικελία και Σαρδηνία. Οι Κρομανοειδείς υπάρχουν σε όλη τη χώρα και ο Giuffrida-Ruggeri αναφέρει συχνά γνωρίσματά τους. Οι Αλπικοί εντοπίζονται σε όλη τη χώρα σε πολύ υψηλά ποσοστά, κάτι που φαίνεται από την βραχυκεφαλία και τους υψηλούς ρινικούς δείκτες, όσο και αν οι τελευταίοι είναι κάπως υπερβολικοί. Συνεπώς, στην Ιταλία φαίνεται να υπάρχει πλειοψηφία Αλπικών, με αρκετούς Μεσογειακούς ειδικά στα νότια, αρκετούς Διναρικούς ειδικά στα βόρεια και σημαντικό ποσοστό Κρομανοειδών. Όλοι οι παραπάνω τύποι έχουν σίγουρα διψήφια ποσοστά, ενώ μονοψήφιο αλλά εύκολα παρατηρήσιμο ποσοστό φαίνεται να έχουν οι Νορδικοί, ενώ λιγότερο άλλοι τύποι, κατάλοιπα της Ρωμαϊκής εποχής, όπως Αρμενοειδής ή Σαχάριος, ειδικά στη νότια Ιταλία. Με λίγα λόγια, οι Ιταλοί είναι Αλπικοί, Μεσογειακοί, Κρομανοειδείς, Διναρικοί. Οι τύποι είναι παρόμοιοι σε μεγάλο βαθμό με αυτούς της Ελλάδος, εξ'ου και το una fazza una razza.
Πηγή : http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2294/Geografia_B-Gymnasiou_html-empl/mat3_32.html
https://fyletika.blogspot.com/2013/03/blog-post.html?m=1
https://fyletika.blogspot.com/2013/03/blog-post_8.html?m=1
https://fyletika.blogspot.com/2013/03/blog-post_6.html?m=1
https://fyletika.blogspot.com/2013/03/blog-post_4.html?m=1
https://fyletika.blogspot.com/2013/07/blog-post_5.html?m=1
https://fyletika.blogspot.com/2014/08/blog-post_18.html?m=1
https://fyletika.blogspot.com/2013/03/blog-post_13.html?m=1
https://fyletika.blogspot.com/2013/03/blog-post_11.html?m=1
https://fyletika.blogspot.com/2015/04/blog-post.html?m=1
https://fyletika.blogspot.com/2018/08/blog-post_15.html?m=1
Η Σαρδηνία αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα Γεωλογικά εδάφη στην Ευρώπη, κατοικήθηκε με πολλά κύματα μεταναστών από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα. Με την πάροδο του χρόνου οι λαοί που εγκαταστάθηκαν στη Σαρδηνία απέκτησαν τα ίδια έθιμα αν και ήταν χωρισμένοι σε πολλές ομάδες που ανάλογα με την περίσταση συμμαχούσαν ή πολεμούσαν μεταξύ τους. Οι κατοικίες τους ήταν συνήθως στρογγυλές πέτρινες καλύβες.βΤην περίοδο 1900 π.Χ. - 730 π.Χ. εμφανίστηκε στη Σαρδηνία ο "Πολιτισμός των Νουράγκι" και οι κάτοικοι του νησιού ονομάστηκαν την ίδια εποχή "Νουράγκι". Οι οικισμοί άρχισαν να οικοδομούνται την περίοδο του πολιτισμού των Νουράγκι γύρω από πύργους - κάστρα που ονομάστηκαν "Νουράγκι" και ενισχύθηκαν σε ισχυρό βαθμό με επάλξεις, μικρότερα "Νουράγκι" οικοδομήθηκαν σε θέσεις με μεγάλη θέα για τη φύλαξη των οικισμών. Στη Σαρδηνία έχουν βρεθεί σήμερα περίπου 7.000 "Νουράγκι" από την εποχή του "Πολιτισμού των Νουράγκι" ενώ σύμφωνα με υπολογισμούς οικοδομήθηκαν 30.000 Νουράγκι, στην αρχή ήταν απλά αλλά σταδιακά έγιναν τεράστια και περίπλοκα. Η πολυπλοκότητα και το υψηλό επίπεδο διακόσμησης των "Νουράγκι" δείχνει ότι οι κάτοικοι είχαν υψηλό τεχνολογικό επίπεδο και μεγάλη ποικιλία από επαγγέλματα με αποκλειστικό στόχο την ανέγερση και φύλαξη των μνημείων. Οι αρχαίοι Έλληνες ιστορικοί και γεωγράφοι σχετίζουν την κατασκευή τους με μυθικές μορφές όπως ο Δαίδαλος που δραπέτευσε από την Κρήτη στην Σικελία και κατόπιν στην Σαρδηνία όταν τον καταδίωκε ο Μίνωας. 
