Ελληνική ιστορία και προϊστορία

Ελληνική ιστορία και προϊστορία
Ελληνική ιστορία και προϊστορία

Κυριακή 26 Ιουλίου 2020

Η προϊστορική εκστρατεία του ημίθεου Ηρακλή στην προκολομβιανή Αμερική

Ο Ησίοδος αναφέρει: «Ο Χρυσάωρ παντρεύτηκε την Καλλιρρόη, την κόρη του Ωκεανού, που του γέννησε τον τρικέφαλο Γηρυόνη. Αυτόν τον Γηρυόνη σκότωσε ο Ηρακλής και του πήρε τα βόδια». Ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος εξ’ άλλου διασώζει πως ο Γηρυόνης «είχε τρία σώματα που αποτελούσαν ένα μόνο. Ενώνονταν στην κοιλιά και ξαναχωρίζανε από τα πλευρά και τους γλουτούς». Στην ελληνική μυθολογία πράγματι ο Γηρυόνης (από το ρήμα γηρύω = φωνάζω, σκούζω) ήταν ένας τρισώματος ή τρικέφαλος γίγαντας, γιος του Χρυσάορα, (κατ’ άλλους γιος του θεού Ποσειδώνα), και της κόρης του Ωκεανού Καλλιρρόης. Και στις δύο εκδοχές είναι εγγονός της Γοργόνας Μέδουσας. Είναι επίσης γνωστός με τα ονόματα Γηρυονέας, Γηρυονεύς και Γηρυών. Ο Γηρυόνης κατοικούσε στη νήσο Ερύθεια στην ομιχλώδη Δύση, στα πέρατα του Ωκεανού (Ατλαντικού). Στα ιστορικά χρόνια στα Γάδειρα, σημερινό Κάντιξ, έδειχναν τον τάφο του και στην Ολυμπία και στην Θήβα οστά του. Παραστάσεις στις οποίες πρωταγωνιστούσε ο Γηρυόνης υπήρχαν στις ανάγλυφες μετόπες του θησαυρού των Αθηναίων στους Δελφούς περ. 500 π. Χ. , στο ναό του Διός στην Ολυμπία πριν το 450 π. Χ. (σήμερα βρίσκεται στο Λούβρο), και στο ναό του Ηφαίστου, γνωστό ως Θησείο, μετά το 450 π.Χ. Σώζονται παραστάσεις του επίσης και σε πολλά αγγεία. Ο Γηρυόνης, ο εγγονός του Ωκεανού, με τα τρία σώματα ενωμένα μεταξύ τους στην κοιλιά, όπως στα σιαμαία, με τρία κεφάλια, έξι χέρια και έξι πόδια ήταν όντως ένα τέρας. Τα κοκκινότριχα βόδια του Γηρυόνη ο Ευρυσθέας ζήτησε από τον Ηρακλή ως δέκατο άθλο να του φέρει ζωντανά, με την υπόδειξη να επιτύχει το κατόρθωμα ο ήρωας χωρίς να παρακαλέσει ή να πληρώσει γι’ αυτό. Ο Γηρυόνης είχε τη φήμη του δυνατότερου ανθρώπου στον κόσμο. Τα πανέμορφα κοκκινότριχα βόδια του φύλαγαν κοντά στο μέρος όπου ο Μενοίτιος έβοσκε τα κοπάδια του Άδη, ο βουκόλος Ευρυτίων, γιος του Άρη, και το δικέφαλο τσοπανόσκυλο Όρθρος – παλιότερα άνηκε στον Άτλαντα – βλαστάρι του Τυφώνα και της Έχιδνας και αδελφός του φύλακα του κάτω κόσμου Κέρβερου, τον οποίον επίσης εξόντωσε ο Ηρακλής.

Ο Ηρακλής στο δρόμο για τη χώρα του Γηρυόνη έφτασε στην Ιβηρική χερσόνησο, στον πορθμό που χωρίζει την Ευρώπη από την Αφρική. Εκεί σε ανάμνηση του ταξιδιού του έστησε δυο κολόνες, μια στην Αφρική και μια στην Ευρώπη, τις γνωστές «Ηράκλειες στήλες». Φτάνοντας στην άκρη του κόσμου ο Ηρακλής έπρεπε να περάσει τον ωκεανό για να φτάσει στην Ερύθεια. Σ’ αυτό τον βοήθησε το άρμα του Ήλιου. Πρόκειται για ένα κύπελλο, που μ’ αυτό ταξίδευε στον ωκεανό ο θεός. Ο Ήλιος του το έδωσε μόνο για μια ημέρα. Ο Ηρακλής ξεκίνησε το ταξίδι του έχοντας μαζί του επίσης ως δώρο από τον Ερμή το Κέρας της Αμάλθειας, γεμάτο τρόφιμα. Στα μισά του δρόμου όμως εμφανίστηκε στον Ηρακλή ο Ωκεανός. Ο παππούς του Γηρυόνη, για να σταματήσει τον ήρωα και να τον υποχρεώσει να γυρίσει στην πατρίδα του προκάλεσε σφοδρή θαλασσοταραχή. Ο ήρωάς μας όμως δεν πτοήθηκε καθόλου. Απείλησε μάλιστα τον Ωκεανό και τον τρόμαξε με το τόξο του. Ο Ωκεανός υποχώρησε και ο Ηρακλής συνέχισε το ταξίδι του. Μόλις έφτασε στο νησί του Γηρυόνη, τον αντιλήφθηκε πρώτο το σκυλί-τέρας, ο Όρθος, και του επιτέθηκε. Ο Ηρακλής χωρίς να διστάσει του ‘σπασε και τα δυο κεφάλια με το ρόπαλό του και το σκότωσε. Μετά εξόντωσε και τον Ευρυτίωνα, ο οποίος ακούγοντας τα γαβγίσματα του Όρθου έτρεξε να τον βοηθήσει. Ο Ηρακλής πήρε τα βόδια και κίνησε να φύγει. Ένας βοσκός όμως, που στην ίδια περιοχή έβοσκε τα κοπάδια του Aδη, ειδοποίησε τον Γηρυόνη. Ο Τρισώματος έτρεξε να σταματήσει τον Ηρακλή και να πάρει πίσω τα βόδια του. Ο Ηρακλής όμως με μια σαϊτιά του έκοψε το νήμα της ζωής. Λένε ότι στην περιοχή που σκοτώθηκε ο Γηρυόνης φύτρωσε από το αίμα του ένα δέντρο με κόκκινους καρπούς. Στο δρόμο της επιστροφής ο Ηρακλής, αφού παρέδωσε το κύπελλο στον Ήλιο, αντιμετώπισε πολλούς ληστές και λαούς που όλοι ήθελαν να του κλέψουν τα βόδια. Τελικά όμως στη Θράκη η Ήρα που τον μισούσε του σκόρπισε τα βόδια. Με όσα κατάφερε να μαζέψει ο ήρωας γύρισε στις Μυκήνες και παρέδωσε τα βόδια στον Ευρυσθέα, ο οποίος τα θυσίασε προς τιμή της Ήρας.


Ο Γηρυόνης ταυτοποιείται μερικές φορές ως χθόνιος δαίμονας του θανάτου, κυρίως εξαιτίας του συνειρμού με την ακραία δυτική κατεύθυνση. Στη Θεία Κωμωδία του Δάντη ο Γηρυόνης εμφανίζεται ως φτερωτό θηρίο με ουρά σκορπιού αλλά με το πρόσωπο ενός τίμιου ανθρώπου, να κατοικεί στην πλαγιά ανάμεσα στον έβδομο και τον όγδοο κύκλο της Κολάσεως. Για όσους έχουν διαβάσει την Θεία Κωμωδία, ο έβδομος και ο όγδοος κύκλος στην Κόλαση εκπροσωπούν την βία και την απάτη αντιστοίχως. Αμφισβητείται που βρισκόταν η Ερύθεια, η οποία επίσης ονομαζόταν Ερυθραία ή Ερυθρια. Μερικοί περι­γράφουν οτι ήταν ένα νησί πέρα από το ρεύμα του Ωκεανού (Αμερική), άλλοι την τοποθετούσαν στις ακτές της Λουσιτανίας (Πορτογαλία).. Άλλοι πάλι την ταύτιζαν με το νησί Λεώνη, ή με ένα άλλο νησάκι εκεί κοντά, πάνω στο όποιο είχαν χτιστεί τα αρχαία Γάδειρα (Καδιξ), και όπου τα βοσκοτόπια ήταν τόσο πλούσια ώστε έβγαινε από το γάλα τυρόπηγμα χωρίς τυρόγαλο, κάθε πενήντα μέρες έπρεπε να κάνουν αφαίμαξη στις αγελάδες μην τυχόν και πάθουν αποπληξία. Αυτό το νησάκι, αφιερωμένο στην Ήρα, λεγόταν Ερύθεια ή Αφροδισιάς. Η Λεώνη, το νησί όπου βρίσκονταν τα Γάδειρα, ονομαζόταν Κοηνούσα εξαιτίας των ελαιώνων της, άλλά οι Φοίνικες τη μετονόμασαν σε Γάδειρα, δηλαδή «οχυρωμένη πόλη». Στο δυτικό ακρωτήρι της υψωνόταν ο ναός του Κρόνου και η πόλη των ΓαδεΙρων , στο ανατολικό ο ναός του Ηρακλή, φημισμένος για την πηγή πού στέρευε στη φουσκονεριά της παλίρροιας και ανάβλυζε άφθονη στην άμπωτη , ο τάφος του Γηρυόνη βρισκόταν στην πόλη, εξίσου ονομαστός από ένα Ιερό δέντρο πού έπαιρνε διάφορες μορφές.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ο Ηρακλής έφθασε στην νήσο "Ωγυγία" που απέχει πέντε ημέρες δυτικά της Βρετανίας. Πέντε ημέρες ισοδυναμούν με 120 ώρες. Αν η μέση ταχύτητα ενός πλεούμενου της εποχής ήταν 4 μίλια την ώρα, τότε η απόσταση είναι 480 μίλια (889 χλμ.), άρα πρόκειται για τη σημερινή Ισλανδία, ενώ το Κρόνιο Πέλαγος που διέπλευσε ο Ηρακλής και που αναφέρεται στο κείμενο του Πλούταρχου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς ταυτίζεται με τον Βόρειο Ατλαντικό. Ο Ηρακλής μετά την Ωγυγία (Ισλανδία) φθάνει στην Γροιλανδία και σε νησιά που βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες, δηλαδή στον πολικό κύκλο. Το κείμενο του Πλουτάρχου αναφέρει μία μεγάλη ηπειρωτική γη (την Αμερική) που στην περιοχή της υπήρχαν τρία νησιά (Γροιλανδία, Baffin, Newfoundland) που ισαπείχαν, βορειοδυτικά της Βρετανίας. Επίσης αναφέρεται ότι από τις ακτές της ηπείρου 5000 στάδια (960χλμ) τα πλοία με κουπιά διαπερνούν το πέλαγος αργά, γιατί είναι λασπώδες εξαιτίας των πολλών ρευμάτων τα οποία εξέρχονται από την "μεγάλη γη" και γίνονται προσχώσεις απ΄αυτά και η θάλασσα είναι βαθειά και γεώδης. Τα ρεύματα που αναφέρει μπορεί να είναι οι μεγάλοι ποταμοί της Αμερικής όπως ο Άγιος Λαυρέντιος του Καναδά (ο μεγαλύτερος πλωτός ποτ. της Αμερικής) και οι λοιποί ποταμοί των ανατολικών ακτών της Βορείου Αμερικής.

Από την Γροιλανδία ο Πλούταρχος μας λέει ότι ο Ηρακλής έφθασε και εγκατέστησε ακολούθους του "γύρω από τον κόλπο που δεν είναι μικρότερος από την Μαιώτιδα λίμνη (σημερινή Αζοφική θάλασσα στην Κριμαία της Ρωσίας) και το στόμιό του βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας". Ο κόλπος που καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις είναι o σημερινός "Κόλπος του Αγίου Λαυρεντίου" (Gulf Saint Lawrence) στον Καναδά όπου εκβάλει και ο ομώνυμος ποταμός. Στις ακτές αυτού του κόλπου αναφέρει ότι κατοικούσαν Έλληνες από παλιά και ότι το Ελληνικό στοιχείο που ήδη έσβηνε, είχε κυριευθεί από την βαρβαρική γλώσσα των Κρονίων φυλών,τους νόμους και τον τρόπο ζωής τους και είχε έλθει σε επιμειξίες με τους ντόπιους. Με την άφιξη του Ηρακλή ηττήθησαν οι Κρόνιες φυλές, το ελληνικό στοιχείο αναθερμάνθηκε και έγινε πάλι ισχυρό και σπουδαίο. Εννοείται ότι ο Ηρακλής δεν πήγε μόνος με τον ανηψιό του, Ιόλαο, αλλά ήταν μία εκστρατεία εκατοντάδων Ελλήνων που άλλαξαν δημογραφικά την περιοχή μέσα στο κόλπο του Αγ. Λαυρεντίου που κατοίκησαν.

Μετά απ' αυτά ο Πλούταρχος αναφέρει ότι τις πρώτες τιμές τις είχε ο Ηρακλής, ενώ τις δεύτερες ο Κρόνος. Έτσι λοιπόν ο Ηρακλής με τους άντρες του ανέκτησαν τις ελληνικές κτήσεις της Αμερικής, κυβέρνησαν τους ντόπιους, αλλά και αναμίχθηκαν μαζί τους και γ' αυτό τον τιμούσαν. Εδώ επίσης βλέπουμε ότι ο Κρόνος συνέχισε να λατρεύεται από τους ντόπιους παρότι ηττήθηκαν και αυτό είναι ενδεικτικό της ανεξιθρησκείας που εφάρμοζαν οι Έλληνες ηγέτες. Εδώ πρέπει να αναφέρω τα εξείς. Μετά την καταβύθιση της Ατλαντίδας το 9560 π.Χ,όσοι από τους κατοίκους της σώθηκαν (Έλληνες και Κρόνιοι- αποστάτες) βγήκαν άλλοι στις ακτές της Αμερικής και άλλοι στις ακτές της Αφρικής και της Ιβηρικής χερσονήσου. 
Όταν το 3.113 π.Χ., ο βασιλεύς των τερατομορφων θεών των βαρβάρων άνοιξε δύο πύλες στα βόρεια και νότια βουνά που περικλύουν την έρημο Τακλα Μακάν, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για μια από τις πιο μεγαλειώδεις, αλλά και πιο περιπετειώδεις εκτρατείες που έγιναν ποτέ πάνω στη Γη. Ο Διόνυσος με τους Ολύμπιους θεούς της ομάδας του εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, όπως αρχικά έκανε και ο Ηρακλής. Ο Ηρακλής όμως, μετέφερε τη δράση του στις μεσογειακές ακτές της Γαλλίας, και στην Ισπανία, όπου στο Γιβραλτάρ (Ηράκλειες στήλες) την έναρξη της εκστρατείας του με δύο στήλες, τις οποίες τελετουργικά έστησε μια στην Αφρική και μια στην Ευρώπη. Οι προετοιμασίες του Ηρακλέους, όσο και του Διονύσου διήρκησαν περίπου 20 χρόνια.

Ο Ηρακλής ίδρυσε στην Ευρώπη και στη βόρεια Αφρική, πολλές πόλεις, και πολλές από αυτές διατηρούν στην παράδοσή τους την ανάμνηση του ιδρυτή τους. Για παράδειγμα, συχνά-πυκνά, ακούμε ότι την Μπαρτσελόνα ή Βαρκελώνη, – όπως συνηθίζουμε να τη λέμε, ίδρυσε ο Ηρακλής, και της έδωσε το όνομα Βαρκινών. Αυτό λέει ο μύθος, ή αν θέλετε ο θρύλος. Κανείς όμως δεν αναρωτιέται, για το τι δουλειά είχε ο Ηρακλής στην Ισπανία. Κανείς δεν αναρωτιέται, για το πώς ένας άνθρωπος από μόνος του να ιδρύσει μια σημαντική πόλη. Τι έκανε; Την έχτισε μόνος του; Και ποιοί πήγαν να μείνουν εκεί και ποιός του επέτρεψε να τη χτίσει. Και γιατί το έκανε; Εκείνο που είναι περίεργο, δεν είναι τόσο, το ότι οι πανεπιστημιακοί δεν απαντούν αυτές τις ερωτήσεις, αλλά το ότι κανείς δεν θέτει τις ερωτήσεις. Ο Ηρακλής λοιπόν οργάνωσε με τους δικούς του ημίθεους, τις ανθρώπινες κοινωνίες σε πόλεις, που λειτουργούσαν με τα ελληνικά πρότυπα. Μετά ετοίμασε το εκστρατευτικό σώμα. Πάνω από 10.000 στρατιώτες πέρασαν τον Ατλαντικό και έφτασαν στον κόλπο του Μεξικού. Αρχικά, κάποια από τα εκατοντάδες πλοία έπιασαν λιμάνι σε ένα νησί της Καραϊβικής που ονομάστηκε Άνδρος, διότι εκεί για πρώτη φορά μετά από χιλιάδες χρόνια, άνδρες, Έλληνες πάτησαν το πόδι τους μετά από την καταστροφή της Ατλαντίδας. Μετά, σε ένα μήνα τα Ελληνικά στρατεύματα είχαν αποβιβαστεί και είχαν εγκατασταθεί πλήρως στο Γιουκατάν του Μεξικού.
Με την είδηση της άφιξης του Ηρακλέους οι μεγάλοι πολέμαρχοι των τερατομορφων θεών των βαρβάρων, άρχισαν να ετοιμάζουν την πρώτη γραμμή αμύνης τους, τη σημερινή Καμιναλτζούγιου στην Γουατεμάλα. Μετά την συντριπτική νίκη των Ελλήνων, άρχισε το “κυνηγητό” στις ζούγκλες της κεντρικής Αμερικής, και τις οροσειρές των Άνδεων στην νότιο Αμερική. Ο τοπικός βασιλεύς, στον κλεφτοπόλεμο μέσα στις ζούγκλες χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τους περιβόητους πολεμιστές "μαύροι πάνθηρες”. Οι πολεμιστές αυτοί, μετά την ήττα των τερατομορφων θεών από τον Ηρακλή, μεταφέρθηκαν με τους αρχηγούς τους στην Τάκλα Μακάν για να επιστρέψουν στα Τάρταρα.

Κάποιοι απ’αυτούς διέφυγαν στην Ιαπωνία, όπου δίδαξαν την πολεμική τους τέχνη, δημιουργώντας την κάστα των Νίντζα, και το Νινζούτσου. Αργότερα πιεζόμενοι από τους Ιάπωνες που εποίκησαν και οργάνωσαν την Ιαπωνία προερχόμενοι από την Κίνα, διέφυγαν βόρεια στη νήσο Χοκάιντο, όπου κατέλαβαν την εξουσία της Ελληνικής φυλής των Αινού, με μια ιδιόρρυθμη συνύπαρξη. Μετά από 3.800 περίπου χρόνια, προσπάθησαν να καταλάβουν την Ιαπωνία, αλλά συνετρίβησαν από τον “Μαύρο Σαμουράι”, Σακανόε Νο Ταμουραμάρο, που έφερε το “θεικό σπαθί”, σύμφωνα με τον θρύλο των Αϊνού, αλλά και όλων των Ιαπώνων. 

Ο Πλούταρχος μας δίνει πληροφορίες, για το πώς περνάει κανείς από τα Βρετανικά Νησιά, πρώτα από τη νήσο Ωγυγία, στο μέσον του Ατλαντικού και μετά στην περιοχή του “κυκλικού κόλπου” δηλαδή του κόλπου του Μεξικού. Εκεί μας λέει, ότι όταν πήγε ο Ηρακλής, βρήκε Ελληνικούς πληθυσμούς που κινδύνευσαν να εκβαρβαρισθούν. Οι μεγάλοι αρχηγοί των Κρόνιων Δυνάμεων ήταν ανάμεσα τους ένας βασιλιάς μισάνθρωπος και πρωτεργάτης της συνήθειας των ανθρωποθυσιών. 

Όλα αυτά έγιναν περί το 3.000 π.Χ. σε μια περίοδο που στην Αμερικανική ήπειρο, σύμφωνα με την συμβατική ιστορία, δεν γινόταν απολύτως τίποτε, διότι οι άνθρωποι ζούσαν σαν νομάδες προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν τα … στοιχεία της φύσης. Κι όμως είναι πάμπολες οι παραδοσιακές τοιχογραφίες που αποδίδουν, σύμφωνα πάντα με την προφορική παράδοση, τους τερατομορφους βασιλείς των βαρβάρων, αλλά και τους πολεμιστές, που για να δείχνουν τρομακτικοί φορούσαν στο κεφάλι αντί για κράνη ομοιώματα κεφαλιών λύκων, νυχτερίδων, πουλιών και λιονταριών. Όλες οι τερατομορφες φυλές των βαρβάρων νικήθηκαν από τις δυνάμεις του Ηρακλέους που αποτελούνταν από Ολύμπιους θεούς και κυρίως από Έλληνες μαχητές που πέρασαν τον Ατλαντικό και ενώθηκαν με τους εκεί Έλληνες που επιστρατεύθηκαν και εκπαιδεύτηκαν στο σημερινό Γιουκατάν. Οι μάχες ξεκίνησαν από την περιοχή στην σημερινή Καμιναλτζούγιου στη Γουατεμάλα, και σύντομα έφθασαν μέχρι το Περού και τις κορυφές των Άνδεων. Το Πάμαχον τότε δοκιμάστηκε εναντίον της τεχνικής Νιντζούτσου.. Η αριστερή πτέρυγα των Ελλήνων και οι Ολύμπιοι θεοί του Εύανδρου, αντιμετώπισε τις τερατομορφες φυλές των βαρβάρων, ενώ οι Κρόνιοι δούλοι εμπόδιζαν μόνο τις κινήσεις τους. Το τμήμα του Ηρακλέους κινήθηκε τόσο αστραπιαία, που τους πλαγιοκόπησε, αν και κινήθηκαν πρώτοι. Οι ανώτερες τεχνικές και το φρόνημα των Ολύμπιων θεών υπερίσχυσαν για μια ακόμη φορά, και το στράτευμα τις τερατομορφες φυλές των βαρβάρων σκόρπισε μέσα στα γύρω δάση.

Κατά την πρώτη μάχη που έγινε στην Καμιναλτζούγιου, οι τερατομορφες φυλές των βαρβάρων, θεωρούσαν έχοντας 500.000 στρατού, εκ των οποίων οι 100.000 ήταν τερατομορφες φυλές και οι υπόλοιποι δούλοι τους ότι η νίκη τους θα ήταν θέμα λίγης ώρας, αφού οι 10.000 Ολύμπιοι θεοί που είχε μαζί του ο Ηρακλής, υστερούσαν σε αναλογία 10 πρός 1 σε σχέση με τις τερατομορφες φυλές.  Οι τερατομορφες φυλές επιτέθηκαν στο εκστρατευτικό σώμα των Ελλήνων, με σκοπό να τον διαλύσουν και να επιφέρουν πανικό στην παράταξη των Ολύμπιων θεών. Όλοι όμως οι Έλληνες μαχητές ήταν γνώστες της τεχνικής των Ολύμπιων θεών, γνωστής σαν “Πάμαχον”, αφήνοντας πίσω τους σοβαρές απώλειες. Οι ιστορίες της περιοχής που πέρασαν στο θρύλο και σταδιακά απλοποιήθηκαν, ώστε να μπορούν να τις διηγούνται οι παλαιότεροι στους νεότερους με την μορφή των μύθων, έντεχνα δεν προωθήθηκαν παγκόσμια, και απλά αποτελούν πλέον τμήμα των τοπικών φολκλορικών εκδηλώσεων και παραδόσεων. Λίγοι μπορούν να διακρίνουν την σχέση των γεγονότων ανάμεσα σε αυτά που έγιναν στην Αμερικανική ήπειρο το 3.000 π. Χ. και αυτά που έγιναν στην Κίνα.

Ο Ηρακλής ή Αλκαίος ή Αλκείδης ήταν αρχαίος μυθικός ήρωας, ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. Γεννήθηκε στη Θήβα και ήταν γιος του θεού Δία και της Αλκμήνης, κόρης της Αναξώς, κόρης του Αλκαίου (γιος του ήρωα Περσέα και της Ανδρομέδας) και της Αστυδάμειας. Ο Ηρακλής ακολούθησε την Αρετή, προτιμώντας να υποφέρει για να διαβεί το δύσβατο δρόμο της, αλλά να γνωρίσει τη δόξα και την τιμή με τις καλές του πράξεις και την αρετή του. Μετά το θάνατό του, ο Ηρακλής αποθεώθηκε, έγινε δηλαδή θεός της δύναμης και της ρώμης, και αρχηγός των ηρώων. Ο Δίας τον πήρε στον Όλυμπο και τον πάντρεψε με τη θεά της νιότης, την Ήβη. Η Ήρα τον έκανε παιδί της. Τον Ηρακλή οι αρχαίοι Έλληνες τον παρίσταναν συνήθως ντυμένο με τη λεοντή, να κρατά ένα ρόπαλο στο χέρι, με παράστημα γίγαντα και σώμα δυνατό, νεανικό και εύρωστο. O Ηρακλής θεωρείται σύμφωνα με τους Ορφικούς ο δημιουργός του Θεών και του Κόσμου και λέγεται "Δράκων ελικτός". Ο Ηρακλής είναι ο μεγαλύτερος ήρωας δράσης στην ελληνική μυθολογία. Ο πιο ισχυρός και πιο δημοφιλής ήρωας που έζησε ποτέ. Μισός άνθρωπος, μισός θεός, με υπεράνθρωπες δυνάμεις που προορίζεται να απελευθερώσει τον ελληνικό κόσμο από το κακό.

Είναι πολλοί οι μύθοι που περιβάλλουν τον Βιρακότσα, τον λευκό, μυστηριώδη σωτήρα των Άνδεων, τον ιδρυτή του πολιτισμού των Ίνκας. Τον περιγράφουν ως έναν εξαιρετικά ευφυή άνθρωπο που κρατά πάντα ένα ραβδί (που κάποιοι ερευνητές πιστεύουν ότι παραπέμπει σε μονάδα μέτρησης) και ένα βιβλίο. Κάποιοι άλλοι ερευνητές, επίσης, υποθέτουν ότι το ξύλινο ραβδί του Βιρακότσα φανερώνει την ιδιότητα του ραβδοσκόπου, καθώς υποστηρίζεται ότι με αυτό καθόρισε τον τόπο που ήταν κατάλληλος, τόσο για το κέντρο του Τιαουανάκου, όσο και για την ίδρυση άλλων πόλεων. Ένας παμπάλαιος θρύλος των Ίνκας λέει ότι κάποτε ο ήλιος σταμάτησε να λάμπει. Ύστερα από πολλές προσευχές και όρκους, ανέτειλε τελικά από το νησί Τιτικάκα, στη μεγάλη λίμνη, με όλη του τη λαμπρότητα. Τότε, εμφανίστηκε ένας ψηλός, λευκός άνδρας με υπερφυσικές ικανότητες, που μπορούσε να κάνει το νερό να τρέχει από τα βράχια. Ήταν ευπροσήγορος και απευθυνόταν σε όλους με αγάπη. Τους δίδαξε την φιλευσπλαχνία και την αποχή από το κακό. Ύστερα, ξεκίνησε μια πορεία προς το βορρά κάνοντας πολλά θαύματα από όπου περνούσε, μέχρι που , τελείως ξαφνικά, εξαφανίστηκε και δεν ξαναφάνηκε ποτέ. Οι κάτοικοι της περιοχής τον ονόμασαν Τίκι Βιρακότσα και τον τιμούσαν σαν θεό της δημιουργίας, αποδίδοντάς του ανθρώπινη μορφή. Σταλμένος για να εκπολιτίσει τους ανθρώπους, τους μετέδωσε τους δίκαιους νόμους, νίκησε θριαμβευτικά τους εχθρούς του, διέτρεξε τη χώρα των Άνδεων μέχρι την ακτή και περπατώντας πάνω στα κύματα εξαφανίστηκε στη θάλασσα. Επειδή περπατούσε πάνω στα νερά, όπως ο αφρός, ονομάστηκε Viracocha : "Αφρός της θάλασσας".
Πηγή : https://www.el.gr/paraxena/nefelim/ekstrateia-toy-hraklh-sthn-amerikh-kai-maches-me-nefelim/
https://e-rodios.blogspot.com/2015/12/23_31.html
http://elhalflashbacks.blogspot.com/2018/07/hercules-erytheia-nisos.html
https://iporta.gr/kon-tiki-virakotsa-tis-dimitras-papanastasopoylou/
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Βιρακότσα
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Ηρακλής_(μυθολογία)
http://ancient-dromena.blogspot.com/2011/08/blog-post.html

Γιώργος Παπαμελετίου : Ο Αρβανίτης ήρωας από τα Δερβενοχώρια Βοιωτίας που έσωσε την Λευκωσία κατά την τουρκική εισβολή το 1974

Ο Γιώργος Παπαμελετίου (1931-2018) είναι τέκνο του μεγάλου στρατοπέδου του Έθνους,της Αρβανιτιάς, με καταγωγή από τα Δερβενοχώρια. Γεννήθηκε το 1931 και από το 1955, ως Ανθυπολοχαγός της ΣΣΕ, ως το 1983 που αποστρατεύτηκε ως Ταξίαρχος, μια ζωή, Καταδρομέας. Γεννήθηκε το 1931 στην Πύλη Βοιωτίας, αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1954 ως ανθυπολοχαγός Πεζικού και μέχρι το 1983 που αποστρατεύτηκε ως ταξίαρχος, υπηρέτησε στις Ειδικές Δυνάμεις. Ο Ταξίαρχος ε.α.Γεώργιος Παπαμελετίου γεννήθηκε το 1931 και το 1954 εξήλθε της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, ονομασθείς Ανθυπολοχαγός (Πεζικού). Επελέγη και υπηρέτησε στις τότε Δυνάμεις Καταδρομών (ΛΟΚ), καθώς τότε η επιλογή γινόταν μόνο από τους αξιωματικούς του Πεζικού, και από το 1955 όταν μετά την επιλογή του και την εκπαίδευσή του ως αλεξιπτωτιστής στη Σχολή Αλεξιπτωτιστών μεταξύ των πρώτων αλεξιπτωτιστών, μέχρι και το 1983 οπότε και αποστρατεύτηκε υπηρέτησε συνεχώς σε μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων.

Ήταν ο Διοικητής της Α' Μοίρας Καταδρομών το 1974, ο επικεφαλής της αερομεταφερόμενης Επιχείρησης "Νίκη", μοναδικής στα παγκόσμια χρονικά. Περίφημη η απάντηση του, όταν ο Μανουράς του διαβίβασε την εκτίμηση του πιλότου πως δεν μπορούν να προσγειωθούν στο Αεροδρόμιο Λευκωσίας, διότι δέχονταν σφοδρά αντιαεροπορικά πυρά από παντού. Ο Παπαμελετίου ρώτησε "Έχει προσγειωθεί άλλο αεροπλάνο;". Όταν πήρε θετική απάντηση, είπε "τότε πες του πως θα προσγειωθούμε κι εμείς, αφού οι άλλοι τα κατάφεραν, δεν μπορεί ο Διοικητής να κόβει βόλτες στον αέρα". Για δε την απώλεια των κομμάντος, η Διμοιρία του ΔΕΑ (ΠΖ) Τσαμκιράνη, που σκοτώθηκαν στην κατάρριψη ενός εκ των Νοράτλας από φίλια πυρά, είπε με πίκρα "Εγώ για να χάσω τόσα παιδιά θα έπρεπε να κάνω τρία χρόνια πόλεμο". Κι είχε δίκιο. Η επιμονή κι ο υποδειγματικός επαγγελματισμός με τον οποίο είχε εκπαιδεύσει τους άνδρες του, μαζί με το παράδειγμα ηγεσίας του και τα εξαίρετα στελέχη του, ήταν η κύρια αιτία των μικρών απωλειών στην μάχη και των νικών που κατήγαγε η Μοίρα σε βάρος του προαιώνιου εχθρού. Ο Μπικάκης, που με Διμοιρίτη των Ανθγο Κοϊμτσόγλου διέλυσαν ολόκληρη μονάδα αρμάτων και πεζικού και σταμάτησαν την προέλαση των Τούρκων μέσα στην υπόλοιπη Λευκωσία στον δεύτερο Αττίλα, ήταν προϊόν αυτής της εκπαίδευσης. Ο Παπαμελετίου κράτησε την Λευκωσία και το αεροδρόμιο, αφού το τμήμα της Μοίρας εξευτέλισε τους Τούρκους, παρά την ιταμή στάση της Ειρηνευτικής Δύναμης, με Διοικητή του τμήματος τον Ανωγειανό Βασίλη Μανουρά, αυτόν που όταν ο Λαγάκος τον πήρε τηλέφωνο "Εδώ πρέσβυς Λαγάκος..." απαιτώντας, λόγω της εκεχειρίας, να παραδώσει το αεροδρόμιο στους ειρηνευτές, που ήταν στην περίμετρο του διάσπαρτο από τα μεμέτια που σκότωσαν οι Λοκατζήδες του Μανουρά, του απάντησε "εδώ Ταγματάρχης Μανουράς των ΛΟΚ, το αεροδρόμιο δεν το δίνω", μαζί με κάτι "γαλλικά". Πέρασα ώρες πριν λίγα χρόνια στην παραλία του Ασπροπύργου μιλώντας μαζί του για τότε, για να γράψω ένα μεγάλο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο ιστορικό ένθετο της "Δημοκρατίας", για τον νικητή της μάχης στην Σχολή Γρηγορίου, τότε Ανθυπολοχαγό κ. Κοϊμτσόγλου, λαμπρό παράδειγμα ανδρείας και στρατιωτικού ηγήτορα, και τον αδικοχαμένο ήρωα Μανώλη Μπικάκη.

Τις πρώτες πρωινές ώρες της 21ης Ιουλίου 1974, κινητοποιήθηκε η Α’ Μοίρα Καταδρομών που είχε έδρα το Μάλεμε της Κρήτης και διατάχθηκε να μεταβεί με το επιταγμένο οχηματαγωγό «ΜΑΡΘΑ» σε ένα από τα νησιά του Αιγαίου, σύμφωνα με τα υπάρχοντα σχέδια της. Ο Διοικητής της Μοίρας, Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαμελετίου, διέταξε το Λόχο που βρισκόταν στο Ηράκλειο της Κρήτης να επιστρέψει στο Μάλεμε, παρά την αντίθετη γνώμη του Ταξίαρχου Γιάννακα, που ήταν Διευθυντής Διευθύνσεων Καταδρομών του Αρχηγείου Στρατού, που του είπε να περάσει το οχηματαγωγό από το Ηράκλειο να παραλάβει το Λόχο, για αποφυγή καθυστέρησης. Παράλληλα μερίμνησε και φόρτωσε σε ρυμουλκά οχήματα όλο τον οπλισμό της Μοίρας (όλμους- αντιαρματικά- βλήματα-σφαίρες κ.λ.π), έτσι ώστε μετά την αποβίβαση στο νησί, και εφόσον βρίσκονταν υπό πίεση οι Λόχοι να μην κουβαλάνε τα πυρομαχικά στους ώμους, αλλά να τα σέρνουν. Λίγο πριν επιβιβασθούν οι καταδρομείς στα επιταγμένα λεωφορεία, και περί ώραν 17:00, τηλεφωνεί στον Παπαμελετίου, ο Γιάννακας και του λέει: «Μετά από νεώτερη απόφαση δεν θα πάτε εκεί που διαταχθήκατε, αλλά θα πάτε στην Κύπρο με αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας από τη Σούδα (και όλα αυτά με μισόλογα) γι’ αυτό να μην πάρεις βαρέα πυρομαχικά. Αγνόησε και αυτήν την εντολή και πήρε όλο το βαρύ οπλισμό, τα αντιαρματικά, πυρομαχικά όλων των αντιαρματικών, καθώς και επιπλέον βλήματα.Κάλεσε τον Υποδιοικητή Ταγματάρχη Άγγελο Αβραμίδη και το Διευθυντή του 3ου Γ Τάγματος, Βασίλειο Μανουρά, τους ενημέρωσε για την αλλαγή, τονίζοντάς τους να μην πουν τίποτε στους καταδρομείς, για να μη διαρρεύσει η μυστικότητα της αποστολής, και τους διέταξε να κάνουν ανακατανομή των φόρτων, διότι αυτά που θα έπαιρναν με το πλοίο ήταν πολλά. 

Όταν επιβιβάστηκαν οι καταδρομείς στα επιταγμένα λεωφορεία, ανέβηκε σε κάθε λεωφορείο και τους είπε: «Παιδιά, πάμε στην Κύπρο με αεροπλάνα. Τα πράγματα κάτω δεν είναι πολύ δύσκολα. Επειδή μέχρι να φθάσουμε κάτω δεν θα έχουμε δυνατότητα να ιδωθούμε, γι’ αυτό θέλω από εσάς να έχετε απόλυτη εμπιστοσύνη στους ανωτέρους σας, έσιω κι αν αυτός είναι αρχαιότερος στρατιώτης». Ακολούθως αναχώρησε με τζιπ του, για το αεροδρόμιο και στη συνέχεια η φάλαγγα με επικεφαλής ιόν Υποδιοικητή. Όταν έφθασε στην αίθουσα ενημέρωσης της 340 Μ, και μετά από συνεννόηση με τους εκεί χειριστές, αποφάσισαν να επιβιβασθούν σε κάθε αεροπλά-νο (ΝΟRΑΤLΑ5) 30 καταδρομείς, με τον οπλισμό τους. Για τα πυρομαχικά είπε ότι: «Δεν γνωρίζει ακριβώς το βάρος. Θα είναι όμως τα τελείως απαραίτητα για κάθε διμοιρία, που θα επιβιβασθεί στο αεροπλάνο». Μετά την ενημέρωση των πληρωμάτων από τον Στεφαδούρο, την οποίαν παρακολούθησε, επιβιβάσθηκε σ’ ένα από τα μεσαία ΝΟRΑΤLAS μαζί με τόν Μανουρά, δεν γνωρίζει σε ποιο ΝΙΚΗ, αφού προηγουμένως είχε δώσει εντολή, όπως ο κάθε Λόχος επιβιβασθεί σε τρία συνεχόμενα αεροπλάνα με τον Λοχαγό και σε κάθε αεροπλάνο να υπάρχει ο Διμοιρίτης.

Στη συνέντευξη του ο Παπαμελετίου είπε: «Βηματίζοντας νευρικά στο προαύλιο του Μετοχίου της Μονής Κύκκου, σκεπτόμουν συνέχεια την απώλεια του πληρώματος και των καταδρομέων μου. Στις 07:15 περίπου, μου τηλεφωνεί ο Ταγματάρχης Γεώργιος Λιάπης από το ΓΕΕΦ. και μου λέει: “Γιώργη, υπάρχει πρόβλημα ασφάλειας στο αεροδρόμιο Να στείλεις αμέσως ένα Λόχο”. Διέταξα αμέσων τον Υπολοχαγό Πλάτωνα Κολοκοτρώνη να πάρει το Λόχο του, να επιβιβασθεί στα λεωφορεία, και να πάει στο αεροδρόμιο. Πληροφορίες του είπα θα πάρεις από τον Παπαδόπουλο και δεν ξέρω από ποιόν άλλον, διότι δεν μου είπαν περισσότερες λεπτομέρειες. Υπέθεσα, ότι το ΓΕΕΦ φοβόταν μήπως οι Τούρκοι τους αιφνιδιάσουν με ρίψεις αλεξιπτωτιστών, καταλάβουν το αεροδρόμιο και υψώσουν τούρκικη σημαία. Αγνοούσα τελείως το γεγονός, όπως πληροφορήθηκα εκ των υστέρων, ότι τουρκικές δυνάμεις είχαν πλησιάσει το αεροδρόμιο. Ήταν εγκληματική αυτή η παράλειψη ενημέρωσης μου. Πολύ γρήγορα, ξανατηλεφωνεί ο Λιάπης και μου λέει: “Γιώργη, να στείλεις και άλλο Λόχο”. Έδωσα εντολή στον Λοχαγό Γιάννη Κιουτσούκη, να πάρει το Λόχο του και να πάει γρή-γορα στο αεροδρόμιο. Παράλληλα διέταξα τον Ταγματάρχη Βασίλη Μανουρά, που ήταν Διευθυντής του 3ου Γραφείου της Μοίρας να επιβιβασθεί στο τελευταίο λεωφορείο και να πάει και εκείνος στο αεροδρόμιο και να αναλάβει τη Διοίκηση της διλοχίας. Πριν ξεκινήσει καλά -καλά, ο Λόχος, μου ξανατηλεφωνεί και μου λέει: «Γιώργη να πάει και 3ος Λόχος». Τον ρώτησα τι συμβαίνει; και μου είπε: «Είναι ανάγκη. Στείλ’τους γρήγορα, και μου κλείνει το τηλέφωνο”. Αμέσως διέταξα τον Υπολοχαγό Δημοσθένη Ρούχα να πάρει το Λόχο του και να πάει στο αεροδρόμιο. Αφού έφυγαν οι μάχιμοι Λόχοι, είπα στον Λοχαγό Γεώργιο Μπαραμπούτη, Διοικητή του Λόχου Διοικήσεως: “Φεύγω για το αεροδρόμιο. Όταν έρθουν οι Αξιωματικοί από την αναγνώριση των νεκρών και την επίσκεψη των τραυματιών, φορτώστε όλα τα υλικά και ελάτε στο αεροδρόμιο”. 

Επιβιβάσθηκα στο Landrover, που μου είχαν διαθέσει, στο οποίο είχα τοποθετήσει τη μεγάλη κεραία του ασυρμάτου, με οδηγό έναν Κύπριο Αστυνομικό- το μικρό του όνομα ήταν Γιαννάκης- τον οδηγό, και τον ασυρματιστή μου. Όπως πληροφορήθηκα αργότερα. οι Λόχοι του Κιουτσούκη και του Ρούκα, έφθασαν ταυτόχρονα στο αεροδρόμιο και ο Ρούκας πήρε πρώτος εντολές από τον Μανουρά και ανέπτυξε το Λόχο του στο κεντρικό κτήριο του αεροδρομίου και στη συνέχεια ο Κιουτσούκης, που ανέπτυξε το Λόχο του στο κτήριο της ΣΙΤΑ (αντίστοιχο ελληνικό ΟΤΕ), που ήταν εκτός αεροδρομίου. Σε απόσταση περίπου 200 μέτρων από την πύλη του αεροδρομίου, δέχομαι μία ριπή από αριστερά, από το μέρος που ήταν τα οικήματα της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ. Αμέ-σως, διέταξα τον Κύπριο οδηγό να σταματήσει, λέγοντας “βαλλόμεθα πηδάτε έξω”. Πήδησα πρώτος και ακολούθησαν και οι άλλοι. Είμαι πλέον βέβαιος πως οι σφαίρες που ρίχτηκαν εναντίον μου, ήταν σφαίρες των 9 μιλιμέτρ από μικρό αυτόματο όπλο, και εκτιμώ πως αυτές τις έριξαν οι δυνάμεις του ΟΗΕ, που ήταν αριστερά μου, ενώ οι Τούρκοι, όπως διαπίστωσα, ήταν δεξιά μου, και αυτό για να μας προκαλέσουν σύγχυση, μόλις είδαν το landrover με την κεραία του ασυρμάτου που προε-ξείχε, διότι κατάλαβαν ότι στο όχημα αυτό ήταν ο επικεφαλής των δυνάμεων που είδαν και μπήκαν μέσα στο αεροδρόμιο. Εκτιμώ ότι, η επέμβαση των δυνάμεων του ΟΗΕ αυτή την ώρα έγινε για να μην προλάβουμε να αναπτύξουμε τον οπλισμό μας (πολυβόλα, οπλοπο-λυβόλα. αντιαρματικά κ.λ.π.), διότι μόλις λίγο πριν είχαν φθάσει οι Λόχοι στο αεροδρόμιο, υποβοηθώντας με αυτόν τον τρόπο, τις δυνάμεις των Τούρκων να καταλάβουν το αεροδρό-μιο. Κάτι, ενδεχομένως που είχαν από κοινού συμφωνήσει, δεδομένου ότι με την ανοχή τους προωθήθηκαν οι Τούρκοι στο αεροδρόμιο.

Μετά την ριπή αυτή άρχισε η ανταλλαγή πυρών των τουρκικών δυνάμεων, με τις δυνάμεις που ήταν μέσα στο αεροδρόμιο (Ένας Λόχος, 40 περίπου Κυπρίων καταδρομέων της 33ης Μοίρας Καταδρομών υπό τόν Ανθυπολοχαγό Χρήστο Κότσαλη, την 419 ΜΠΑ 36 ατόμων υπό τον Σμηναγό Θεόδωρο Κόλλια, και λίγων ατόμων που είχε ο Παπαδόπουλος με ένα άρμα μάχης και ένα τεθωρακισμένο όχημα, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Αρχιλοχίας Αθανάσιος Φωτόπουλος αλλά και των Λόχων της Α’ Μοίρας Καταδρομών, που είχαν πάρει επίκαιρες θέσεις μέσα και έξω από το αεροδρόμιο. Σημειώνεται το γεγονός ότι μέσα στο αεροδρόμιο, εκτός από τούς τρεις Λόχους, ήταν και ο Λόχος Διοικήσεως του Λοχαγού Γεωργίου Μπαραμπούτη, ο οποίος ενώ ξεκίνησε πίσω από τον Διοικητή της Μοίρας, είχε προλάβει και είχε μπει στο αεροδρόμιο ακολουθώντας διαφορετικό δρομολόγιο, λίγο πριν δεχθεί τα πυρά ο Παπαμελετίου. Το επιβεβαίωσε και ο Μανουράς, που του έδωσε οδηγίες, λίγο πριν αρχίσει η μάχη. Η θέση που βρισκόταν ο Παπαμελετίου. καλυμμένος σε ένα ρείθρο με βαθούλωμα δίπλα στο δρόμο, ήταν μεταξύ του Λόχου του Κιουτσούκη και των Τούρκων. Οι καταδρομείς που ήταν μέσα στο αεροδρόμιο, δεν γνώριζαν ποιος ήταν αυτός με το Landrover, και άρχισαν να τον κτυπούν και εκείνοι, στο σημείο που βρισκόταν. Συνεχίζοντας ο Παπαμελετίου, είπε: «Η ώρα πρέπει να ήταν περίπου 11:00. όταν άρχισε η ανταλλαγή των πυρών, από τα οποία τραυματίσθηκε ο Κύπριος οδηγός μου Γιαννάκης στη μέση, κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, από σφαίρα που εξοστρακίσθηκε, αλλά δεν ήταν σοβαρή η κατάσταση του, όπως και ο αγγελιοφόρος μου ο Σπύρος που είχε δεχθεί σφαίρα στον ώμο, και αυτός ελαφρά, και εμένα με είχαν χτυπήσει κάτι σκάγια, που διαπίστωσα την άλλη ημέρα. Αιφνιδιάστηκα από την εξέλιξη αυτή, διότι δεν γνώριζα ότι οι Τούρκοι είχαν φθάσει τόσο κοντά στο αεροδρόμιο, και ομολογώ ότι ανησύχησα για την τύχη των ανδρών που είχαν προηγηθεί. Φοβόμουν μήπως είχε βληθεί κανένα λεωφορείο και είχα και άλλα θύματα πλέον αυτών από το δυστύχημα του ΝΟΚΑTLAS. Ήμουν σε τρομερή υπερένταση. Ο Κύπριος που ρώτησα, είπε ότι η γραμμή εκεχειρίας είναι 2 χιλιόμετρα από το σημείο που ειμασταν και επί πλέον παρεμβάλλεται η ΕΛΔΥΚ.Ακινητοποιημένος, εκεί στο ρείθρο του δρόμου, ευτυχώς, μπροστά μου υπήρχε και μια μεγάλη πέτρα, που μου παρείχε κάλυψη.  Πρώτη φορά στην καριέρα μου ένιωσα τόσο αδύναμος, από την ελλιπή ενημέρωση του ΓΕΕΦ. Έπρεπε να με είχαν ενημερώσει, να γνώριζα ότι υπήρχαν Τούρκοι εκεί, διότι θα έπαιρνα τα ανάλογα μέτρα. Ήταν απαράδεκτη η όλη κατάσταση που επικρατούσε στο ΓΕΕΦ, από την ώρα που φθάσαμε στην Κύπρο.

Από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ δεν έπεσε ούτε μια τουφεκιά όσο διάστημα διήρκησε η ανταλλαγή των πυρών μας με τους Τούρκους, ούτε στον αέρα, έστω για αντιπερισπασμό. Όπως πληροφορήθηκα πολύ αργότερα, έγινε αυτό για να μην κατηγορηθεί η ΕΛΔΥΚ, ότι παραβίασε την εκεχειρία. Ησθάνοντο, οι αρμόδιοι του ΓΕΕΦ, τόσο ένοχοι που έκαναν πιστά ότι τους έλεγαν οι ΟΗΕδες πράγμα που εκείνοι το είχαν αντιληφθεί. Σημειώνω επίσης το γεγονός, ότι μετά την κατάπαυση του πυρός, ο Ταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος που ήταν υπεύθυνος για την άμυνα του αεροδρομίου, δεν ήρθε να με συναντήσει». Το αεροδρόμιο Λευκωσίας στη συνέχεια παραδόθηκε στον ΟΗΕ ο οποίος διατηρεί τον έλεγχο μέχρι σήμερα.

Την 23η Ιουλίου, δυο ημέρες μετά την άφιξη της Μοίρας, αυτή υπερασπίστηκε ηρωικά το αεροδρόμιο Λευκωσίας και ανέκοψε την προέλαση των Τούρκων προς τη Λευκωσία. Έχει αναγνωρισθεί ότι αν η στάση του διοικητή Παπαμελετίου ήταν διαφορετική σήμερα θα το είχαν οι Τούρκοι. Έλαβε λοιπόν διαταγή “άνωθεν” να παραδώσει το αεροδρόμιο στους άνδρες του ΟΗΕ αλλά γνωρίζοντας ότι αυτοί είχαν φιλοτουρκική στάση και ότι στα 100 μέτρα περίμεναν Τούρκοι να τρέξουν να καρφώσουν τις σημαίες τους, αρνήθηκε να την εκτελέσει. Εγκατέστησε πολυβόλα στην ταράτσα του εκεί οικήματος και ειδοποίησε τον διοικητή της μονάδας του ΟΗΕ ότι καθετί που θα κινείται θα βάλλεται και ο οποίος αναγκάσθηκε να διατάξει τους άνδρες του να πέσουν πρηνηδόν. Μετά από διαπραγματεύσεις και αφού εξασφαλίστηκε ότι δεν θα καταλάβουν οι Τούρκοι το αεροδρόμιο υπογράφηκε παράδοση με τους όρους του Παπαμελετίου. Στη δεύτερη περίπτωση πάλι, επειδή η Αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία ήταν περικυκλωμένη από εκατοντάδες εξαγριωμένους διαδηλωτές, που απειλούσαν να εισβάλλουν στο κτήριο, ο εκεί πρέσβης ζήτησε να προστατευθεί και διατάχθηκε πάλι ο Παπαμελετίου να στείλει μια διμοιρία για προστασία της. Έξαλλος ο ταγματάρχης δεν μπορούσε να πιστέψει μια τέτοια διαταγή και είπε το δεύτερο μεγάλο όχι, αναφέροντας ότι: “Είμαι ο διοικητής της Μοίρας. Ο Θεός ο ίδιος να διατάξει τέτοια εντολή δεν εκτελώ. Στείλτε με στρατοδικείο ή αφαιρέσετέ μου τη διοίκηση”. Και συμπλήρωσε: “Είστε στα καλά σας, τι είναι οι άνδρες της Μοίρας, χωροφυλακή ή αστυνομία; Η πατρίδα έστειλε εδώ τα παιδιά για να προστατεύσουν την Κύπρο όχι την Αμερικανική πρεσβεία”.

Ο εμβληματικός Διοικητής των Κομάντος που συμμετείχαν στην επιχείρηση ΝΙΚΗ 1974, ο Ταξίαρχος Γιώργος Παπαμελετίου, “έφυγε”. Πριν μερικά χρόνια ο δήμος Ασπροπύργου όπου και έμεινε όλα τα χρόνια της ζωής του , τον είχε τιμήσει. Η ομιλία του δεν έτυχε ευρείας δημοσιότητας στα ελληνικά ΜΜΕ. Όπως και η αναγνώριση των πολεμιστών μας στην Κύπρο. Η ελληνική Πολιτεία χρειάστηκε δεκαετίες για να τους αναγνωρίσει. Χρειάστηκε να περάσουν 43 ολόκληρα χρόνια μέχρι που ανακοίνωσε ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος την αναγνώριση της πολεμικής τους δράσης. Λίγους ανθρώπους σέβομαι τόσο όσο αυτόν τον άνδρα που έκανε για το Έθνος σε μια ζωή όσα δεν θα μπορούσαν να κάνουν χίλιοι άλλοι σε δέκα ζωές. Αυτός ο αρειμάνιος πολεμιστής, γεμάτος αξιοπρέπεια και σεμνότητα, είναι άλλος ένας από τους αληθινούς Ήρωες, που θα έπρεπε η Πολιτεία να στέλνει τα παιδιά να τους μιλήσουν, να τους δουν,να μάθουν πως είναι οι Έλληνες που έχουν φτιαχτεί από αυτό το σπάνιο μέταλλο της αλύγιστης ανδρείας. Πάντα λίγοι και πάντα αυτοί που οδηγούν τους πολλούς και σώζουν την τιμή μας γράφοντας την αληθινή Ιστορία. Η βόρεια πλευρά της Λευκωσίας είναι εκεί που είναι σήμερα, χάρη σε ένα μικρό τμήμα της Α΄ Μοίρας Καταδρομών. Ο Ήρωας Παπαμελετίου πιο επίκαιρος από ποτέ.

Άφησε τη τελευταία του πνοή σε μια χρονική στιγμή που χρειαζόμαστε ένα μήνυμα, το παράδειγμά του. Να μας θυμίζει ότι ήρωες και Λεβέντες η Ελλάδα θα γεννά πάντα ! Κανείς από αυτούς δεν τιμήθηκε και το συμπέρασμα ένα. Καταδρομείς, Μονάδες, Αεροπόροι υπήρχαν και υπάρχουν πάντα για να κάνουν κατορθώματα και άθλους. Πολιτικοί και Διπλωμάτες για να το υποστηρίζουν υπάρχουν ; Είναι μερικοί που παίρνουν αξία από την στολή και την θέση τους. Αλλά υπάρχουν και μερικοί που δίνουν αξία στην στολή και την ιδιότητα τους, Ο Παπαμελετίου ήταν σίγουρα από αυτούς. Μην τον ζηλέψετε… Μοιάστε του…
Πηγή : https://www.thriassio.gr/ποιος-ηταν-ο-γιώργος-παπαμελετίου-η-μά/
https://www.militaire.gr/giorgos-papameletioy-oi-toyrkoi-timisan-prin-apo-esas-otan-epikiryxan/
https://www.militaire.gr/giorgos-papameletioy-oi-toyrkoi-timisan-prin-apo-esas-otan-epikiryxan/
https://www.parapolitika.gr/ellada/article/304504/efige-taxiarchos-papameletiou-diikitis-to-1974-stin-kipro/
https://salamis-news.blogspot.com/2018/03/blog-post_88.html
https://www.makeleio.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CE%AD%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5-%CE%BF-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%BB/
https://www.protothema.gr/greece/article/771203/taxiarhos-g-papameletiou-efuge-sta-87-tou-o-lokatzis-pou-timise-ti-stoli-tou/
https://neaselida.gr/ellada/to-sygkinitiko-antio-toy-epitimoy-archigoy-ges-ston-iroa-toy-74-giorgo-papameletioy-photo-video/