Σακανόε Νο Ταμουραμαρο : Ο Αινου Εμισι (Έλληνας) σαμουράι της μεσαιωνικής Ιαπωνίας

Μεγάλη ήταν η έκπληξη των Ευρωπαίων, όταν ανεκάλυψαν ότι σε ορισμένες περιοχές της Άπω Ανατολής κατοικούσαν λαοί λευκοί, τελείως διαφορετικοί από τους μογγολικούς λαούς, οι οποίοι αποτελούσαν λευκές νησίδες μέσα στη μογγολική θάλασσα που τους περιέβαλλε. Λευκοί πληθυσμοί ανεκαλύφθησαν στην Χοκάιντο, το βορειότερο από τα ιαπωνικά νησιά, στην ρωσικη Σαχαλίνη και στις Φιλιππίνες νήσους. Αργότερα οι ανθρωπολόγοι και οι αρχαιολόγοι (όπως γράφει ο Ι. Πασσάς) εξακρίβωσαν ότι οι λευκοί κάτοικοι της Ανατολικής Ασίας άλλοτε, προ της νεολιθικής εποχής, ήσαν εξαπλωμένοι στο σύνολο σχεδόν της ανατολικής Ασίας. Οι επιστήμονες  ονόμασαν τούς τους πρωτόγονους λευκούς παλαιοκαυκασίους. Οι Αϊνού σύμφωνα με τους ανθρωπολόγους δεν είναι Ιάπωνες αλλά μάλλον Καυκάσιοι. Η γραφή "κατακάνα" έχει πολύ ενδιαφέρουσες ομοιότητες με την αρχαία Κρητική συλλαβική γραφή. Η γλώσσα τους και τα έθιμά τους έχουν πάρα πολλές ομοιότητες με τα αντίστοιχα της αρχαίας Ελλάδας. Ο Σακανόε Νο Ταμουραμαρο γεννήθηκε στο 758 μΧ. Ήταν ο γιος του άρχοντα των Αϊνοὐ του Ματσουμάε, της νοτιότερης πόλης του Χοκάιντο. Σε μικρή λοιπόν ηλικία κινδύνεψε να πεθάνει μετά την επίθεση των Ιαπὡνων. 'Μπήκε μέσα του ο θεος, μεγάλωσε, αντριώθηκε και έφυγε νότια. Έφερε το απαράμυλο σφρίγος και το στρατιωτικό νου της μεγαλύτερης στρατιωτικής ιδιοφυΐας που περπάτησε ποτέ στην Γη και είχε όλη την τέχνη και την μαεστρία του ελληνικου Πάμμαχου, που διδάχτηκε από τους Ελληνες Αϊνού, αλλά και του Νιν Ζίτσου, που διδάχτηκε από τους δαιμονες Μισναβάχ, που εκπαίδευαν τους Ελληνες Αϊνού επί αιώνες. Ο νεαρός Σακανόε πήγε στο Κιότο και σαν γιος άρχοντα μπήκε στην αυτοκρατορική φρουρά. Τα χρόνια κύλησαν και οι Αϊνού παρακινούμενοι από τους δαιμονες Μισναβάχ ξεσηκώθηκαν εναντίον των Ιαπώνων με σκοπό την κυριαρχία αρχικά στη βόρεια Ιαπωνία και αργότερα σε ολόκληρη την αυτοκρατορία. Αυτό τουλάχιστον ήταν τα σχέδια της Μαύρης Αδελφότητας. Ο Ταμουραμάρο, δεν ανεχότανε την χειραγώγηση των Ελληνων Αϊνού από τους δαιμονες Μισναβάχ, και γι' αυτό ήταν υπέρμαχος της έμμεσης καταστολής της εξέγερσης των 'Εμισι, όπως έλεγαν τους Ελληνες Αϊνού εκείνη την εποχή. Ο αρχηγός των δαιμονων Μισναβάχ που ηγήτο της επανάστασης ήταν ο Οοτσούκα Νο Κίμι Ατερούι. Οι επιδρομές των δαιμονων Μισναβαχ και των Αϊνού ήταν πλέον καθημερινές και ο αυτοκρατορικός στρατός υποχωρούσε παντού, αφού δεν γνώριζε πώς να αντιμετωπίσει τον ανορθόδοξο πόλεμο των Μισναβαχ. Λόγω της καταγωγής του, προέταθη τότε ο Ταμουραμαρο στον αυτοκράτορα Καν Μου να ηγηθεί του εκστρατευτικού σώματος των Ιαπώνων στον βορρά για να κατασταλεί η "Μαύρη Δύναμη" που "έπινε το αίμα" του λαού. Ο Ταμουραμάρο, έχοντας μέσα του την μεγαλύτερη στρατιωτική ιδιοφυΐα όλων των εποχών είχε σαν κεντρικό σκοπό την καταστολή της προσπάθειας των δαιμονων Μπαχομέχ να καταλάβουν την Ιαπωνία και να την μετατρέψουν σε δύναμη παγκόσμιας κυριαρχίας. Ταυτόχρονα όμως, ήξερε ότι έπρεπε να εξασφαλίσει το "ιερό σπαθί" (Το λεγόμενο "ιερό σπαθί" είναι το γιαπωνέζικο σπαθί που φυλασσόταν στον ορθοδοξο μοναστηρι του Μανταμάδο της Λέσβου.), το Ντότζι Τζίρι, τον φονέα των τεράτων. Οι σαμουράι ήταν μια τάξη άφοβων και βίαιων πολεμιστών, που ουσιαστικά κυριάρχησε στην Ιαπωνία για περισσότερα από 600 χρόνια, από τα μέσα του 12ου αιώνα. Η θέση τους στο κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο της ιαπωνικής φεουδαρχίας υπήρξε σημαντική, καθώς λειτούργησαν αρκετές φορές ως ρυθμιστές της ροής των ιστορικών γεγονότων. Απέκτησαν παγκόσμια φήμη για τις ικανότητές τους στο χειρισμό των όπλων, ιδιαίτερα στο ξίφος, και τα κατορθώματά τους έγιναν θρύλοι της ενδοχώρας.Η πεδιάδα του Κάντο στην κεντρική Χόνσου ήταν ιδανική για την εκτροφή αλόγων, αλλά και για την εκπαίδευση πολεμιστών. Εξαιτίας των ικανοτήτων τους στο κυνήγι και τις μάχες με τους βόρειους βαρβάρους, τους «Εμίσι», οι πολεμιστές Κάντο ήταν οι καλύτεροι της Ιαπωνίας. Τελικά, εξαιτίας της μεγάλης τους δεξιοτεχνίας, έγιναν οι καλύτεροι φύλακες των συνόρων. Μάλιστα, ορισμένα από τα πρώτα διαθέσιμα γραπτά κείμενα της ιαπωνικής ιστορίας είναι ποιήματα γραμμένα από πολεμιστές για την υπηρεσία τους ως φύλακες των συνόρων. Με το πέρασμα του χρόνου και καθώς η απειλή της εισβολής από την ηπειρωτική Ασία μειώθηκε, οι επιδρομές των Εμίσι έγιναν περισσότερο πιεστικές. Έτσι, τον 8ο αιώνα στρατολογημένοι πεζικάριοι και ιππείς από το Κάντο στάλθηκαν βόρεια για να υποτάξουν τις φυλές υπό τον έλεγχο της αυτοκρατορικής αυλής. Όμως, οι Εμίσι ήταν ιππείς γοργοί σαν τον άνεμο και χρησιμοποιούσαν την τακτική του ανταρτοπόλεμου. Οι στρατιές του αυτοκράτορα δεν ήταν αποτελεσματικές και συχνά έχαναν τις μάχες. Ο πόλεμος έγινε δαπανηρός για τον αυτοκράτορα, που έπρεπε διαρκώς να κατασκευάζει σιδηρές πανοπλίες σε αντικατάσταση των άχρηστων σκουριασμένων. Το αποτέλεσμα ήταν μια θεαματική στροφή προς το δέρμα για την κατασκευή της πανοπλίας. Στο τέλος, περίπου, του 8ου αιώνα ο πολεμιστής που μάχεται στα βόρεια σύνορα της Χόνσου, ταιριάζει ουσιαστικά στο ιστορικό μοντέλο του κλασικού Ιάπωνα πολεμιστή.
http://sinomosiologos.blogspot.gr/2016/01/blog-post_999.html
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Σαμουράι
http://erevnw.blogspot.gr/2014/09/blog-post_58.html