Η Κως είναι το τρίτο σε έκταση νησί της Δωδεκανήσου και βρίσκεται στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, νότια της Καλύμνου και βόρεια της Νισύρου και απέχει 3 μόλις ναυτικά μίλια από τις μικρασιατικές ακτές. Αποτελεί το τρίτο σε μέγεθος νησί της Δωδεκανήσου, έχει έκταση 290,29 χιλιόμετρα, ενώ ο περίπλους του νησιού υπολογίζεται στα 60 ναυτικά μίλια, αν και μπορεί να φτάσει κανείς αεροπορικώς σε λιγότερα λεπτά. Η Κως συνδέεται με αρκετούς προορισμούς, τόσο αεροπορικώς όσο και ακτοπλοϊκώς. Οι κύριες συνδέσεις είναι με την Αθήνα και τον Πειραιά και τα νησιά της Ρόδου, της Καλύμνου και της Νισύρου. Υπάρχουν επίσης κάποια δρομολόγια με μερικές από τις μεγαλύτερες ελληνικές πόλεις, αλλά και νησιά όπως Πάτμος, Λήμνος, Λέρος κλπ., ενώ δεν λείπουν οι τακτικές εκδρομές με μικρά καραβάκια, με διάφορα δρομολόγια όπως Κάλυμνος - Πλατύ - Ψέριμος, αλλά και στη Νίσυρο. Η Κως είναι επίσης ένα από τα λίγα σημεία της Ελλάδας, από τα οποία μπορεί κανείς να επισκεφτεί την Τουρκία. Υπάρχει καθ'όλη τη διάρκεια του χρόνου ακτοπλοϊκή επικοινωνία, κυρίως τους θερινούς μήνες, ενώ σχεδιάζονται πολλές εκδρομές, όπως για παράδειγμα στην Αλικαρνασσό.
Η Κως είναι ένα πλούσιο σε μνημεία νησί. Η περιήγηση στο νησί σας δίνει την δυνατότητα να ανακαλύψετε μοναδικά και εντυπωσιακά τοπία. Κάντε το γύρο του νησιού και δεν θα χάσετε. Εκτός από τα αξιοθέατα, το νησί έχει πολλές φυσικές ομορφιές. Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε τις ιαματικές πηγές, που έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Επίσης η Κως είναι ένα σύγχρονο τουριστικό νησί και δικαίως εντάσσεται στους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς, ανάμεσα σε άλλα νησιά, όπως η Μύκονος, η Σαντορίνη, η Ρόδος κά. Προσφέρει πολλές δυνατότητες σε θέματα διαμονής, φαγητού, καφετέριες, σπορ, εκδρομών, νυχτερινής ψυχαγωγίας. Απολαύστε μία παραδοσιακή ελληνική βραδιά και γνωρίστε την ελληνική μουσική. Αυτό που χαρακτηρίζει το νησί είναι οι ποδηλατόδρομοι, γι' αυτό και πολύ συχνά η Κως χαρακτηρίζεται ως το νησί του ποδηλάτου. Για το λόγο αυτό προσφέρονται πολλές εκδρομές ποδηλασίας. Αν είστε λάτρεις της ιππασίας, προσφέρονται αντίστοιχες εκδρομές για αρχάριους και μη. Όλο το νησί διαθέτει όμορφες παραλίες, οργανωμένες και μη. Η Κως είναι ένα εξαιρετικό μέρος για windsurfing, τζετ-σκι ή ακόμη και ιστιοπλοΐα. Ενώ προτιμάται από πολλούς ως ιδανικό μέρος για να σχεδιάσουν το γάμο τους.
Η ιστορία της Κω χαράσσει μια διαδρομή αιώνων, με αφετηρία την 3η χιλιετία προ Χριστού, στην τελική Νεολιθική εποχή που στο σύνολό της διήρκεσε τριάμισι χιλιάδες χρόνια (6.500 π.Χ έως 3.000 π.Χ.). Από τα πρώτα χνάρια οικισμών έως τις ημέρες μας, ο χρόνος άφησε τα σημάδια του στο πέρασμά του, με έντονα αποτυπώματα οικισμών και μνημείων. Η Κως στη μυθολογία κρατά το δικό της ξεχωριστό κομμάτι. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, στο νησί διαδραματίστηκε η μάχη των Γιγάντων και των θεών του Ολύμπου και εδώ βρέθηκε ο Ηρακλής μαζί με τους συντρόφους του εδραιώνοντας τη γενιά των Ηρακλειδών, όπου σύμφωνα με την παράδοση, κρατά το γένος του Ιπποκράτη. Εκτός από μυθολογικούς ήρωες, κατά την ιστορική της διαδρομή, η Κως δέχθηκε την επίδραση Μινωϊτών, Μυκηναίων και Δωριέων από το 1100 π.Χ. έως περίπου το 600 π.Χ., ακμάζει σε μεγάλο βαθμό απαντώντας με πόλεμο σε κάθε απειλή και αλλάζει το πολίτευμά της από Μοναρχία σε Ολιγαρχία. Το 546 π.Χ. η Κως υποτάσσεται στην Περσική αυτοκρατορία έως το 478 π.Χ. όπου εντάσσεται στην Αθηναϊκή Συμμαχία και γίνεται και πάλι ελεύθερη πόλη-κράτος. Στα χρόνια που ακολούθησαν πέρναγε από την Αθηναϊκή στην Σπαρτιατική συμμαχία με εμφύλιους πολέμους και πολιτικές αντιπαραθέσεις. Την εποχή αυτή ιδρύεται και η πόλη της Κω που παραμένει πρωτεύουσα του νησιού έως σήμερα.
Η πρωιμότερη χρήση του χώρου ανάγεται στη μυκηναϊκή και στη γεωμετρική εποχή, όπως υποδεικνύουν ευρήματα που προέρχονται κυρίως από τάφους. Στους επόμενους αιώνες στην περιοχή υπήρχε λατρεία του θεραπευτή δαίμονα Παιήονα, και του Απόλλωνα, πατέρα του Ασκληπιού. Ο Απόλλωνας, μάλιστα, έφερε την επωνυμία Κυπαρίσσιος, επειδή ήταν κύριος του ιερού άλσους των κυπαρισσιών, που περιέβαλλε το τέμενος και προστατευόταν με ιερό νόμο. Στο χώρο λατρεύονταν και άλλοι θεοί των Κώων, όπως ο Ζευς Ικέσιος, ο Ζευς Πατρώος, ο Ζευς Μηχανεύς, η Αθηνά Φατρία, ο Απόλλων Κάρνειος και οι Μοίρες, ενώ τον 4ο αι. π.X., εποχή ίδρυσης της πόλης Kω, εντάχθηκε και η λατρεία του Ασκληπιού, που αναδείχθηκε σε μία από τις σημαντικότερες δημόσιες λατρείες της Κω κατά τον 3ο και 2ο αι. π.Χ. Τότε το ιερό σχεδιάσθηκε και αναπτύχθηκε ως ενιαίο συγκρότημα κτηρίων με σκοπό την προώθηση της λατρείας του Ασκληπιού και σταδιακά επεκτάθηκε σε τρία άνδηρα. Το κέντρο της λατρείας αρχικά αποτελούσε ένας βωμός των μέσων του 4ου αι. π.Χ., στο μεσαίο άνδηρο. Στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. διαμορφώθηκε η στοά του κατώτερου ανδήρου, οικοδομήθηκε ένας ιωνικός ναϊσκος αφιερωμένος στον Ασκληπιό και ένα άβατο για την εγκοίμηση των πιστών στο μεσαίο άνδηρο, ενώ δημιουργήθηκε και ένα ψηλότερο, τρίτο άνδηρο. Το ιερό γνώρισε μεγάλη ακμή στους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους και απέκτησε πανελλήνια φήμη, ιδιαίτερα μετά το 242 π.Χ., έτος κατά το οποίο οι Κώοι εξασφάλισαν την αναγνώριση της ασυλίας, δηλαδή της προστασίας του ιερού από πολεμικές ή άλλες εχθρικές ενέργειες, και καθιέρωσαν τα Μεγάλα Ασκληπιεία, πεντετηρική εορτή, κατά την οποία διεξάγονταν μουσικοί και γυμνικοί αγώνες, στους οποίους συμμετείχαν όλες οι ελληνικές πόλεις. Στην Κω, όπως και στα υπόλοιπα Ασκληπιεία, αρχικά ακολουθήθηκε η παραδοσιακή θεραπεία, που βασιζόταν στη θαυματουργή επέμβαση του θεού, ο οποίος εμφανιζόταν στα όνειρα των ασθενών και υποδείκνυε τη θεραπεία τους κατά την εγκοίμησή τους σε ειδικό χώρο του ιερού. Αυτή η πρακτική τηρήθηκε τουλάχιστον κατά την ελληνιστική εποχή, ενώ αργότερα φαίνεται πως υπήρχαν επαγγελματίες γιατροί, που θεράπευαν τους πιστούς χρησιμοποιώντας περισσότερο επιστημονικές μεθόδους.
Στις αρχές του 2ου αι. π.Χ. το Ασκληπιείο τέθηκε υπό την προστασία του βασιλιά Ευμένη Β΄ της Περγάμου και τότε απέκτησε τη σημερινή του μνημειακή όψη. Κατασκευάσθηκε μία μεγαλύτερη, επιβλητική κεντρική κλίμακα, που οδηγούσε στο ανώτερο άνδηρο, στο κέντρο του οποίου οικοδομήθηκε μεγάλος δωρικός ναός αφιερωμένος στον Ασκληπιό, αντίγραφο του ναού της Επιδαύρου. Την ίδια περίοδο οικοδομήθηκαν στις τρεις πλευρές του ανδήρου δωρικές στοές με δωμάτια για τους ασθενείς, σε αντικατάσταση των παλαιοτέρων ξύλινων στοών, ανακατασκευάσθηκε ο παλαιός βωμός του Ασκληπιού στο μεσαίο άνδηρο, στα πρότυπα του βωμού του Διός της Περγάμου, ενώ στο χαμηλότερο άνδηρο δημιουργήθηκε και η μνημειακή είσοδος-πρόπυλο στο ιερό. Τον 1ο αι. μ.X. οικοδομήθηκαν οι τουαλέττες, οι λεγόμενες βεσπασιανές, ένα μεγάλο συγκρότημα θερμών, ο ναΐσκος αφιερωμένος στον Ασκληπιό, στην Υγεία και στην Ηπιόνη, και μία βιβλιοθήκη. Οι θέρμες και η παροχή του νερού ήταν δωρεά του διάσημου Kώου γιατρού Γάιου Στερτίνιου Ξενοφώντα, ο οποίος ζούσε στη Ρώμη και ήταν προσωπικός ιατρός των αυτοκρατόρων Τιβέριου, Κλαύδιου και Νέρωνα, ενώ δικές του δωρεές ήταν και ο ναΐσκος και η βιβλιοθήκη. Την εποχή των Αντωνίνων, το 2ο αι. μ.Χ. κτίσθηκε ο κορινθιακός ναός του Απόλλωνα, ενώ τον 3ο αι. μ.X. προστέθηκαν θέρμες στην ανατολική πλευρά του χαμηλότερου ανδήρου. Ο χώρος εξακολούθησε να λειτουργεί μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, όπως υποδεικνύει ένας θησαυρός νομισμάτων του 4ου αι. μ.Χ. και εγκαταλείφθηκε μετά τους σεισμούς που έγιναν το 469 και το 554 μ.Χ.
Στα παλαιοχριστιανικά χρόνια, επάνω στον περίπτερο αρχαίο ναό θεμελιώθηκε η εκκλησία της Παναγίας Τάρσου, μετόχι του μοναστηριού της Πάτμου, από την οποία σώζεται μόνο ένα κιονόκρανο που χρησίμευε ως Αγία Τράπεζα. Η ονομασία Τάρσου πιστεύεται ότι ήταν παραφθορά των λέξεων «του άλσους», που αναφέρονται στο άλσος των κυπαρισσιών, στο οποίο αρχικά λατρευόταν ο Απόλλωνας Κυπαρίσσιος. Αργότερα, οι ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ χρησιμοποίησαν αρχιτεκτονικά μέλη του ιερού ως οικοδομικό υλικό για την κατασκευή του μεσαιωνικού κάστρου. Οι έρευνες για τον εντοπισμό του Ασκληπιείου ξεκίνησαν ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα. Το ιερό αποκαλύφθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα, την περίοδο 1901-1905, από το Γερμανό αρχαιολόγο R. Herzog ύστερα από υπόδειξη του Κώου ιστοριοδίφη Iάκωβου Zαρράφτη. H πληθώρα των αρχιτεκτονικών μελών και των επιγραφών καθώς και η γειτνίαση με την πηγή της Βούριννας και του Κοκκινόνερου, που τροφοδοτούσαν το ιερό με νερό απαραίτητο για τη θεραπεία των ασθενών, οδήγησαν στην επιλογή της θέσης για τη διεξαγωγή της ανασκαφικής έρευνας. Στη δεκαετία του 1930 πραγματοποίησαν ανασκαφές στο χώρο Ιταλοί αρχαιολόγοι, οι οποίοι και αναστήλωσαν τα μνημεία, δίνοντας στο ιερό τη σημερινή του μορφή.
Πηγή : http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2395
https://www.kos4all.com/5482/%CE%BA%CF%89%CF%82-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/
http://www.kosinfo.gr/el/%CE%BA%CF%89%CF%82
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου