Η δυναστεία των Οθώνων ή Σαξονική δυναστεία ή δυναστεία των Liudolfinger, ήταν σαξονικός ηγεμονικός οίκος και η πρώτη δυναστεία της Αγίας Γερμανικής Αυτοκρατορίας. Οι Όθωνες κυβέρνησαν την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από το 919 ως το 1024. Ιδρυτής της δυναστείας ήταν ο Λιούντολφ. Λέγονται Όθωνες λόγω τριών ομωνύμων αυτοκρατόρων: του Όθωνα Α΄, του Όθωνα Β΄ και του Όθωνα Γ΄. Διαδέχθηκαν τον Οίκο των Κορραδίνων και τους ακολούθησε ο Οίκος των Σαλίων. Ο Όθων Α΄ (Otto I, 12 - 973) ήταν βασιλιάς της Γερμανίας από το 936 και αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 962 μέχρι το θάνατό του το 973. Διαδέχθηκε (936) τον πατέρα του στην Σαξωνία. Ο αυτοκρατορικός τίτλος είχε μείνει κενός για 40 περίπου χρόνια μετά την δολοφονία του Βερεγγάριου του Φρίουλι (924), δισεγγονού του Καρλομάγνου και ο Όθωνας ήταν ένας από τους πολλούς διεκδικητές του. Τελικά κατάφερε να τον κατακτήσει το 962 μέσω της νομιμοποίησης του αιτήματός του που απέκτησε από τον γάμο του με τη Αδελαΐδα της Ιταλίας το 951. Ο Όθωνας και η Αδελαΐδα στέφθηκαν ταυτόχρονα και από κοινού αυτοκράτορες της Αγίας Ρωμαΐκής Αυτοκρατορίας στην θρυλική πρωτεύουσα του Καρλομάγνου, Άαχεν, από τον Χιλδελβέρτο, αρχιεπίσκοπο του Μάιν με την παρουσία των δουκών της Φρανκονίας, Σουηβίας, Βαυαρίας και Λωρραίνης. Ο Όθωνας, μέσω του γάμου του με την Αδελαΐδα, θεωρούσε τον εαυτό του μόνο νόμιμο διάδοχο του Καρλομάγνου, του οποίου οι τελευταίοι διάδοχοι στην Δυτική Φραγκία είχαν πεθάνει από το 911, ενώ η Νευστρία βρισκόταν κάτω από την εξουσία των Καρολιδών. Παράλληλα είχε ισχυρότατη υποστήριξη από την εκκλησία. Συνέχισε να κάνει εκστρατείες στην Ιταλία (966 - 972) και το 972 ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Ιωάννης Α΄ Τσιμισκής του αναγνώρισε τον αυτοκρατορικό τίτλο, ενώ συμφώνησε να δώσει την ανιψιά του, Θεοφανώ, ως σύζυγο στον γιο και διάδοχό του, Όθωνα Β΄. Ο Όθων Β΄ (Otto II, 955 - 983), αποκαλούμενος ο ερυθρός, ήταν αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 973 έως το θάνατό του το 983. Μέλος της δυναστείας των Οθώνων, ο Όθων Β' ήταν ο μικρότερος και ο μόνος επιζών γιος του Όθωνα Α' και της Αδελαΐδας της Ιταλίας. Δέχθηκε λαμπρή εκπαίδευση από τον θείο του Μπρούνο αρχιεπίσκοπο της Κολωνίας. Παντρεύτηκε την Θεοφανώ ανιψιά του Βυζαντινού αυτοκράτορα Ιωάννη Β' Τσιμισκή (972). Το 973 ο 'Οθωνας Β΄και η Θεοφανώ στέφθηκαν από κοινού αυτοκράτορες στην Ρώμη από τον πάπα Βενέδικτο ΣΤ΄. Συνόδευσε τον πατέρα του στις εκστρατείες του στην Ιταλία και παρέμεινε μόνος αυτοκράτορας μετά τον θάνατο του πατέρα του τον Μάιο του 973. Συνέχισε την πολιτική του πατέρα του να εδραιώσει την αυτοκρατορική του ισχύ στην Γερμανία και να επεκταθεί περισσότερο στην Ιταλία. Δημιούργησε μια πλούσια αυλή με πρίγκιπες και ευγενείς από ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη. Ήθελε να πολεμήσει τους Βυζαντινούς της Ιταλιας και Σαρακηνούς, ιδιαίτερα τον εμίρη της Σικελίας για την επιθετική του πολιτική. Το Σεπτέμβριο του 981 βάδισε προς τη νότια Ιταλία. Πολιόρκησε ανεπιτυχώς τον Μάνσο Α' του Αμάλφι στο Σαλέρνο, αλλά πέτυχε την αναγνώριση του από όλους τους Λομβαρδούς πρίγκιπες. Τον Ιανουάριο του 982 τα Γερμανικά στρατεύματα βάδισαν στη Βυζαντινή Απουλία προσαρτώντας προσωρινά την περιοχή στη Γερμανική αυτοκρατορία. Στη συνέχεια γνώρισε τον Ιούλιο του 982 οδυνηρή ήττα στο Στυλο της Βυζαντινής Καλαβρίας. Τον 10° αι. εισβάλλουν από βορρά οι Γερμανοί στην βυζαντινή Καλαβρία. Ο Γερμανός ηγεμόνας Όθων Α' (936-973), αφού έγινε κύριος της Ρώμης, έφτασε λεηλατώντας μέχρι την Καλαβρία. Η βυζαντινή κυριαρχία στην περιοχή θα τελειώσει μετά το 1060, το 1071 έπεσε η πρωτεύουσα Μπάρι, με την εμφάνιση των Νορμανδών, που θα την κατακτήσουν, εκμεταλλευόμενοι τις εσωτερικές διαμάχες της βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η απειλή για τις βυζαντινές κτήσεις στην Ιταλία έγινε έντονη, όταν ο γερμανός ηγεμόνας Όθων Α' ανακηρύχτηκε βασιλεύς Ιταλίας (951) και στέφθηκε από τον πάπα στη Ρώμη αυτοκράτωρ Ρωμαίων (962). Ο Όθων Β' (973-983) έδειξε αλαζονεία και διέσχισε τη Νότια Ιταλία που αποτελούσε βυζαντινό έδαφος, συντρίφτηκε όμως από τους Άραβες σε μάχη που έγινε κοντά στον Κρότωνα, λιμάνι της Ν. Ιταλίας (982). Μετά το θάνατο του οι σχέσεις των δύο κρατών αποκαταστάθηκαν. Η Αδελαΐδα πίεζε τον Όθωνα Β’, να εισβάλει στις βυζαντινές επαρχίες της Ιταλίας, ενέργεια που ήταν αντίθετη με τους λόγους του συνοικεσίου με την βυζαντινή νύφη Θεοφανώ. Προφανώς, έλπιζε με αυτό τον τρόπο να εξωθήσει την νύφη της να εγκαταλείψει την γερμανική αυλή. Ο Όθωνας Β’ εισέβαλε στις ελληνικές επαρχίες της Νότιας Ιταλίας το Μάρτιο του 982, αλλά η εκστρατεία δεν εξελίχθηκε όπως περίμενε. Μόλις και μετά βίας κατάφερε να ξεφύγει τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, μετά την καταστροφή του στρατού του και να επιστρέψει μεταμφιεσμένος στη Ρώμη. Προετοίμαζε μια δεύτερη εκστρατεία εναντίον των ελληνικών επαρχιών, όταν έφθασε η είδηση ότι οι σλαβικές φυλές των ανατολικών γερμανικών συνόρων επαναστάτησαν, κι έπαθε αποπληξία στο παλάτι του στη Ρώμη, στις 7 Δεκεμβρίου του 983. Η μάχη του Στύλο έλαβε χώρα μεταξύ 13 και 14 Ιουλίου του 982 κοντά στον Κρότωνα της Καλαβρίας μεταξύ του Αυτοκράτορα Όθωνα των Γερμανών, των Λομβαρδών της Ιταλίας και των συμμάχων τους, όπως των Βυζαντινών και του Εμίρη Αμπού Αλ Κασίμ. Οι Άραβες είχαν θεωρήσει ιερό τον πόλεμο εναντίον των Γερμανών, αν και δεν τους αφορούσε άμεσα, διότι κλήθηκαν να συμμετάσχουν μετά από παρότρυνση των ιταλικών πόλεων και της Βυζαντινής αυτοκρατορίας για να αποκρούσουν τους Γερμανούς εισβολείς. Στην τακτική υποχώρηση των Γερμανών στην πόλη Ροσάνο της Βυζαντινής Καλαβρίας, οι Άραβες πληροφορήθηκαν την οπισθοχώρηση των Γερμανών από τον στόλο τους και ότι ο Αυτοκράτορας των Γερμανών σε αυτήν την πόλη είχε αφήσει την γυναίκα του, τα παιδιά του, τις αποσκευές του και γενικά τον βασιλικό του θησαυρό. Βλέποντας ο Αμπού αλ-Κασίμ ότι ο Αυτοκράτορας των Γερμανών ενδιαφερόταν να επεκτείνει την κυριαρχία του στην βυζαντινή Ιταλία, αντέδρασε και αποφάσισε να δώσει οριστική μάχη στην πόλη Κροτωνα. Μετά από μία βίαιη σύγκρουση, το γερμανικό βαρύ ιππικό κατέστρεψε το κέντρο των Αράβων και πίεζε προς τα άκρα της αραβικής παράταξης. Σε αυτό ακριβώς το σημείο ο εμίρης σκοτώνεται, χωρίς αυτό να το αντιληφθεί το σύνολο των συμμαχητών του, και η μάχη συνεχίζεται κανονικά. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιμπν Αλ Αθίρ, οι απώλειες των Γερμανών στο πεδίο της μάχης ανέρχονταν σε 4.000, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται οι: Λάντολφ Δ' του Μπενεβέντο, Ερρίκος Α', επίσκοπος του Άουγκσμπουργκ, Günther, Βαρώνος των Merseburg, κι ο ηγούμενος της Μονής της Φούλντα. Παρ' όλες τις παραπάνω απώλειες, οι δυνάμεις του Αλ Κασίμ επικρατούν των αντίστοιχων γερμανικών δυνάμεων κατά κράτος. Μετά την μάχη, οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την περιοχή για την βόρεια Ιταλία και ο Γερμανός Αυτοκράτορας έστειλε τον ανιψιό του, Όθωνα Α', Δούκα της Σουαβίας και Βαυαρίας, για να ενημερώσει τους Γερμανούς ευγενείς. Ωστόσο, δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, γιατί καθ΄ οδόν πέθανε. Νέα της μάχης και της καταστροφής του Γερμανικού Στρατού έφτασαν μέχρι τις βρετανικές ακτές. Οι Άραβες, μετά την νίκη τους, δεν εκμεταλλεύθηκαν όπως έπρεπε το γεγονός για να επεκταθούν στην Ιταλία και περιορίσθηκαν στη Σικελία, και οι βυζαντινοί ανακατελαβαν την νότια Ιταλία. Περιγραφή της παρακάτω ζωγραφιας λέει ότι ο Οθωνας τράπηκε σε άτακτη φυγή και μπήκε μέσα στην θάλασσα για να γλιτώσει και να απομακρυνθεί από την μάχη. Επέστρεψε ο Οθωνας στην Ρώμη στις 12 Νοεμβρίου 982 σε Σύνοδο στην Βερόνα και προετοίμασε νέα εκστρατεία κατά των Σαρακηνών εξασφαλίζοντας τη βοήθεια της δημοκρατίας της Βενετίας. Πέθανε στα ανάκτορα στις 7 Δεκεμβρίου 983, την ώρα που του έρχονταν τα νέα για γενική εξέγερση των Σλαβικών φυλών στην Γερμανία.
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Όθων_Α΄_της_Αγίας_Ρωμαϊκής_Αυτοκρατορίας
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Δυναστεία_των_Οθώνων
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Όθων_Β΄_της_Αγίας_Ρωμαϊκής_Αυτοκρατορίας
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Μάχη_του_Στύλο
http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/04/
http://ebooks.edu.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-B107/371/2478,9507/
https://www.impantokratoros.gr/theophanu.el.aspx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου