Ελληνική ιστορία και προϊστορία

Ελληνική ιστορία και προϊστορία
Ελληνική ιστορία και προϊστορία

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

Η στρατηγική του Ελληνορωμαϊκού Κόσμου (Μέρος Β') : Η πρώτη ελληνική εκστρατεία και οι 100 σπουδαιότεροι στρατηγοί του Ελληνορωμαϊκού - Βυζαντινού Κόσμου

Ή στρατηγική και οι τακτικές του πολέμου ήταν πολύ γνωστές και ανεπτυγμένες στον Αρχαίο μεσογειακό κόσμο από την Προϊστορία - Μυθολογία ακόμη. Το πρώτο τυπικό παράδειγμα που αναλύει διεξοδικά τον πόλεμο ειναι τα Έπη του Ομήρου. Ή Ιλιάδα και η Οδύσσεια που ασχολούνται με των ζωή των ηρώων κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου και αργότερα. Ο Τρωικός πόλεμος ήταν μία δεκαετής πολεμική σύγκρουση των Ελλήνων (Αχαιοί ή Αργείοι ή Δαναοί στον Όμηρο) με τους Τρώες, κάτω από τα τείχη της Τροίας. Η κύρια αφορμή του πολέμου ήταν η αρπαγή της Ελένης, της συζύγου του βασιλιά της Σπάρτης, Μενέλαου, από τον πρίγκιπα της Τροίας Πάρι. Ο πόλεμος αυτός είναι από τα κύρια γεγονότα της Ελληνικής Μυθολογίας και αποτέλεσε πηγή αστείρευτης έμπνευσης για την αρχαία ελληνική λογοτεχνία, συμπεριλαμβανομένων και των έργων του Ομήρου : της Ιλιάδας, που εξιστορεί ένα χρονικό διάστημα από το τελευταίο έτος του πολέμου και της Οδύσσειας, που εξιστορεί το ταξίδι της επιστροφής στη πατρίδα του Οδυσσέα, ενός από τους Αχαιούς ηγέτες. Άλλα γεγονότα, σχετικά με τον Τρωικό πόλεμο περιγράφονται στον τρωικό επικό κύκλο, από τον οποίο έχουν διασωθεί μόνο μικρά αποσπάσματα. Οι Αχαιοι συμμετείχαν με 70.000 εώς 300.000 άνδρες και1.200 πλοία. Ο Τρωικός Πόλεμος είναι ουσιαστικά μια γενικευμένη σύρραξη, προφανώς για τον έλεγχο της πολύ σημαντικής γεωστρατηγικής/γεωπολιτικής περιοχής. Οι Έλληνες πολιορκούσαν την Τροία επί δέκα χρόνια. Ο πόλεμος έληξε με ένα ιδιαίτερο τέχνασμα. Ο Οδυσσέας επινόησε την κατασκευή ξύλινου κούφιου αλόγου, του Δούρειου Ίππου. Το άλογο ήταν ζώο ιερό για τους Τρώες και πιστευόταν ότι θα το μετακινούσαν, ως φυλακτό, στο εσωτερικό της πόλης τους. Στον Δούρειο Ίππο εισχώρησε ομάδα Αχαιών με επικεφαλής τον Οδυσσέα, ενώ ο υπόλοιπος στρατός έκαψε το στρατόπεδο προκειμένου να πιστέψουν οι Τρώες ότι η αποχώρησή τους είναι οριστική, και έπλευσαν για την Τένεδο. Το επόμενο πρωί, οι Τρώες ανακαλύπτουν ότι το αντίπαλο στρατόπεδο είχε εγκαταλειφθεί. Πίστεψαν ότι ο δεκαετής πόλεμος έχει λήξει και θεώρησαν ότι πρέπει να μετακινήσουν τον Δούρειο Ίππο στον εσωτερικό της πόλης. Οι Τρώες γεμάτοι ενθουσιασμό αποφάσισαν να μεταφέρουν εντός των τειχών τον Δούρειο Ίππο. Αναγκάστηκαν να γκρεμίσουν και τμήμα από την κεντρική πύλη της πόλης, τις «Σκαιές Πύλες». Οι Έλληνες μπήκαν στην πόλη και σκότωναν τον πληθυσμό της καθώς κοιμόταν στα σπίτια του. Η σφαγή συνεχίστηκε και την επόμενη μέρα. Όσοι Τρώες πρόλαβαν, πολέμησαν απεγνωσμένοι με ιδιαίτερο πείσμα, παρόλο που βρέθηκαν αιφνιδιασμένοι, ανοργάνωτοι και χωρίς κάποιον ηγέτη να τους καθοδηγήσει. Κάποιοι υπερασπιστές πετούσαν κομμάτια των οροφών των σπιτιών στους κατεστραμμένους δρόμους της πόλεως για να εμποδίσουν τους εισβολείς. Τελικά, οι τελευταίοι αμυνόμενοι χάθηκαν μέσα στην λαίλαπα της καταστροφής και των σφαγών. Ακολουθεί κατάλογος με τους 100 σπουδαιότερους στρατηγούς του Ελληνικού, Ρωμαϊκού και Βυζαντινού Κόσμου.
1) O Αγαμέμνων είναι ένας από τους επιφανέστερους ήρωες της μυθολογίας. Βασιλιάς των Μυκηνών και του Άργους, επικυρίαρχος των ηγεμόνων της μυκηναϊκής επικράτειας. Ο πιο σημαντικός μεταξύ τους και αρχιστράτηγος σε πανελλήνια κλίμακα της εκστρατείας κατά της Τροίας.
2) Ο Οδυσσέας, βασιλιάς της Ιθάκης, είναι ο κυριότερος χαρακτήρας στο επικό ποίημα του Ομήρου, Οδύσσεια, και διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην Ιλιάδα. Είναι ευρέως γνωστός για την πονηριά και εφευρετικότητά του, διάσημος και για τα δέκα χρόνια που του πήρε η επιστροφή στο σπίτι του, μετά τον Τρωικό Πόλεμο.
3) Ο Αχιλλέας, γιος του Πηλέα και εγγονός του Αιακού ήταν ο μεγαλύτερος και ο κεντρικός αλλά και ο γενναιότερος ήρωας της Ιλιάδας του Ομήρου.
4) Ο Αίας ο Τελαμώνιος υπήρξε βασιλιάς της Σαλαμίνας και ένας από τους κυριότερους ήρωες του Τρωικού πολέμου. Έλαβε μέρος στον Τρωικό πόλεμο με 12 πλοία και μαζί με τον Αχιλλέα και τον Φοίνικα άσκησε την διοίκηση του ελληνικού στόλου.
5) Ο Ηρακλής ή Αλκαίος ή Αλκείδης ήταν αρχαίος ήρωας, θεωρούμενος ως ο μέγιστος των Ελλήνων ηρώων. Ως έφηβος προκάλεσε τον πόλεμο μεταξύ της Θήβας με το βασίλειο του Ορχομενού. Πήρε μέρος στην Αργοναυτική εκστρατεία. Πολιόρκησε και κατέκτησε την Τροία πρίν το γνωστό πόλεμο που αναφέρει η Ιλιάδα.
6) Ο Διόνυσος, γιος του θεού Δία, ανήκει στις σημαντικές θεότητες του αρχαίου ελληνικού πανθέου. Αντιπροσωπεύει «το πνεύμα της ενέργειας και της μεταμορφωτικής δύναμης του παιχνιδιού» γεμάτο πονηριά, εξαπάτηση και στρατηγικές που υποδεικνύουν τη θεϊκή σοφία. Τα «Διονυσιακά» είναι ελληνικό επικό ποίημα του Νόννου του Πανοπολίτη. Περιγράφει την ζωή και τον θρίαμβο του θεού Διονύσου, και την εκστρατεία του στην Εγγύς Ανατολή και στις Ινδίες. Οι σκηνές που περιγράφονται εκτυλίσσονται σε όλα τα τότε γνωστά μέρη της Γης.
7) Ο Αγαθοκλής ήταν τύραννος των Συρακουσών και βασιλιάς της Σικελίας. Του αναγνωρίζουν ότι ήταν ένας από τους τελευταίους σημαντικούς εκπροσώπους του ελληνικού κόσμου στην Κάτω Ιταλία και ότι κατάφερε να την διοικήσει και να την κρατήσει ανεξάρτητη, σε μια εποχή μεταίχμιο μεταξύ του ελληνικού παρελθόντος και του ρωμαϊκού μέλλοντός της.
8) O Αλκιβιάδης Κλεινίου Αθηναίος ήταν εξέχων Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός. Ήταν το τελευταίο γνωστό μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας των Αλκμεωνίδων. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στο δεύτερο μισό του Πελοποννησιακού πολέμου ως στρατηγικός σύμβουλος, στρατιωτικός και πολιτικός.
9) Ο Αντίγονος Α΄ Κύκλωψ ή Μονόφθαλμος ήταν Μακεδόνας ευγενής, στρατηγός του Μεγάλου Αλέξανδρου. Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου, ο Αντίγονος υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στους « Πολέμους των Διαδόχων» και ίδρυσε τη Δυναστεία των Αντιγονιδών αφού ανακηρύχθηκε βασιλιάς το 306 π.Χ.
10) Ο Αντίγονος Β΄ Γονατάς ήταν ισχυρός Μακεδόνας ηγέτης κατά την ελληνιστική περίοδο που ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την πνευματική του καλλιέργεια επισκεπτόμενος πολλές φορές την Αθήνα, όπου έγινε μαθητής του στωικού φιλοσόφου Ζήνωνα, ενώ παράλληλα φρόντισε για την εδραίωση της μακεδονικής επιρροής στη νότια Ελλάδα.
11) Ο Αριστείδης επονομαζόμενος και « δίκαιος » υπήρξε Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός. Ήταν από τα σημαντικότερα δημόσια πρόσωπα της εποχής του και ο σημαντικότερος πολιτικός αντίπαλος του Θεμιστοκλή.
12) Ο Βρασίδας υπήρξε αξιωματικός της αρχαίας Σπάρτης κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, διακεκριμένος για τις στρατηγικές του ικανότητες. Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι ενσωμάτωνε πλήρως τα σπαρτιατικά ιδεώδη. Ο Βρασίδας ήταν γρήγορος στο να λαμβάνει σημαντικές αποφάσεις και να οργανώνει στρατηγικές κινήσεις χωρίς κανένα δισταγμό. Επίσης υπήρξε και εύγλωττος ρήτορας.
13) Ο Γύλιππος υπήρξε στρατηγός των Σπαρτιατών και είναι γνωστός κυρίως για τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε στην Εκστρατεία στη Σικελία εναντίον του αθηναϊκού στρατού και στόλου κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Γεννήθηκε στη Λακεδαιμονία γύρω στο 450 π.Χ. και το 404 καταδικάστηκε σε θάνατο ερήμην για υπεξαίρεση λαφύρων πολέμου.
14) Ο Δημόφιλος ήταν γιος του Διαδρόμου, από την πόλη Θεσπιές της Βοιωτιας. Ήταν ο ανώτατος διοικητής των 700 Θεσπιέων που έμειναν στο πλευρό των 300 Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες, το 480 π.Χ., όταν τους κύκλωσαν οι Πέρσες. Ο ίδιος ο Ηρόδοτος αναφέρει την απόφαση των Θεσπιέων πολεμιστών, να μείνουν εθελοντικά και να πεθάνουν στις Θερμοπύλες μαζί με το βασιλιά Λεωνίδα και τους άντρες του.
15) Ο Δημήτριος Α΄ ο Πολιορκητής ήταν ένας από τους διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου, κεντρικό πρόσωπο κατά τους αιματηρούς πολέμους που ξέσπασαν γύρω από την επικράτηση στα εδάφη της ανατολικής Μεσογείου μετά το θάνατο του Μακεδόνα στρατηλάτη.
16) Ο Δημοσθένης του Αλκισθένη, ήταν στρατηγός των Αθηναίων, από τους διαπρεπέστερους του Πελοποννησιακού Πολέμου. Διακρίθηκε στην εκστρατεία του 426 π.Χ. γύρω από την Πελοπόννησο, κατά την οποία οι Λακεδαιμόνιοι υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την Αττική. Έλαβε μέρος στην ατυχή Εκστρατεία στη Σικελία όπου ηττήθηκε από τους Συρακουσίους και θανατώθηκε μαζί με τον Νικία.
17) Ο Επαμεινώνδας ήταν Θηβαίος στρατηγός και πολιτικός του 4ου αιώνα π.Χ., ο οποίος απάλλαξε τη Θήβα από τη σπαρτιατική ηγεμονία και τη μετέτρεψε σε ισχυρή πόλη–κράτος με εξέχουσα θέση στην ελληνική πολιτική σκηνή. Νίκησε τους Σπαρτιάτες στη μάχη των Λεύκτρων και απελευθέρωσε τους Μεσσήνιους , οι οποίοι ήταν υποταγμένοι στη Σπάρτη για 230 χρόνια, μετά την ήττα τους στον Δεύτερο Μεσσηνιακό Πόλεμο , ο οποίος έληξε το 600 π.Χ. Ο Επαμεινώνδας κατέλυσε τις ως τότε συμμαχίες και δημιούργησε νέες.
18) Ο Ευμένης ο Καρδιανός ήταν στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου, από τους ικανότερους μεταξύ των Διαδόχων. Πήρε μέρος στις εκστρατείες του Μακεδόνα στρατηλάτη καθώς και στους πολέμους που ακολούθησαν το θάνατό του. Θεωρήθηκε ο στρατηγικότερος νους της μετ' Αλέξανδρον εποχής και αγωνίστηκε για την νομιμότητα της εξουσίας και την ενότητα του αχανούς κράτους. Αρχιγραμματέας του Φίλιππου Β΄ και στη συνέχεια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ίππαρχος, και, μετά τον θάνατο του βασιλιά, σατράπης της Καππαδοκίας και της Παφλαγονίας, συντάχθηκε με τον Περδίκκα και την βασιλική οικογένεια. Μετά τον βίαιο θάνατο του Περδίκκα αντιμετώπισε μόνος για ένα διάστημα τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο, επανέκτησε την εμπιστοσύνη της κεντρικής μακεδονικής διοίκησης και συνέχισε τον αγώνα κατά του Αντίγονου και των φυγόκεντρων δυνάμεων μέχρι τον θάνατό του.
19) Ο Ευρυβιάδης ήταν στην αρχαιότητα ναύαρχος των Σπαρτιατών, γιος του
Ευρυκλείδους. Έζησε τον 5ο αιώνα π.Χ. Παρόλο που δεν ήταν μήτε βασιλιάς μήτε από βασιλικό γένος, η Σπάρτη του ανέθεσε, όταν εισέβαλε ο Ξέρξης, την αρχηγία του σπαρτιατικού στόλου. Μολονότι ο σπαρτιατικός στόλος είχε μόνο 10 τριήρεις στο Αρτεμίσιο και 16 στη Σαλαμίνα, ο Ευρυβιάδης είχε το αξίωμα του αρχιναυάρχου όλων των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων.
20) Ο Αλέξανδρος Γ΄ ο Μακεδών ο Μέγας ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας, ηγεμόνας της Πανελλήνιας Συμμαχίας κατά της Περσικής αυτοκρατορίας, Φαραώ της Αιγύπτου, βασιλιάς της Ασίας και της Ινδίας, του οποίου οι κατακτήσεις αποτέλεσαν τον θεμέλιο λίθο της Ελληνιστικής εποχής των βασιλείων των Διαδόχων και Επιγόνων του. Ο Αλέξανδρος θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους στρατηγούς όλων των εποχών για τις στρατιωτικές επιτυχίες του, και αποτέλεσε στρατιωτικό πρότυπο για όλους τους μετέπειτα μεγάλους στρατηγούς της ιστορίας. Ο Αλέξανδρος είναι ένας από τους ελάχιστους στρατηγούς στην ιστορία που δεν έχασαν ποτέ μια μάχη. Ο Αλέξανδρος αποτέλεσε πρότυπο για πολλούς μεταγενέστερους στρατηγούς και ηγεμόνες ιδίως στον τομέα της ψυχολογικής στρατηγικής. Η συνολική επιρροή του, συχνά τον φέρνει μεταξύ των προσωπικοτήτων με τη μεγαλύτερη επιρροή διεθνώς.
21) Ο Θεμιστοκλής του Νεοκλέους ο Φρεάριος ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός και στρατηγός. Υπήρξε αρχηγός της δημοκρατικής παράταξης στην κλασική Αθήνα, έλαβε μέρος στη Μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. και στη Ναυμαχία του Αρτεμισίου το 480 π.Χ. . Ήταν ο θεμελιωτής της ναυτικής δύναμης της Αθήνας και ως ο κυριότερος συντελεστής της αποφασιστικής νίκης των Ελλήνων εναντίον των Περσών στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας στις 22 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ., που σηματοδότησε την αρχή του τέλους της περσικής παρουσίας στη Μεσόγειο.
22) Ο Θρασύβουλος ήταν Αθηναίος στρατηγός και ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης. Το 411 π.Χ., όταν έλαβε χώρα πραξικόπημα των ολιγαρχικών στην Αθήνα, εξελέγη στη Σάμο στρατηγός, λαμβάνοντας την αρχηγία του αντιστασιακού κινήματος των δημοκρατικών. Μετά την ήττα της Αθήνας στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, ο Θρασύβουλος ηγήθηκε της δημοκρατικής αντίστασης ενάντια στη νέα ολιγαρχική κυβέρνηση, γνωστή ως οι Τριάκοντα Τύραννοι, την οποία οι Σπαρτιάτες, είχαν επιβάλει στην Αθήνα. Το 404 π.Χ., οδήγησε μια μικρή δύναμη εξόριστων, εισέβαλε στην Αττική και νίκησε αρχικά τη σπαρτιατική φρουρά και κατόπιν τις ολιγαρχικές δυνάμεις. Ως ηγέτης της αναγεννημένης δημοκρατίας τον 4ο αιώνα π.Χ., ο Θρασύβουλος προώθησε μια πολιτική αντίστασης στη Σπάρτη και προσπάθησε να οδηγήσει την Αθηναϊκή Ηγεμονία σε ανάκαμψη.
23) Ο Ιφικράτης ήταν Αθηναίος στρατηγός καταγόμενος από πτωχή οικογένεια, εκ του δήμου Ραμνούντος. Έζησε στο πρώτο μισό του 4ου π.Χ. αιώνα. Διακρίθηκε όχι μόνο για τη γενναιότητά του και την πολεμική του ικανότητα, αλλά πολύ περισσότερο, για την επιτυχή εφαρμογή στρατιωτικών μεταρρυθμίσεων τακτικής και οπλισμού, τις οποίες επέβαλε ύστερα από την αποκτηθείσα εμπειρία και ανάλυση των διδαγμάτων του Πελοποννησιακού πολέμου.
24) Ο Καλλίμαχος ο Αφιδναίος ήταν Αθηναίος πολέμαρχος στη μάχη του Μαραθώνα ο οποίος, αφού πείστηκε από τον Μιλτιάδη, με τη ψήφο του καθόρισε την τελική απόφαση για άμεση επίθεση εναντίον των Περσών. Ο Καλλίμαχος διοικούσε τη δεξιά πτέρυγα του αθηναϊκού στρατού που μαζί με τη αριστερή πτέρυγα περικύκλωσαν την περσική παράταξη. Σκοτώθηκε σε μάχη κατά την διάρκεια της υποχώρησης των Περσών στα πλοία τους. Οι Αθηναίοι τον απεικόνισαν μαζί με τον Μιλτιάδη ως πρωταγωνιστή στην περίφημη ζωγραφική παράσταση της μάχης, στην Ποικίλη Στοά και ανήγειραν προς τιμήν του το αναθηματικό μνημείο της Νίκης του Καλλιμάχου στον Παρθενώνα.
25) Ο Κίμωνας ήταν Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός του πρώτου μισού του 5ου αιώνα π.Χ.. Ήταν θαυμαστής της Σπάρτης και σε όλη του την πολιτική σταδιοδρομία αγωνίσθηκε για να καθιερώσει την ειρηνική συνύπαρξη της Σπάρτης με την Αθήνα. Το 450 π.Χ. ο Κίμων έπλευσε στην Κύπρο, με 200 τουλάχιστον συμμαχικές τριήρεις, για να εκδιώξει τους Πέρσες και να αποκαταστήσει την Αθηναϊκή κυριαρχία. Εκεί πέθανε. Κατά την επιστροφή, έγινε ναυμαχία και πεζομαχία στη Σαλαμίνα της Κύπρου, όπου οι Αθηναίοι νίκησαν (μεταθανάτια αμοιβή του Κίμωνα - από τη νίκη αυτή έμεινε η φράση «και νεκρός ενίκα»).
26) Ο Κόνων ήταν Αθηναίος στρατηγός που έζησε τον 5ο και τις αρχές του 4ου π.Χ. αι. και πολέμησε στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και κατά την πρώτη δεκαετία του 4ου αι.
Όταν η Αθήνα ηττήθηκε τον Σεπτέμβριο του 405 π.Χ. από τους Σπαρτιάτες στον Ελλήσποντο και τους Αιγός Ποταμούς, ο Κόνωνας κατέφυγε στην αυλή του Κύπριου βασιλιά Ευαγόρα, όπου μελετούσε τον τρόπο που θα εκδικηθεί τους Σπαρτιάτες και θα βοηθήσει την πατρίδα του να γίνει πάλι δυνατή. Το 393 π.Χ. ο Κόνωνας επέστρεψε θριαμβευτικά στην Αθήνα, όπου οι πολίτες της τον τίμησαν με χρυσό στεφάνι και με ανδριάντα που έστησαν στον Κεραμεικό κοντά στην Βασίλειο Στοά . Με χρήματα που εξασφάλισε από τους Πέρσες ανοικοδόμησε τα Μακρά Τείχη και τα τείχη του Πειραιά.
27) Ο Κρατερός ήταν Μακεδόνας στρατηγός και πιστός φίλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, πήρε μέρος στην εκστρατεία της Ασίας, αρχικά ως ταξίαρχος στην 4η τάξη της μακεδονικής φάλαγγας που την απάρτιζαν οι «πεζέταιροι». Έχοντας την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ανέλαβε κατά τη διάρκειά της πολλές δύσκολες αποστολές. Του ανατέθηκε από τον Αλέξανδρο να συνοδέψει 10.000 αποστρατευμένους Μακεδόνες πίσω στη Μακεδονία. Του ανατεθηκε από τον Αλέξανδρο να αντικαταστήσει τον Αντίπατρο και ήταν σε πορεία με τους παλαίμαχους, όταν έμαθε για τον ξαφνικό θάνατο του Αλεξάνδρου. Οι δυνάμεις του έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη νίκη στο Λαμιακό πόλεμο. Εσπευσε να τον βοηθήσει και μαζί νίκησαν την αντιμακεδονική συμμαχία στην Κραννώνα της Θεσσαλίας.
28) Ο Λύσανδρος ήταν Σπαρτιάτης πολιτικός και στρατηγός, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη των Σπαρτιατών κατά των Αθηναίων στον Πελοποννησιακό πόλεμο το 404 π.Χ. Ήταν ικανότατος στρατηγός και ναύαρχος των Λακεδαιμονίων, υπέρμετρα όμως φιλόδοξος και χωρίς ηθικούς φραγμούς. Διεκπεραίωσε νικηφόρα τη ναυμαχία κοντά στο Νότιο Ακρωτήριον και τη ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς. Κατόπιν πολιόρκησε την Αθήνα, την υποχρέωσε σε παράδοση και κατέστρεψε τα Μακρά Τείχη το 404 π.Χ. Ήταν εκείνος που εγκατέστησε σπαρτιατική φρουρά στην Ακρόπολη της Αθήνας και το καθεστώς των Τριάκοντα Τυράννων. Σκοτώθηκε στη μάχη της Αλιάρτου το 395 π.Χ. , κατά το Βοιωτικό Πόλεμο. Είπε την παροιμιώδη φράση «όπου δεν φτάνει η ανδρεία φτάνει η πονηριά».
29) Ο Λεωτυχίδας ή Λεωτυδίχης ήταν βασιλιάς της Σπάρτης από το 491 π.Χ. - 469 π.Χ. Πήρε μέρος ως στρατηγός των Ελλήνων μαζί με τον Ξάνθιππο κατά τη μάχη της Μυκάλης το 479 π.Χ. Εκεί κατατρόπωσε το περσικό τείχος και τους Πέρσες σε ξηρά και θάλασσα.
30) Ο Λυσίμαχος ήταν ένας από τους σωματοφύλακες του Μεγάλου Αλεξάνδρου και κατόπιν ένας από τους διαδόχους του, ο οποίος έγινε βασιλιάς της Θράκης, της
Μακεδονίας και μέρους της Μικράς Ασίας μέχρι το θάνατο του στη μάχη του
Μάχη του Κουροπεδίου της Λυδιας.
31) Ο Μέμνων υπήρξε στρατηγός της Περσικής αυτοκρατορίας επί Αρταξέρξη και
Δαρείου, με καταγωγή από τη Ρόδο. Τον εντοπίζουμε επικεφαλής στο αριστερό κέρας της περσικής στρατιάς κατά τη Μάχη του Γρανικού (334 π.Χ.). Στη συνέχεια διορίζεται από το Δαρείο αρχηγός του ναυτικού, της Μικράς Ασίας και των μεσογειακών παραλίων, ώστε να εμποδίσει την προέλαση του Αλεξάνδρου. Με προδοσία κατέλαβε τη Χίο και ακολούθως κατέπλευσε στη Λέσβο. Ο μοναδικός-ίσως-ικανός να ανακόψει το πανελλήνιο στράτευμα αιφνιδίως πεθαίνει κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Μυτιλήνης.
32) Ο Μιλτιάδης ήταν ο Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός που οδήγησε τους Αθηναίους στη μάχη του Μαραθώνα. Αμέσως μετά την εκλογή του το 490, ως στρατηγός των ελληνικών δυνάμεων νίκησε τους Πέρσες στη μάχη του Μαραθώνα αφού πέτυχε να πείσει τον Καλλίμαχο να δοθεί εκεί η μάχη.
33) Ο Νέαρχος υπήρξε ο επικεφαλής του στόλου του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του στην Ασία. Ήταν κρητικής καταγωγής, γιος του Ανδροτίμου. Ανέλαβε διοικητής της Λυκίας στην Μικρά Ασία. Η κάθοδος του Ινδού ποταμού από το στόλο του Μ. Αλεξάνδρου με το ναύαρχο Νέαρχο και το μεγάλο ταξίδι από τις εκβολές του Ινδού ποταμού μέχρι τον Περσικό Κόλπο αποτελούν μια απ' τις μεγαλύτερες εποποιίες του Αρχαιοελληνικού Ναυτικού. Σύντομα θα ακολουθήσουν η εξερεύνηση των ακτών της Αραβίας και της Κασπίας, ενώ η Ανατολική Μεσόγειος γίνεται ελληνική λίμνη.
34) Ο Νικίας ήταν αρχαίος Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός κατά την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου. Μετά τον θάνατο του Περικλή το 429 π.Χ., έγινε ο κύριος ανταγωνιστής του Κλέωνα και των δημοκρατών στην προσπάθεια για την πολιτική ηγεσία του αθηναϊκού κράτους. Ο κύριος στόχος του ήταν να επιτύχει μια ειρήνη με την Σπάρτη με παράλληλα ευνοϊκούς όρους για την Αθήνα. Το 415 π.Χ. αντιτάχθηκε στα φιλόδοξα σχέδια του Αλκιβιάδη για την προώθηση των ενδιαφερόντων της Αθήνας. Ο Νικίας διορίστηκε για να συμμετέχει στην αθηναϊκή εισβολή στη Σικελία. Η αθηναϊκή πολιορκία στις Συρακούσες ήταν σχεδόν επιτυχής μέχρι την άφιξη του Σπαρτιάτη στρατηγού Γυλίππου, που γύρισε την κατάσταση γύρω έτσι ώστε οι Αθηναίοι ήταν οι ίδιοι κάτω από την πολιορκία.Ο Νικίας οδήγησε τις δυνάμεις του σε μια απελπισμένη προσπάθεια να δραπετεύσει από το έδαφος. Και αυτός και ο αθηναϊκός στρατός του συντρίφθηκαν και νικήθηκαν. Ο Νικίας εκτελέσθηκε.
35) Ο Ξάνθιππος ο Λακεδαιμόνιος ήταν μισθοφόρος στρατηγός του 3ου π.Χ. αιώνα στην υπηρεσία των Καρχηδονίων. Υπό την ηγεσία του, ο καρχηδονιακός στρατός εξόντωσε το ρωμαϊκό στράτευμα που είχε αποβιβαστεί στην Αφρική και απειλούσε την ίδια την ύπαρξη της Καρχηδόνας.
36) Ο Ξενοφών ήταν Αθηναίος ιστορικός συγγραφέας και σωκρατικός φιλόσοφος. Μετά τον θάνατο του φίλου του, Πέρση σατράπη Κύρου στην μάχη στα Κούναξα και την δόλια εξόντωση των Ελλήνων στρατηγών από τον Τισσαφέρνη, και αφού εκλέχθηκε στρατηγός από τους "μυρίους" Έλληνες μισθοφόρους, οδήγησε αυτούς επιτυχώς, αντιμετωπίζοντας πολλούς κινδύνους, από τα υψώματα της Αρμενίας προς την Τραπεζούντα στις ακτές του Ευξείνου Πόντου και μετά διά θαλάσσης προς τα δυτικά πίσω στην Ελλάδα. Στη Θράκη, με την υποστήριξη των Ελλήνων, ο Σεύθης Β' μπόρεσε να γίνει βασιλιάς. Η καταγραφή της εκστρατείας και του ταξιδιού της επιστροφής από τον Ξενοφώντα, ονομάστηκε Κύρου Ανάβασις.
37) Ο Παρμενίων ήταν στρατηγός της Μακεδονίας, ένας από τους σημαντικότερους συνεργάτες του Φιλίππου Β' και του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Συμμετείχε σε πολλές μάχες συμβάλλοντας στην εξάπλωση του Μακεδονικού Κράτους, και στην εκστρατεία του Αλέξανδρου για την κατάκτηση της Περσίας.
38) Ο Πελοπίδας ήταν Θηβαίος στρατηγός, πολιτικός και διοικητής του Ιερού Λόχου. Μαζί με τον συμπολίτη και φίλο του Επαμεινώνδα κατέστησαν τη Θήβα ως μια ισχυρή δύναμη, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην επιβολή της Θηβαϊκής ηγεμονίας στον ελλαδικό χώρο.
39) Ο Περδίκκας, ήταν ένας από τους Διαδόχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ευγενής από την Μακεδονία. Κατά την δολοφονία του Φιλίππου από τον Παυσανία το 336 π.Χ., ο Περδίκκας μαζί με τον Λεοννάτο κατεδίωξαν τον δολοφόνο, όπου και τελικά τον σκότωσαν κατά την καταδίωξη. Κατά τις εκστρατείες του Αλεξάνδρου, συμμετείχε ως ταξίαρχος (πεζεταίρων της μακεδονικής φάλαγγας), προήχθη σε σωματοφύλακα του Αλεξάνδρου το 330 π.Χ. και σε χιλίαρχο το 324, μετά τον θάνατο του Ηφαιστίωνα. Σε αυτόν παρέδωσε ο Αλέξανδρος το δακτυλίδι του πεθαίνοντας και, με βάση αυτή την ένδειξη προτίμησης του βασιλιά, αλλά και με την ουσιαστική δύναμη που είχε, ο Περδίκκας αναδείχτηκε σε πρωταγωνιστή της πρώτης φάσης του ανταγωνισμού των Διαδόχων.
40) Ο Περικλής του Ξανθίππου ο Χολαργεύς ήταν Αρχαίος Έλληνας πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός του 5ου αιώνα π.Χ. , γνωστού ως «Χρυσού Αιώνα», και της περιόδου μεταξύ των Περσικών Πολέμων και του Πελοποννησιακού Πολέμου. Η δύναμη, δόξα και η φήμη την οποία χάρισε στην Αρχαία Αθήνα, δικαιώνουν απόλυτα το χαρακτηρισμό του Χρυσού Αιώνα. Η εποχή στην οποία ήταν κύριος της πολιτικής ζωής της Αρχαίας Αθήνας, δηλαδή μεταξύ του 461 π.Χ. και του 429 π.Χ., ονομάζεται μέχρι σήμερα «Εποχή του Περικλή».
41) Ο Περσέας ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Μακεδονίας , μέλος της Δυναστείας των Αντιγονιδών. Πατέρας του ήταν ο Φίλιππος Ε' και μητέρα του η Πολυκράτεια από το Άργος. Βασίλεψε κατά την περίοδο 179 - 168 π.Χ. και η ζωή του σημαδεύτηκε από τους αγώνες αντίστασης κατά της ρωμαϊκής εισβολής στον ελλαδικό χώρο. Μετά την ήττα του στη Μάχη της Πύδνας, τερματίστηκε η μακεδονική κυριαρχία στην ηπειρωτική Ελλάδα και άρχισε η ρωμαϊκή διείσδυση.
42) Ο Πύρρος Α΄ της Ηπείρου ήταν Έλληνας βασιλιάς των Μολοσσών της Ηπειρου και ένας από τους σπουδαιότερους ηγεμόνες της πρώιμης ελληνιστικής περιόδου. Θεωρείται κορυφαίος στρατηγικός νους, ένας από τους λαμπρότερους της παγκόσμιας στρατιωτικής ιστορίας. Ακολούθησαν οι περίφημες εκστρατείες του στην ιταλική χερσόνησο εναντίον του ρωμαϊκού κράτους. Το όνομά του έχει μείνει στην ιστορία χάρη στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Ο Πύρρος και ο Αννιβας, συγκαταλέγονται στους σημαντικότερους εχθρούς που κλήθηκε ποτέ να αντιμετωπίσει η Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Ο Ηπειρώτης βασιλιάς απείλησε τις ρωμαϊκές βλέψεις για επέκταση και κυριαρχία στο χώρο της Ιταλίας και της Σικελίας μέσα από μία σειρά νικηφόρων, αλλά αιματηρών συγκρούσεων. Οι μάχες της Ηράκλειας, κατάφεραν ένα τρομακτικό πλήγμα στον στρατό του, στερώντας τις δυνατότητες για πραγμάτωση των μεγαλεπήβολων σχεδίων του.
43) Ο Σωσθένης ήταν Μακεδόνας στρατιωτικός, ευγενικής καταγωγής, που απέκτησε τον έλεγχο του κράτους κατά τη διάρκεια της ταραγμένης περιόδου που ακολούθησε τη γαλατική επιδρομή στον ελλαδικό χώρο το 279 π.Χ.. Την ηγεσία του στρατού ανέλαβε με προσωπική πρωτοβουλία ο Σωσθένης, ο οποίος ζήτησε από τους στρατιώτες να ορκιστούν πίστη σε αυτόν ως στρατηγό και όχι ως βασιλιά. Αρχικά οι προσπάθειές του στέφθηκαν με επιτυχία: υποχρέωσε σε ήττα τους Γαλάτες, που βρισκόταν υπό τοv Βόλγιο, και για ένα διάστημα ο κίνδυνος απομακρύνθηκε από το βασίλειο. Ακολούθησε νέα εισβολή υπό τον Βρέννο, η οποία ανάγκασε το Σωσθένη να κλείσει τα στρατεύματά του στα διάφορα οχυρά. Ο Βρέννος, αφού λεηλάτησε τα εδάφη της Μακεδονίας, έστρεψε τα όπλα του εναντίον της νότιας Ελλάδας. Η Μακεδονία ανέκτησε την ελευθερία της και ο Σωσθένης διατήρησε τη διοίκηση για μία περίοδο δύο ετών μέχρι το θάνατό του.
44) Ο Τιμολέων ήταν Κορίνθιος στρατηγός και πολιτικός που έζησε τον 4ο αιώνα π.Χ. Με ελάχιστες δυνάμεις εστάλη στη Σικελία σε μια προσπάθεια των εκεί
Ελλήνων να απαλλαγούν από τυράννους και Καρχηδονίους . Σε λίγα χρόνια είχε επιτύχει και τους δύο στόχους, παλινόρθωσε τα δημοκρατικά καθεστώτα στις σικελικές πόλεις και αποτραβήχτηκε από τα κοινά. Όλα αυτά κέρδισαν την εκτίμηση και τον σεβασμό των κατοίκων της Σικελίας (Ελλήνων και « βαρβάρων») που εξέφρασαν τα συναισθήματά τους προς τον Τιμολέοντα ακόμα και μετά τον θάνατό του.
45) Ο Φιλοποίμην ήταν στρατηγός και πολιτικός της Αχαϊκής Συμπολιτείας . Καταγόταν από τη Μεγαλόπολη της Αρκαδίας. Ήταν χαρισματικός ηγέτης αλλά έζησε σε εποχή που η Ελλάδα βρισκόταν σε παρακμή. Την εποχή της διακυβέρνησης του κατάφερε να εντάξει και τη Σπάρτη στη συμπολιτεία κατορθώνοντας προσωρινά να ενώσει σχεδόν όλη την Πελοπόννησο. Πέθανε το 183 π.Χ. κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης στη Μεσσηνία. Ονομάστηκε έσχατος των Ελλήνων, επειδή μετά το θάνατό του δεν υπήρξε άλλος αξιόλογος ηγέτης στην Ελλάδα. Σύντομα μετά το θάνατό του η Αχαϊκή Συμπολιτεία κατακτήθηκε από τη Ρώμη.
46) Ο Φορμίων ήταν Αθηναίος ναύαρχος, ο οποίος πήρε μέρος σε ναυτικές συγκρούσεις πριν και μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Το 432 π.Χ. έστειλε στην πολιορκία της Ποτίδαιας για βοήθεια 1.600 οπλίτες. Το 429 π.Χ. γνώρισε τη μεγαλύτερή του επιτυχία, στη ναυμαχία της Πάτρας και της Ναυπάκτου . Στην πρώτη ναυμαχία ο Φορμίων με 20 πλοία αντιλαμβάνεται τον Πελοποννησιακό στόλο που υπάρχει και τον κυκλώνει. Στη δεύτερη ναυμαχία ο σπαρτιατικός στόλος τον αιφνιδίασε, αλλά ανασυντάχθηκε με τη βοήθεια των Μεσσήνιων οπλιτών που βρίσκονταν στην ακτή προς βοήθεια των Αθηναίων. Η βοήθειά του και οι νίκες του ήταν σημαντικές για την Αθήνα και για το ναυτικό αήττητό της. Μετά τον θάνατό του οι Αθηναίοι, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την τεράστια προσφορά του προς την πόλη, έστησαν άγαλμά του.
47) Ο Φωκίων ήταν πολιτικός και στρατηγός της αρχαίας Αθήνας. Θεωρούνταν ο χρηστότερος δημόσιος άνδρας της εποχής του, δίκαιος, έντιμος, γενναίος και αφιλοκερδής. Το μόνο του μειονέκτημα ήταν η αντιδημοτικότητά του. Αυτό δεν εμπόδισε να εκλεγεί 45 φορές στρατηγός, πράγμα πρωτοφανές στην Αθήνα. Ούτε και το ότι ήταν εκ των ηγετών της φιλομακεδονικής παράταξης, τον εμπόδισε να πολεμήσει κατά των Μακεδόνων σε αρκετές περιπτώσεις. Στα 84 του χρόνια ο Φωκίων, θύμα των μεταξύ των Διαδόχων διαμαχών, της κυριαρχίας των δημαγωγών και της επιπολαιότητας των Αθηναίων, καταδικάστηκε σε θάνατο για προδοσία και ήπιε το κώνειο. Λαμπρή του εικόνα διέσωσε ο Πλούταρχος.
48) Ο Χάρης ο Αθηναίος ήταν στρατηγός κατά τον 4ο αι. π.Χ. και για πολλά χρόνια βασικός διοικητής των αθηναϊκών δυνάμεων. Διακρίθηκε το 367 π.Χ. όταν οι Αθηναίοι τον απέστειλαν να βοηθήσει τους Φλειασίους, οι οποίοι δέχονταν σφοδρή επίθεση από τους Αργείους και τους Σικυωνίους. Το 338 π.Χ. ο Χάρης ήταν ένας από τους διοικητές των αθηναϊκών δυνάμεων στη μάχη της Χαιρώνειας που νικήθηκαν.
49) Ο Χαβρίας ήταν Αθηναίος στρατηγός του 4ου π.Χ. αιώνα. Διαδέχθηκε τον
Ιφικράτη ως αρχηγός των αθηναϊκών δυνάμεων, στα τέλη του Κορινθιακού πολέμου, ενώ υπήρξε από τους πρωτεργάτες της Β΄Αθηναϊκής Συμμαχίας. Ορίστηκε αρχιστράτηγος των Αθηναίων, των Λακεδαιμόνιων, των Κορινθίων, των Μεγαρέων και των άλλων συμμάχων στη μάχη κοντά στην Κόρινθο, όπου και νίκησε τις δυνάμεις του Επαμεινώνδα.
50) O Χρεμωνίδης, ήταν Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός. Με πρόταση του δημιουργήθηκε αντι-Μακεδονική συμμαχία ανάμεσα στην Αθήνα, τη Σπάρτη και την Πτολεμαϊκή Αίγυπτο και κήρυξε πόλεμο ενάντια στον Αντίγονο Γονατά που έμεινε γνωστός ως Χρεμωνίδειος πόλεμος. Με τη βοήθεια του Πτολεμαίου η συμμαχία κατάφερε να πετύχει νίκες στη θάλασσα αλλά σε επιχειρήσεις στην ξηρά επικράτησε ο Μακεδονικός στρατός. Η Αθήνα πολιορκήθηκε και αναγκάστηκε να παραδοθεί το 262 ή το 261 π.Χ. Ο Χρεμωνίδης και ο αδελφός του, Γλαύκων, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Αθήνα και να καταφύγουν στην Αίγυπτο. Ο Χρεμωνίδης όμως πέρα από πολύ ικανός πολιτικός και στρατηγός ήταν και στωικός φιλόσοφος.
Πηγές : https://el.m.wikipedia.org/wiki/Κατηγορία:Αρχαίοι_Έλληνες_στρατηγοί

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αγαμέμνονας

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Οδυσσέας

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αχιλλέας

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Τρωικός_πόλεμος

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αίας_ο_Τελαμώνιος

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Ηρακλής_(μυθολογία)

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Διόνυσος

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Διονυσιακά

https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αλέξανδρος_ο_Μέγας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου