Το εικοστό τέταρτο έτος του πολέμου οι Λακεδαιμόνιοι δεν ανανέωσαν την στρατηγεία του Λύσανδρου παρά τις επιτυχίες του στην θάλασσα, σε ένα πεδίο που είχαν σημειώσει σωρεία ηττών στο παρελθόν λόγω της απειρίας τους. Αντί αυτού, έχρισαν αρχιστράτηγο των ναυτικών δυνάμεων τον Καλλικρατίδα, ο οποίος δεν είχε προηγούμενη ναυτική πείρα, στέλνοντας τον στην Έφεσο να παραλάβει την αρχηγία. Ο Λύσανδρος έφερε βαρέως την αντικατάσταση του αμφισβητώντας ανοιχτά τις ικανότητες του νέου αρχιστράτηγου. Εσκεμμένα καθυστέρησε την παράδοση της αρχηγίας προσβάλλοντας τον Καλλικρατίδα, ενώ όταν παρέδωσε τα πλοία, υπερήφανα δήλωσε ότι ήταν θαλασσοκράτωρ και νικητής σε όλες τις ναυμαχίες. Ραδιούργησε εις βάρος του αντικαταστάτη του παρακινώντας τους φίλους του στον στόλο να στασιάσουν. Επίσης παρακίνησε τους φίλους του στην Σπάρτη να κατηγορήσουν τον Καλλικρατίδα ως ανίκανο και άπειρο για πολεμικά έργα στην θάλασσα.
Ο Καλλικρατίδας δεν ανέχθηκε για πολύ την κατάσταση αυτή. Συγκάλεσε γενική συνέλευση όλου του στόλου ξεκαθαρίζοντας την θέση του. «θα ήμουν ικανοποιημένος να μείνω στην οικία μου, και είτε ο Λύσανδρος είτε άλλος πιο έμπειρος από εμένα στα ναυτικά να αναλάβει. Η πατρίδα μου όμως με έθεσε επικεφαλή των ναυτικών δυνάμεων της και θα προσπαθήσω για το καλύτερο. Εάν κάποιος πιστεύει ότι έχει να προτείνει κάτι, τον καλώ να μας πει τι να κάνω, να παραμείνω εδώ η να αποπλεύσω, αλλιώς να σωπάσετε όλοι». Ουδείς απάντησε. Ο στόλος επανέκτησε την ενότητα και το ηθικό του, έτοιμος να υπακούσει τον νέο ναύαρχο.
Αμέσως ο Καλλικρατίδας έσπευσε στον Πέρση βασιλιά Κύρο για να ζητήσει τους μισθούς για τους ναύτες του, όπως συνηθιζόταν τότε και από τους δυο εμπόλεμους Ήταν μια συνήθης πρακτική τότε που είχε εγκαινιάσει ο Αλκιβιάδης, είχε συνεχίσει ο Κόνων και ο Λύσανδρος. Τυπικά ο Κύρος είχε συμμαχία με την Σπάρτη και είχε υποσχεθεί χρηματοδότηση. Στον Καλλικρατίδα όμως του είπε να περιμένει τρεις μέρες. Αυτή η ταπεινωτική αναβολή εξόργισε τον τίμιο Έλληνα που ονόμασε αθλιότατους όλους τους Έλληνες που συνωστίζονται στην Περσική αυλή κολακεύοντας τους βαρβάρους για λίγα αργύρια. Ορκίσθηκε δε με την επιστροφή του στη Σπάρτη να εργαστεί για να φέρει τους Αθηναίους και τους Σπαρτιάτες σε ειρήνευση.
Αμέσως έπλευσε στην Μίλητο όπου σε συνέλευση του Δήμου εξήγησε την κατάσταση. Απέκλεισε κάθε πιθανότητα να ξαναταπεινώσει τον εαυτό του στον βάρβαρο μονάρχη, τον χαρακτήρισε εχθρό των Ελλήνων, υπερασπίστηκε την ανεξαρτησία του ελληνικού κόσμου τόσο από τους Αθηναίους ιμπεριαλιστές όσο και από τους Πέρσες βαρβάρους, και ζήτησε χρήματα για να οργανώσει τον στόλο του και να τιμωρήσει και τους δυο. Ο δήμος ενθουσιάστηκε με τον πατριωτικό του λόγο και τον χρηματοδότησε. Ο στόλος του έφτασε τα 170 πλοία ο μεγαλύτερος που είχε παρατάξει η Σπάρτη ως τότε.
Έπλευσε στην σύμμαχο των Αθηναίων Μήθυμνα της Λέσβου. Νίκησε εύκολα την εγκαταστημένη Αθηναϊκή φρουρά αλλά από τους αιχμαλώτους δεν υποδούλωσε κανέναν. Σε συμμάχους του που του ζήτησαν Μηθυμναιους δούλους, τους είπε ότι δεν του είναι δυνατόν να είναι αφέντης Ελλήνων. Απελευθέρωσε και τους αιχμαλώτους Αθηναίους, χειρονομία πρωτόγνωρη στον ανέντιμο και σκληρό αυτόν πόλεμο. Αμέσως οι Μηθυμναίοι στρατεύθηκαν μαζί του, υπηρετώντας τον πανελλήνιο σκοπό του.
Κατεδίωξε τον σημαντικό Αθηναίο ναύαρχο Κόνωνα στην Σάμο και από εκεί στην Μυτιλήνη. Σε ναυμαχία εκεί, του βύθισε τριάντα πλοία. Τον πολιόρκησε και από θάλασσα με τα πλοία του, και από στεριά έστειλε τους νέους συμμάχους του Μηθυμναιους. Σε απόπειρα του Διομέδοντα προς άρση του αποκλεισμού του βύθισε δέκα πλοία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου