"Γιατί αυτός ηταν ο τελευταίος Ελληνας"

Στις 28 Μαΐου, ο Μωάμεθ αποφάσισε τη γενική και τελική επίθεση εναντίον της πόλης. Ο Κωνσταντίνος, μετά την τέλεση της θείας λειτουργίας στον ναό της Αγίας Σοφίας, ενθάρρυνε τη φρουρά που θα έδινε τον αγώνα για την απόκρουση τής μεγάλης επίθεσης. Πράγματι, η πρώτη επίθεση αποκρούστηκε, αλλά η αναπλήρωση των απωλειών τής φρουράς ήταν δύσκολη. Ο τραυματισμός του Γενουάτη Ιουστινιάνη υπήρξε σοβαρό πλήγμα. Τέλος και ενώ ο Κωνσταντίνος αγωνιζόταν στο πλευρό των στρατιωτών του ως απλός στρατιώτης, οι Τούρκοι μπήκαν στην πόλη το πρωί της 29ης Μαΐου του 1453. Η Κωνσταντινούπολη έπεσε στον αλλόθρησκο κατακτητή και έγινε πηγή θρύλων και παραδόσεων στη μνήμη τού λαού.
Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ υπήρξε ο τελευταίος αυτοκράτορας τού Βυζαντίου, ο οποίος με το φρόνημα και την αυτοθυσία του, σημάδεψε χαρακτηριστικά το γεγονός τής πτώσης. Ο αυλικός του Γεώργιος Φραντζής διηγείται με απλότητα τον θάνατο τού τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα. Σύμφωνα με την περιγραφή του Φραντζή, οι κατακτητές, μετά το τέλος του αγώνα, αναζήτησαν το σώμα του αυτοκράτορα. Η αναγνώριση του νεκρού αυτοκράτορα συνοδεύθηκε από την εντολή τού σουλτάνου Μωάμεθ Β΄ να ταφεί με τις αρμόζουσες βασιλικές τιμές, χωρίς όμως να ανακοινωθεί και ο τόπος της ταφής. Οι μυστικοί πόθοι τού λαού συνέδεσαν τον θρύλο τού Μαρμαρωμένου Βασιλιά, με την ελπίδα για την απελευθέρωση και την αποκατάσταση τής αυτοκρατορίας.
Ο θρύλος λέει ότι τη στιγμή που ο βασιλιάς περικυκλώθηκε από τους Τούρκους, ένας άγγελος του Κυρίου τον άρπαξε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά, αφού πρώτα τον μαρμάρωσε.[7] Στη σπηλιά αυτή περιμένει για αιώνες ο "Μαρμαρωμένος Βασιλιάς" να ξαναέρθει την κατάλληλη στιγμή, "το πλήρωμα του χρόνου", και ο άγγελος Κυρίου θα του ξαναδώσει τη ζωή και το σπαθί του για να διώξει τους Τούρκους από την Κωνσταντινούπολη. Άλλοι θρύλοι και προφητείες αναφέρουν ότι θα τους κυνηγήσει μέχρι την "Κόκκινη Μηλιά" και στη μάχη που θα γίνει οι Τούρκοι θα νικηθούν και "θα κολυμπήσει το μοσχάρι στο αίμα τους". Ο θρύλος προσθέτει, ακόμα, ότι οι Τούρκοι ψάχνουν συνεχώς να ανακαλύψουν τη σπηλιά, όπου βρίσκεται ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς για να χτίσουν την είσοδό της, ώστε να μην μπορεί να ξαναβγεί από εκεί. Όμως, οι προσπάθειες τους είναι συνεχώς άκαρπες, αφού ο άγγελος προστατεύει τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά και περιμένει την εντολή του Θεού για να τον ξυπνήσει.
Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ κοινώνησε Θεία Ευχαριστία από τα χέρια του ενωτικού Πατριάρχη Ισιδώρου(1452-53) λίγες μόνο ώρες πριν από τον θάνατό του. Θεωρείται Άγιος από τους Ελληνόρρυθμους Καθολικούς.
Ο ηρωικός θάνατος του Κωνσταντίνου ΙΑ Παλαιολόγου καθώς και ο πόνος που προκάλεσε στη συνείδηση του λαού μας η απώλεια της Κωνσταντινούπολης είχαν ως αποτέλεσμα πολλοί ποιητές να εμπνευστούν από τη δράση του τελευταίου Αυτοκράτορα του Βυζαντίου. Ήδη από τα πρώτα χρόνια μετά την Άλωση η λαϊκή μούσα έκλαψε για το τέλος του Βασιλιά και την πτώση της Πόλης στα χέρια των Τούρκων. Ο Κωνσταντίνος ΙΑ Παλαιολόγος, «ο φρόνιμος, ο δυνατός, ο περισσά ανδρειωμένος, ο πράγος, ο καλόλογος, η φήμη των Ρωμαίων» έχοντας «καρδιά του λιονταριού και δύναμη του δράκου» είτε «τρέχει χτυπάει την Τουρκιά που μετρημούς δεν έχει» είτε ζητάει από τους Χριστιανούς Ρωμαίους να κόψουν το κεφάλι του για να μην το μαγαρίσουν οι άπιστοι.  Η λαϊκή μούσα δεν θέλει να δει τον Βασιλιά της να πεθαίνει, αλλά να τον προστατεύει άγγελος Κυρίου για να ξανάρθει πάλι με χρόνια με καιρούς και να λυτρώσει το γένος των Ελλήνων. Ο ποιητής βλέπει στο πρόσωπό του έναν Τιτάνα «π’ ακόμα χτες εστόλιζ’ ένα θρόνο», γι’ αυτό ζητάει από τους Έλληνες να μην κλάψουν, αλλά να περιμένουν τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά που θα ανατείλει ένα πρωί από τα νερά του Βόσπορου μαζί με τον ασημένιο ήλιο της Λευτεριάς. Τότε ο Βασιλιάς μαζί με το αρματωμένο Ελληνόπουλο θα χτυπήσει τον Τούρκο «και χτύπα – χτύπα θα τον πα πίσω στην κόκκινη μηλιά». Αυτή την πίστη ενέπνευσε ο Κωνσταντίνος ΙΑ Παλαιολόγος στο λαό με τα λόγια του που έμειναν αθάνατα, όταν του προτάθηκε να εγκαταλείψει την Πόλη για να σωθεί: «θέλω θανείν μάλλον ή ζην». Μέσα σ’ αυτές τις πέντε λέξεις λέει ο ποιητής πως κρύφτηκαν όλοι οι καημοί και όλη η τραγικότητα του γένους των Ελλήνων. Γιατί ήταν αυτός «ο τελευταίος Έλληνας».
Πηγη: http://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%99%CE%91%CE%84_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%82