Αικατερίνη Ρόζα Μπότσαρη : Το τριαντάφυλλο της Ελευθερίας

Ο Μάρκος Μπότσαρης γεννήθηκε στο Σούλι το 1790 και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Κίτσου Μπότσαρη (1754-1813), ηγετικής μορφής της φάρας των Μποτσαραίων. Μετά την κατάληψη του Σουλίου από τον Αλή Πασά το 1803 και τις διώξεις των Σουλιωτών που ακολούθησαν, κατέφυγε με τον πατέρα του και άλλους συμπατριώτες του πρώτα στην Πάργα και στη συνέχεια στην Κέρκυρα. Το 1810 πήρε διαζύγιο από την πρώτη του γυναίκα, λόγω απιστίας και παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, τη Χρυσούλα Καλογήρου, κόρη του αρματολού της Πρέβεζας Χρηστάκη Καλογήρου, η οποία του χάρισε δύο παιδιά, τον Δημήτριο Μπότσαρη (1814-1871), στρατιωτικό και πολιτικό και την Κατερίνα-Ρόζα Μπότσαρη (1820-1872), καλλονή της εποχής της, η οποία διετέλεσε κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας.

Στις 12 Οκτωβρίου 1822, με τη βοήθεια του Φαναριώτη πολιτικού Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, προήχθη σε στρατηγό, προκαλώντας την αντίδραση των άλλων οπλαρχηγών. Η στάση τους τον εξόργισε και ενώπιόν τους έσκισε το χαρτί του διορισμού του, λέγοντας: «Όποιος είναι άξιος παίρνει το δίπλωμα μεθαύριο μπροστά στον εχθρό». Αφού ασπάστηκε το δίπλωμα της στρατηγίας, το έσκισε χίλια κομμάτια λέγοντας στους συμπολεμιστές του καπεταναίους: «Σας ορκίζομαι πως κανένα άλλο αξίωμα δεν θέλω από κείνο που είχανε οι πρόγονοί μας κι εσείς οι ίδιοι έχετε. Εμάς, αδέλφια, δεν μας απομένει τίποτα να μοιράσουμε ανάμεσά μας. Το μόνο κοινό που έχουμε είναι η τιμή και η δόξα. Να, ο εχθρός μάς περιμένει»! Αυτή η μεγαλοπρεπής πράξη του αποδεικνύει την ανιδιοτέλειά του και την αγάπη του για την πατρίδα. Στη συνέχεια είχε καθοριστική συνεισφορά στην αίσια έκβαση της πρώτης πολιορκίας του Μεσολογγίου (25 Οκτωβρίου - 31 Δεκεμβρίου 1822). Με την ευστροφία και την πονηριά του παρέσυρε σε πλαστές συνομιλίες («καπάκια») τους Τούρκους, δίνοντας το χρόνο στους πολιορκημένους να ενισχύσουν τις οχυρώσεις τους.

Ο Μάρκος Μπότσαρης έμεινε στην ιστορία για την ανδρεία του και τη σημαντική συμβολή του στον Αγώνα για την ανεξαρτησία των Ελλήνων και δίκαια θεωρείται μεγάλος εθνικός ήρωας. Πολλοί Φιλέλληνες που επισκέφθηκαν την Ελλάδα, θαύμασαν την ανδρεία του Μπότσαρη, ενώ πολλοί ποιητές έγραψαν ποιήματα γι' αυτόν. Η ηρωική δράση του Σουλιώτη οπλαρχηγού ενέπνευσε ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών και το όνομά του έγινε συνώνυμο της ανδρείας και της θυσίας για την πατρίδα.  Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, για παράδειγμα, συμπολεμιστής του Μπότσαρη σε πλειάδα μαχών, δεν έκρυβε τον σεβασμό του για τον στρατηγό των Σουλιωτών: «Ο Μάρκος ήταν τρανός. Είχε νου που δεν είχε άλλος. Είχε καρδιά λιονταριού και γνώμη δίκαιη σαν του Χριστού. Εμείς όλοι ούτε στο δάχτυλό του δεν φθάνουμε». Ο Καραϊσκάκης θρήνησε αργότερα την άψυχη σορό του μεγάλου αγωνιστή στο Μοναστήρι του Προυσού με τη σπαρακτική οιμωγή του: «Ωρέ, σαν τον Μάρκο ήρωα γυιό, μάνα δεν ματαγεννάει». Μια από τις αγνότερες και ηρωικότερες μορφές της εθνικής μας παλιγγενεσίας ο Μάρκος Μπότσαρης, που τα έξοχα στρατιωτικά του προσόντα ξεπερνιόνταν μόνο από το ήθος και τη μεγαλοψυχία του, έμελλε να πρωταγωνιστήσει στις μάχες των πρώτων κρίσιμων ετών της Ελληνικής Επανάστασης, από το 1821-1823 κοντολογίς, αν και η κληρονομιά του θα ήταν διαχρονική.

Κατερίνα “Ρόζα” Μπότσαρη : Η Ελληνίδα καλλονή, κόρη του Μάρκου Μπότσαρη που έμεινε στο πάνθεον των πιο ωραίων γυναικών. Στην Schönheiten-Galerie, την «Πινακοθήκη των Καλλονών», που βρίσκεται στο Μόναχο, υπάρχει μια συλλογή από 36 πορτρέτα των ωραιότερων γυναικών από την αριστοκρατία και την μεσαία τάξη του Μονάχου, που ζωγράφισε μεταξύ 1827 και 1850 κυρίως ο Joseph Karl Stieler.

Κάποια από τα πιο γνωστά έργα του Stieler, είναι τα πορτρέτα της κόρης του υποδηματοποιού Helene Sedlmayr, της ηθοποιού Charlotte von Hagn, των δύο Ιρλανδών ερωμένων του Βασιλιά, Eliza Gilbert (Lola Montez) και Marianna Marquesa Florenzi, αλλά και της Ελληνίδας καλλονής Κατερίνας «Ρόζας» Μπότσαρη. Της κόρης του οπλαρχηγού της ελληνικής επανάστασης, Μάρκου Μπότσαρη. Η φτώχεια, ο πόλεμος, η απουσία του πατέρα στιγμάτισαν την παιδική ηλικία της Κατερίνας Μπότσαρη. Η αρπαγή της από τους Τούρκους μαζί με άλλα γυναικόπαιδα από την Ήπειρο, την έφερε στα τουρκικά χαρέμια, κάνοντάς την έρμαιο των Σουλτάνων. Η ζωή της κινδύνεψε πολλές φορές, αλλά απελευθερώθηκε μετά από ανταλλαγή ή εξαγορά των ομήρων από την οικογένεια Μπότσαρη, και ξαναβρήκε τους συγγενείς της. Στο νεοσύστατο πλέον ελληνικό κράτος, η βασίλισσα Αμαλία την πήρε υπό την προστασία της και της έδωσε τον τίτλο της πρώτης «κυρίας επί των τιμών» της βασιλικής αυλής. Η Κατερίνα Μπότσαρη μπορούσε έτσι να συμμετέχει ως ακόλουθος στις επίσημες επισκέψεις της Αμαλίας στις βασιλικές αυλές των διαφόρων κρατών της Ευρώπης. Το 1844, ο βασιλιάς της Βαυαρίας, Λουδοβίκος Α΄την τίμησε με χρυσό σταυρό ενώ κατά την παραμονή της εκεί απέσπασε τον θαυμασμό της κοινής γνώμης για το κάλλος της αλλά και για το γεγονός πως ήταν κόρη του φημισμένου αγωνιστή Μάρκου Μπότσαρη.

«Το έτος 1841, και πιθανώς νωρίτερα, η ανέλαβε μαζί με την Julia von Nordenflycht τα καθήκοντά της ως Κυρία επί των Τιμών της βασίλισσας Αμαλίας. Το 1845 νυμφεύτηκε τον ταξίαρχο πρίγκηπα Γεώργιο Καρατζά, και εξαιτίας πολιτικών μηχανορραφιών αποσύρθηκε λίγο αργότερα από την αυλή των Αθηνών. Το εντυπωσιακό κάλλος της Κατερίνας αναφέρεται σε διάφορες γραπτές μαρτυρίες.

Το 1945 η Κατερίνα “Ρόζα” Μπότσαρη παντρεύτηκε τον αξιωματικό από το Φανάρι, Γιώργο Καρατζά. Έκανε μαζί του τέσσερα παιδιά. Λέγεται ότι ο άντρας της υπήρξε ιδιαίτερα αυταρχικός και η ίδια δεν κατάφερε ποτέ να ευτυχίσει μέσα στο γάμο της. Πέθανε πρόωρα, το 1875, έχοντας ήδη χάσει τα δύο από τα τέσσερα παιδιά της. Η ομορφιά της ενέπνευσε καλλιτέχνες και βασιλιάδες, γυναίκες και άνδρες.

Ο βασιλιάς Λουδοβίκος Α’ εντυπωσιασμένος κι αυτός από την ομορφιά της, ανέθεσε στο ζωγράφο Joseph Stieler να φτιάξει το πορτραίτο της φορώντας την ενδυμασία ”Αμαλία” που η πρώτη βασίλισσα του νεοσύστατου και ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους καθιέρωσε ως Αυλικό ένδυμα και εθνική γυναικεία φορεσιά, επηρεασμένη από την αστική ενδυμασία της Πελοποννήσου που συνηθιζόταν τότε και στην Αθηνά, για να το βάλει στην Πινακοθήκη των Καλλονών της Ευρώπης στο ανάκτορο του στο Μόναχο…..Λέγεται ότι της έδωσαν το όνομα Ρόζα, αφήνοντας πίσω το πραγματικό της όνομα, από το ροδοκόκκινο χρώμα του τριαντάφυλλου… που είχαν τα χείλη και τα μάγουλά της….» Το 1856, η ποικιλία τριαντάφυλλου που πήρε το όνομα της Ρόζας, «Rosa Botsaris», της χάρισε μια θέση στην αιωνιότητα. Η παραδοσιακή φορεσιά της Αμαλίας που υπάρχει στο πορτρέτο του Stieler, βρίσκεται σήμερα στο κτήριο της Παλιάς Βουλής.

Πηγή : https://laografiko-perachoras.gr/roza-mpotsari/

https://www.sansimera.gr/biographies/920#goog_rewarded

https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CF%80%CF%8C%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%B7%CF%82

https://topoimnimis.keni.gr/index.php/el/prosopa/item/240-botsaris-markos

https://www.newsbeast.gr/portraita/arthro/802676/o-leodokardos-kai-akatavlitos-oplarhigos-markos-botsaris