Η Κόρινθος στα μέσα του 7ου π.Χ. αιώνα ήταν μια ακμάζουσα εμπορική πόλη όπου συγκεντρώνονταν αγαθά από τα πέρατα της οικουμένης.
Από Ανατολή και Δύση αγκυροβολούσαν στα δυο της επίνεια, το Λέχαιον στον Κορινθιακό κόλπο και τις Κεγχρεές στον Σαρωνικό, πλοία κατάφορτα με όλων των ειδών τα αγαθά. Την πόλη κυβερνούσε ο Κύψελος, πατέρας του Περίανδρου, ενός από τους 7 σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Αυτήν την εποχή στην Κόρινθο ζούσε και ο Δημάρατος, άνδρας ευγενικής καταγωγής από την οικογένεια των Βακχιαδών. Ο Κύψελος για κάποιους λόγους που δεν γνωρίζουμε, έδιωξε από την Κόρινθο τον Δημάρατο. Χωρίς να έχει άλλη επιλογή πήρε τον δρόμο της ξενιτιάς όπως τόσοι και τόσοι άλλοι Έλληνες πριν και μετά από αυτόν. Μπήκε σ' ένα πλοίο στο Λέχαιο και εκτός από την ευφυΐα και την τόλμη του, πήρε μαζί του έναν ζωγράφο και 3 πηλοπλάστες που έφτιαχναν μεγάλα πήλινα αγάλματα. Γνώριζε πως αυτοί οι τέσσερις θα του ήταν πολύ χρήσιμοι όπου και να πήγαινε ανάμεσα στους βαρβάρους. Το πλοίο γεμάτο εμπορεύματα διέσχισε τον Κορινθιακό κόλπο και ανοίχτηκε στο Ιόνιο πέλαγος, από εκεί έπλευσε προς τον Υδρούντα (Οτράντο) που βρίσκονταν στο «τακούνι» της Ιταλικής «μπότας». Πέρασε το στενό της Μεσσήνης στην Σικελία και από εκεί πέρασε στην Νεάπολη, φτάνοντας στον τελικό προορισμό στην Ετρουρία. Έφτασε στην Γκραβίσκα και στο επίνειο της πόλης των Ταρκυνίων όπου και εγκαταστάθηκε μαζί με τους 4 καλλιτέχνες. Ο Δημάρατος έγινε σύνομα αγαπητός ανάμεσα στους Ετρούσκους με την ευφυία που τον διέκρινε και τον πολιτισμό που έφερε μαζί του. Άρχισε να εμπορεύεται τεχνικά και καλλιτεχνικά προιόντα της Κορίνθου όπως μελανόμορφους αμφορείς, κοσμήματα, αρώματα, υφάσματα, χάλκινα μικροτεχνήματα κ.λ.π., αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη.
Τα κορινθιάκα αγγεία έγιναν ανάρπαστα στην αγορά των Ταρκυνίων και ακολούθως σε όλη την Ετρουρία, διαδίδοντας με αυτόν τον τρόπο την Ελληνική τέχνη στην κεντρική και βόρεια Ιταλία. Οι τρεις πηλοπλάστες που έφερε μαζί του κατασκεύασαν μεγάλα πήλινα αγάλματα που κοσμούσαν τους ναούς της Ταρκυνίας, που πρώτοι αυτοί εισήγαγαν αυτήν την τεχνική στην Ετρουρία. Οι πόλεις των Ετρούσκων διακοσμούνταν πλέον με τον Ελληνικό τρόπο. Ο ζωγράφος που πήρε μαζί του δημιούργησε πολλά έργα άξια θαυμασμού για τους σύγχρονούς του. Ο Δημάρατος διέδωσε ανάμεσα στους Ετρούσκους τις τέχνες και τα γράμματα, ανεβάζοντας έτσι το πνευματικό και πολιτισμικό τους επίπεδο. Παντρεύτηκε μια ντόπια γυναίκα και με τον καιρό έγινε βασιλιάς της πόλης. Απέκτησε πλούτο και εξουσία μετά από λίγα χρόνια διαμονής στην Ετρουρία. Αυτή η διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού έφερε στην Ετρουρία πολλούς Έλληνες,δημιουργώντας έτσι μια συνοικία στους Ταρκύνιους που αποτελούνταν μόνο από Έλληνες τεχνίτες και καλλιτέχνες που εκπαίδευαν κοντά τους ντόπιους τεχνίτες. Τα χρόνια περνούσαν ευχάριστα για τον Δημάρατο, η γυναίκα του έμεινε έγκυος και γέννησε ένα αγοράκι τον Ταρκύνιο Πρίσκο (616-578 π.Χ.). Το αγοράκι μεγάλωσε, έγινε άνδρας και πήγε στην Ρώμη για να αναζητήσει την τύχη του, που τότε ήταν μια μικρή και άσημη πόλη στις όχθες του Τίβερη ποταμού. Εκεί έγινε φίλος με τον βασιλιά της Ρώμης Άγκο Μάρκιο. Όταν πέθανε ανέλαβε την κηδεμονία των γιων του και κυβέρνησε για 38 συναπτά έτη την Ρώμη κατασκευάζοντας μεγάλα τεχνικά έργα όπως τον μεγάλο ιππόδρομο και τον μεγάλο υπόνομο, ένα θαύμα της μηχανικής που σώζεται μέχρι τις μέρες μας. Ονομάστηκε Ταρκύνιος Πρίσκος ο Πρεσβύτερος και ήταν ο πέμπτος βασιλιάς της Ρώμης. Δεν ξέρουμε πώς και πότε πέθανε ο Δημάρατος, αλλά μάλλον πέθανε από ήρεμα γηρατειά σκεπτόμενος πάντα την αγαπημένη του πατρίδα, την Κόρινθο. Με το όνομα Ταρκύνιος μας είναι γνωστοί δύο βασιλείς της Ρώμης: Ο Ταρκύνιος ο Πρεσβύτερος (Lucius Tarquinius Priscus) ήταν Πέμπτος βασιλιάς της Ρώμης (616-578 π.χ.). Κατά την παράδοση ήταν γιος του Κορίνθιου εξόριστου Δημάρατου απο τον οίκο των Βακχιδών. Από την πλευρά της μητέρας του ήταν Τυρρηνός. Πολέμησε και υπέταξε τους Τυρρηνούς, τους Σαβίνους και τους Λατίνους. Θεμελίωσε το Καπιτώλιο, ίδρυσε τον Μεγάλο Ιππόδρομο και γενικά καλλώπισε την Ρώμη. Δολοφονήθηκε στα 578 π.χ. Ο Ταρκύνιος ο Υπερήφανος (Lucius Tarquinius Superbus) ήταν ο ελευταίος βασιλιάς της Ρώμης (534-510 π.χ.). Ήταν εγγονός του Ταρκύνιου του Πρεσβύτερου και διακρίθηκε για την σκληρότητά του. Ανατράπηκε στα 510 π.χ. ύστερα από επανάσταση των αριστοκρατών. Ο Σέξτος Ταρκύνιος Sextus Tarquinius ήταν γιος του τελευταίου βασιλιά της Ρώμης.Ο Λεύκιος Ταρκύνιος Πρίσκος ήταν μισός Έλληνας και μισός Ετρούσκος, μιας και γεννήθηκε στην Ταρκηνία της Ετρουρίας από μητέρα ντόπια, και είχε ελληνική καταγωγή αφού ο πατέρας του ήταν ένας Έλληνας μετανάστης από την Κόρινθο, ο Δημάρατος, ο οποίος είχε εγκατασταθεί από χρόνια στην περιοχή και έκανε εμπόριο. Είχε την τύχη να παντρευτεί μία πανέξυπνη γυναίκα η οποία έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην ιστορία της Ρώμης την περίοδο εκείνη, την Τανακύλλα. Για να επηρεάσεις όμως την ιστορία της Ρώμης πρέπει να ζήσεις εκεί. Έτσι λοιπόν, η πρώτη κίνηση την Τανακύλλας ήταν το ζεύγος να άφησει την Ταρκυνία και πήγαν στη Ρώμη. Εκεί τα πράγματα πήγαν καλύτερα από ότι φανταζόταν η Τανακύλλα. Ο Ταρκήνιος έκανε μεγάλη εντύπωση στους Ρωμαίους αφού ήταν όμορφος, καλοντυμένος, μορφωμένος, πλούσιος και ανοιχτοχέρης ενώ ο μέσος Ρωμαίος ήταν ένας φτωχός και οικονόμος, αμόρφωτος χωριάτης και κέρδισε την εύνοια του Μάρκιου ο οποίος τον είχε προσλάβει για να φυλάει τα παιδιά του. Όταν ήρθε η ώρα (με το θάνατο του Μάρκιου) έβαλε τα μεγάλα μέσα. Λένε ότι ήταν ο πρώτος που δωροδόκησε για να εκλεγεί βασιλιάς και ο πρώτος που σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει τους πληβείους. Η πρώτη του δουλειά ήταν να αυξήσει τον αριθμό των Συγκλητικών κατά 100 διορίζοντας κάποιους φίλους του για να τον υποστηρίξουν στις δύσκολες στιγμές. Μεταξύ αυτών, αξίζει να αναφερθεί ήταν και ένας Οκταβιανός, απόγονος του οποίου ήταν ο μεγάλος κατακτητής Οκταβιανός Αύγουστος. Ήταν ο πρώτος από τους εμπόρους βασιλιάδες πράγμα το οποίο σήμαινε θητεία με πολλούς πολέμους. Μέχρι τότε οι βασιλιάδες ήταν αγρότες και ο πληθυσμός της Ρώμης γενικότερα ήταν αγροτικός. Οι αγρότες συνήθως χάνουν από τον πόλεμο, αφήνουν τα χωράφια τους χωρίς φροντίδα όταν λείπουν στον πόλεμο, αν δεχτούν επίθεση καταστρέφονται όλα, υπάρχει πιθανότητα ήττας στον πόλεμο άρα και απώλεια όλης της περιουσίας τους, οπότε έστω και αν οι προηγούμενοι βασιλιάδες ήταν πολεμοχαρής αυτό ήταν σε σύγκριση με τον Νουμά, σε σύγκριση με τον Ταρκήνιο ήταν φιλειρηνιστές μέχρι εκεί που δεν πάει. Ο Ταρκήνιος ήταν έμπορος, και σε αντίθεση με τους αγρότες οι έμποροι που κατοικούν στις πόλεων λίγα έχουν να χάσουν σε έναν πόλεμο αλλά πολλά να κερδίσουν. Ο Ταρκήνιος έστηνε πολέμους με την παραμικρή αφορμή. Ο Ταρκήνιος σαν βασιλιάς άλλαξε και τα έθιμα της Ρώμης. Έφτιαξε παλάτι, είχε θρόνο, σκήπτρα, προσωπική φρουρά και έφερε πολλές γιορτές και έθιμα από την Ετρουρία όπου καταγόταν. Έκανε συνεχώς πόλεμους που για να υποστηριχθούν χρειάζονταν όπλα και ρούχα για τους στρατιώτες. Οι αμοιβές τους για αυτές τις παραγγελίες ήταν σκανδαλώδεις και στράγγιζαν τα δημόσια ταμεία αλλά όσο και να φώναζε η Σύγκλητος κανείς δε τολμούσε να καθαιρέσει τον βασιλιά μιας και πάντα είχε την υποστήριξη των πληβείων. Τα βασικότερα έργα της θητείας του ήταν ο μεγάλος αποχετευτικός αγωγός, ο οποίος κατάφερε να απαλλάξει την πόλη από τις ακαθαρσίες που υπήρχαν τόσα χρόνια και ο ιππόδρομος για να προσφέρει θεάματα στον λαό. Επίσης έκανε αρκετά οχυρωματικά έργα με σημαντικότερο το τοίχος που ορθώθηκε για να προστατεύει την πόλη.Ο Ταρκήνιος κυβέρνησε για πολλά χρόνια αλλά και αυτός, όπως ήταν φυσικό δεν πέθανε από φυσικά αίτια. Μία μέρα του επιτέθηκαν 2 άνδρες και τον σκότωσαν. Οι δύο άνδρες που του επιτέθηκαν ήταν τα παιδιά του Άγκου Μάρκιου τα οποία περίμεναν για χρόνια τη στιγμή να διεκδικήσουν τον θρόνο του πατέρα τους και κάποιοι ιστορικοί λένε πως σε αυτή τους την πράξη είχαν και τις ευλογίες της Συγκλήτου που ποτέ δεν είδε με καλό μάτι τον Ταρκήνιο. Δε τα κατάφεραν όμως, ο Ταρκήνιος μπορεί να πέθανε αλλά χάρη στην παρέμβαση της Τανακύλλας ο επόμενος βασιλιάς ήταν Σέρβιος Τύλλιος Ταρκήνιος, ο θετός γιος του Ταρκήνιου ο οποίος πήγε στο παλάτι όταν ήταν παιδί σαν δούλος και έγινε βασιλιάς και μάλιστα μαζί με τον Νουμά ο καλύτερος βασιλιάς στην ιστορία της Ρώμης.
Πηγή:http://www.eleysis-ellinwn.gr/el/articles/istoria/megaloi_ellines/agnostes_morfes_tou_ellinismou_dimaratos_o_korin8ios.html
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%81%CE%BA%CF%8D%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82
http://smallportionsofhistory.blogspot.gr/2011/11/blog-post_30.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου