1) ΒΑΣΙΛΙΆΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α' ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΟΣ : Ο Χριστιανός – Γουλιέλμος – Φερδινάνδος – Αδόλφος – Γεώργιος, ευρύτερα γνωστός ως Γεώργιος Α΄, ήταν ο άνθρωπος που διαδέχτηκε τον Όθωνα και στέφθηκε βασιλιάς τον Οκτώβριο του 1863. Υπήρξε ο μακροβιότερος βασιλιάς των Ελλήνων, από το 1863 έως το 1913, όταν δολοφονήθηκε εν ψυχρώ στις 18 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη. Ο βασιλιάς, παρόλο που λίγα χρόνια πριν είχε απειληθεί η ζωή του και είχε βιώσει τη δολοφονία του πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη τον Μάιο του 1905, συνήθιζε να κυκλοφορεί με ελάχιστη συνοδεία και φύλαξη. Ο Γεώργιος στους Βαλκανικούς πολέμους συντάχθηκε με την πολιτική του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου και στις 24 Νοεμβρίου 1912 εισήλθε θριαμβευτικά στη Θεσσαλονίκη, όπου και εγκαταστάθηκε για να θεμελιώσει την ελληνική κυριαρχία στην περιοχή. Όμως, στις 5 Μαρτίου 1913, λίγο προτού συμπληρώσει τα πενήντα χρόνια της παραμονής του στον θρόνο, δολοφονήθηκε από τον Αλέξανδρο Σχινά. Ο δράστης ήταν ένας περιθωριακός τύπος, ο οποίος συνελήφθη και οδηγήθηκε στα κρατητήρια. Παρά την άμεση σύλληψή του, η υπόθεση της δολοφονίας του Γεωργίου δεν διαλευκάνθηκε ποτέ. Τα κίνητρα του δολοφόνου δεν έγιναν γνωστά, ενώ ο ίδιος είχε ένα πολύ μυστήριο τέλος. Ενώ βρισκόταν υπό κράτηση, βρέθηκε αφύλαχτος και πήδηξε από το παράθυρο. Αυτό τουλάχιστον ανέφερε η αστυνομία.
2) ΒΑΣΙΛΙΆΣ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ Α' ΤΗΣ ΕΛΛΆΔΟΣ : Το πρωί της 17ης Σεπτεμβρίου του 1920 ο βασιλιάς Αλέξανδρος έκανε περίπατο στο δάσος του Τατοΐου, όπου βρίσκονταν τα θερινά ανάκτορα. Τότε συνέβη ένα επεισόδιο που τερμάτισε τη ζωή του και σημάδεψε τις πολιτικές εξελίξεις και την τύχη όλης της χώρας. Τον δάγκωσε μια μαϊμού, που τσακώθηκε με το σκύλο του. Αρχικά, το τραύμα από το δάγκωμα δεν ανησύχησε τους γιατρούς. Περνώντας όμως οι μέρες, η υγεία του βασιλιά κλονιζόταν. Το τραύμα μολύνθηκε προκαλώντας και άλλες επιπλοκές που σταδιακά οδήγησαν σε σηψαιμία. Ο Αλέξανδρος υπέφερε από φρικτούς πόνους. Κάποιοι υποστήριξαν ότι θα έπρεπε οι γιατροί να ακρωτηριάσουν τον βασιλιά για να του σώσουν τη ζωή, ωστόσο κανείς δεν πήρε αυτή την απόφαση, καθώς κρίθηκε ότι ένας μη αρτιμελής βασιλιάς θα αποδυνάμωνε την ισχύ του θρόνου. Ο Αλέξανδρος έφυγε από τη ζωή στις 12 Οκτωβρίου σε ηλικία μόλις 27 ετών. Η σύζυγός του Ασπασία Μάνου ήταν τριών μηνών έγκυος. Το τελευταίο ιατρικό δελτίο που εκδόθηκε θεωρείται ατυχές και απρεπές για το πρόσωπο του νεαρού βασιλιά.
3) ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΘΕΌΔΩΡΟΣ ΔΗΛΙΓΙΆΝΝΗΣ : Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης και ο Χαρίλαος Τρικούπης ήταν οι πολιτικοί που εισήγαγαν πολύ έντονα την έννοια του δικομματισμού στην Ελλάδα. Ο Τρικούπης χαρακτηριζόταν ως εκσυγχρονιστής, ενώ ο Δηλιγιάννης ως εκπρόσωπος του συντηρητικού κόσμου. Συχνά όμως, η αντιπαράθεσή τους έφτανε στα άκρα. Ο κόσμος φανατίζονταν πολύ με τους δύο πολιτικούς και δεν δίσταζε να συγκρούεται ακόμα και με τις αστυνομικές αρχές για να τους υποστηρίξει. Ο Τύπος της εποχής ήταν γεμάτος με γελοιογραφίες που σατίριζαν τη διαμάχη Δηλιγιάννη – Τρικούπη, η οποία όξυνε το πολιτικό αδιέξοδο και επιδείνωνε την κοινωνική ζωή. Σε μια από αυτές εικονίζεται η Ελλάδα ως γυναίκα που τραβάει το αυτί και στους δύο αντιπάλους. Ο Δηλιγιάννης ήταν περισσότερο λαϊκός και προσηνής προς του πολίτες, γεγονός που πιστεύεται από πολλούς ότι του κόστισε και τη ζωή. Τον Φεβρουάριο του 1905 νίκησε στις εκλογές τον διάδοχο του Τρικούπη, Γ. Θεοτόκη και ήταν ο κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού. Στις 31 Μαΐου όμως, έπεσαν αιφνίδια οι τίτλοι τέλους για τον Πρωθυπουργό. Ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης έφθασε με την άμαξά του στην είσοδο του Βουλευτηρίου στην οδό Σταδίου, συνοδευόμενος από τον σωματοφύλακά του, Γιάννη Πάνο, προκειμένου να παραστεί σε μία συνεδρίαση ρουτίνας. Ένας άνδρας περίπου 35 ετών προθυμοποιήθηκε να του ανοίξει την πόρτα της άμαξας. Ο ανύποπτος Δεληγιάννης χωρίς να το ξέρει ευχαρίστησε τον δολοφόνο του.
4) ΚΥΒΕΡΝΉΤΗΣ ΙΩΆΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΆΣ : 29 Ιανουαρίου 1941. Ώρα 6 το πρωί. Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ιωάννης Μεταξάς, αφήνει την τελευταία του πνοή, στο σπίτι του στην Κηφισιά. Αμέσως οι φήμες οργιάζουν. Ποιος ευθύνεται; Ανάμεσα στον λαό ακούγεται και η φράση “οι Άγγλοι τον έφαγαν”. Γιατί όμως κάποιοι θεώρησαν υπεύθυνους τους συμμάχους; Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν, που υπέγραφαν 12 Έλληνες γιατροί, ο Μεταξάς δέκα ημέρες νωρίτερα είχε εμφανίσει φλεγμονή στον φάρυγγα. «Παρά την έγκαιρον διάνοιξίν του, ως και την μετεγχειρητικήν κατάλληλον θεραπείαν, παρουσίασεν εν συνεχεία τοξιναιμικά φαινόμενα και επιπλοκάς, ως γαστρορραγίαν και ουρίαν και απέθανεν». Ο πόλεμος με την Ιταλία διεξαγόταν ήδη για 94η ημέρα και η απώλειά του, θεωρήθηκε εξαιρετικά σημαντική. Την προηγούμενη ημέρα, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ προέδρευσε στο υπουργικό Συμβούλιο, ανακοινώνοντας με συγκίνηση την κατάσταση της υγείας του Ιωάννη Μεταξά. Ζήτησε από τους Υπουργούς να «παραμείνουν εις τας θέσεις των υπηρετούντες την πατρίδα». Από τις πρώτες στιγμές, που μαθεύτηκε η είδηση του θανάτου του Ιωάννη Μεταξά, μέχρι και σήμερα, η φημολογία ότι ο δικτάτορας υπήρξε θύμα ξένων πρακτόρων, δεν σταμάτησε ποτέ. «Αν είχαμε βάλει τον Μεταξά σε ένα νοσοκομείο στην τρίτη θέση, θα είχε ζήσει», έλεγε αργότερα ο στενός του συνεργάτης και πανίσχυρος υπουργός ασφαλείας Μανιαδάκης. Κατά την ασθένειά του, τον είδαν και Βρετανοί γιατροί, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι του έκαναν και ενέσεις. Ο ισχυρισμός όσων θεωρούν υπεύθυνους του Άγγλους, είναι ότι οι Γερμανοί είχαν προτείνει ανακωχή και ειρήνη. Αυτό δεν συνέφερε καθόλου τους Βρετανούς, που ήθελαν τις γερμανικές δυνάμεις να σπαταλάνε χρόνο και άνδρες στην Ελλάδα. Η λήξη του πολέμου στρατηγικά δεν τους ευνοούσε. Ο Μεταξάς όμως, έβλεπε θετικά την ειρήνη. Άλλωστε ήταν αμυνόμενος. Κατά συνέπεια, θεώρησαν ότι οι Βρετανοί θα μπορούσαν να τον βγάλουν από τη μέση. Δεν εμφανίστηκε όμως ποτέ καμία απόδειξη ότι ο θάνατός του 70χρονου δικτάτορα δεν ήταν φυσιολογικός.
5) ΚΥΒΕΡΝΉΤΗΣ ΙΩΆΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΊΣΤΡΙΑΣ : Στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 δολοφονήθηκε στο Ναύπλιο ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας από δύο μέλη της οικογένειας Μαυρομιχάλη, τα οποία πυροβόλησαν και μαχαίρωσαν θανάσιμα τον κυβερνήτη έξω από την εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος, καθώς πήγαινε να παρακολουθήσει την κυριακάτικη θεία λειτουργία. Ο τραγικός θάνατος του Καποδίστρια βύθισε σε θλίψη τον γεωργικό πληθυσμό ενώ αντίθετα στην Ύδρα δέχτηκαν την είδηση με πανηγυρισμούς. Η δολοφονία του Καποδίστρια οργανώθηκε σύμφωνα με αρκετούς ιστορικούς από τη Μεγάλη Βρετανία και την Γαλλία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο φάκελος για την δολοφονία του Καποδίστρια στα βρετανικά αρχεία παραμένει απόρρητος. Ας έχουμε επίσης υπ’ όψη μας ότι, ως κυβερνήτης, ο Καποδίστριας αρνήθηκε να δεχθεί μισθό, όπως επίσης αρνήθηκε χρηματική αποζημίωση από τον Τσάρο για να μην κατηγορηθεί από τους αντιπάλους του για μεροληψία απέναντι στη Ρωσία, ενώ διέθεσε όλη του την περιουσία για τους σκοπούς της επανίδρυσης του κράτους. Μαρτυρία του Αυγουστίνου Καποδίστρια (αδελφού του Κυβερνήτη που κατετέθη στον Φρειδερίκο Τιρς, Ιστορικό και μετέπειτα συμβούλου του Όθωνα και καθηγητού της Αρχαίας Ιστορίας Φιλολογίας στο Παν/μιο του Μονάχου. Η Ελλάδα του Καποδίστρια, Τόμος Α’ σελ.105
Και ο κόμης Αυγουστίνος, που τον είδα μερικές φορές μετά το μοιραίο γεγονός, φώναξε: “Ναι κύριε, η Γαλλία και η Αγγλία είναι που δολοφόνησαν τον αδελφό μου”. Καθώς του δήλωνα ότι δε καταλάβαινα τίποτα από αυτά τα εκπληκτικά λόγια και ότι ίσως ήθελε να πει ότι ο αδελφός του είχε χαθεί εξ αιτίας της αντιδράσεως που υπετίθετο ότι την είχαν υποθάλψει αυτές οι δύο δυνάμεις, διαμαρτυρήθηκε εναντίον αυτής της ερμηνείας, διατύπωσε ακόμα μια φορά τη κατηγορία με τα ίδια λόγια και έφθασε μάλιστα να μου προτείνει να το γράψω στην αυλή της Βαβαρίας.
Ο Κοκκινάκης κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για μια συνομωσία στην οποία πρωτοστάτησαν οι Άγγλοι, οι οποίοι και είχαν αποφασίσει τη δολοφονία του κυβερνήτη, αφενός για να τερματίσουν τα όνειρα των Ελλήνων για ένα μονάρχη ελληνικής καταγωγής, αφετέρου για να επιτύχουν τον αφοπλισμό των αξιόμαχων ελληνικών μονάδων που προήλαυναν στη Στερεά Ελλάδα. Έτσι, άρχισαν να δημιουργούν συνθήκες ενοχοποίησης των Μαυρομιχαλαίων, εμφανίζοντας την οικογένεια να προβαίνει σε ενέργειες τις οποίες όμως προφανώς δεν θα πραγματοποιούσε, αν πράγματι είχε σκοπό να δολοφονήσει τον Καποδίστρια (αγορά πιστολιών, εκτόξευση απειλών, ψευδείς αναφορές για στάση στη Μάνη κλπ.). Η επίρριψη του φονικού στους Μαυρομιχαλαίους έπρεπε να γίνει με πειστικό τρόπο. Τα σχέδια των Άγγλων δεν θα εξυπηρετούσε η δολοφονία του κυβερνήτη από έναν άγνωστο εκτελεστή, δεδομένου ότι ο δολοφόνος θα έπρεπε να βρεθεί αμέσως, ώστε να εξευμενισθεί κατά κάποιο τρόπο η αντίδραση του ελληνικού λαού.
6) ΟΠΛΑΡΧΗΓΌΣ ΜΆΡΚΟΣ ΜΠΌΤΣΑΡΗΣ ::Η κυβέρνηση μπροστά στις δυσκολίες αυτές και αναγνωρίζοντας την πολεμική αξία του Μάρκου Μπότσαρη, ο οποίος είχε διακριθεί κυρίως σε μάχες εναντίον του Χουρσίτ Πασά (λεπτομέρειες θα αναφέρουμε στη συνέχεια), αλλά και θέλοντας να τον προσεταιριστεί, ως αντίβαρο του Κολοκοτρώνη και του Ανδρούτσου, του έστειλε δίπλωμα αρχιστρατηγίας με εξουσία σε όλη τη Δυτική Ελλάδα. Αυτό όμως, εξόργισε τους Στερεοελλαδίτες οπλαρχηγούς που βρίσκονταν σε διαμάχη με τους Σουλιώτες. Τότε, ο Μάρκος Μπότσαρης έδωσε ένα απίστευτο δείγμα απλότητας και μετριοφροσύνης. “... έδωσε μόνον εις τον (Κίτσο) Τζαβέλα και τους περί αυτόν τα διπλώματα, αυτός δε το εδικόν του το έσχισε ενώπιον όλων των οπλαρχηγών, ειπών, ότι όποιος είναι άξιος μεθαύριον λαμβάνει το δίπλωμα ενώπιον του εχθρού”, όπως γράφει ο Λάμπρος Κουτσονίκας. Το “μεθαύριον” (ή “αύριον” κατά άλλες πηγές), ήταν κυριολεκτικό. Ο ικανός πασάς της Σκόδρας Μουσταής, είχε συγκεντρώσει αξιόμαχη δύναμη 10.000 εμπειροπόλεμων Αλβανών και είχε φτάσει μέσω της κοιλάδας του Αχελώου στο Καρπενήσι, στην καρδιά δηλαδή της ορεινής Ρούμελης. Ο Μάρκος Μπότσαρης, αποφάσισε να χτυπήσει τον Μουσταή αιφνιδιαστικά στο Καρπενήσι, πριν προλάβει να κινηθεί σε άλλη περιοχή. Σύμφωνα με το σχέδιό του, η επίθεση θα γινόταν τη νύχτα της 9ης Αυγούστου 1823. Ήδη, στις 8 Αυγούστου, ο Τούσιας Μπότσαρης, ο Κουτσονίκας και ο Μπαϊρακτάρης, συνέλεξαν πληροφορίες από το εχθρικό στρατόπεδο. Πέντε ώρες μετά τη δύση του Ήλιου στις 9 Αυγούστου, ο Μάρκος Μπότσαρης ξεκίνησε την επίθεση. Ας δούμε πώς περιγράφει τα γεγονότα ο Γκίσταβ Χέρτσβεργ: “Είτα (έπειτα) δε μετά των 350 Σουλιωτών αυτού, επέπεσε μετ’ ανήκουστου τόλμης επί το εχθρικόν στρατόπεδον. Επειδή οι Μιδρίται κατελήφθησαν εν τω ύπνω υπό της απροσδοκήτου επιθέσεως, παρήχθη εν αρχή ολεθρία τις σύγχυσις και οι Σουλιώται μεταξύ των καθολικών (στο θρήσκευμα) πολεμίων αυτών φοβεράν εποίησαν σφαγήν”.
Οι Σουλιώτες, μετά από μια αρχική χρήση των πυροβόλων όπλων, όρμησαν με γυμνά γιαταγάνια εναντίον των εχθρών, οι οποίοι βρισκόμενοι σε σύγχυση,χτυπούσαν ο ένας τον άλλον. Πολλοί τράπηκαν σε φυγή. Μόνο λίγοι εμπειροπόλεμοι της σωματοφυλακής παρέμειναν στις θέσεις τους. Κατέφυγαν σε μια μάντρα που είχε ύψος όσο περίπου ένας άνθρωπος, πίσω από την οποία βρισκόταν η σκηνή του Τζελαλεδίν και αμύνονταν σθεναρά. Ο Μάρκος Μπότσαρης, αν και ελαφρά τραυματισμένος στο ισχίο, επιτέθηκε εναντίον όσων αμύνονταν στην μάντρα και έτρεψε κι αυτούς σε φυγή. Στην προσπάθεια του όμως να αναρριχηθεί στον μαντρότοιχο, για να δει πού βρισκόταν η σκηνή του Τζελαλεδίν, δέχθηκε ένα βόλι στο μέτωπο, πάνω από το δεξί μάτι και έχασε τη ζωή του. Οι άνδρες του που αντιλήφθηκαν τον θάνατό του, δεν ενημέρωσαν τους υπόλοιπους και συνέχισαν να πολεμούν. Όμως πληγώθηκε βαριά και ο σαλπιγγιτής τους και, καθώς κόντευε να ξημερώσει, υποχώρησαν με τάξη. Το άψυχο κορμί του Μάρκου Μπότσαρη, πήρε στους ώμους του ο ξάδελφός του Τούσιας, ενώ και οι άλλοι τραυματίες μεταφέρθηκαν από τους συμπολεμιστές τους στο Μικρό Χωριό (Μικροχώρι), έχοντας σαν λεία 690 ντουφέκια, 1.000 πιστόλες, δύο σημαίες, πολλά άλογα και μουλάρια και διάφορα άλλα είδη. Σύμφωνα με τον Σπυρίδωνα Τρικούπη, σκοτώθηκαν 36 Έλληνες και τραυματίστηκαν 20. Οι Τουρκαλβανοί, έπαθαν πανωλεθρία καθώς σκοτώθηκαν 800 άνδρες τους. Δυστυχώς, η μεγάλη αυτή επιτυχία, σκιάστηκε από τον θάνατο του Μάρκου Μπότσαρη.
7) ΟΠΛΑΡΧΗΓΌΣ ΟΔΥΣΣΈΑΣ ΑΝΔΡΟΎΤΣΟΣ : Μελανές «σελίδες» της Ιστορίας του Αγώνα για την Εθνική Ανεξαρτησία συνθέτουν οι συνθήκες του θανάτου ενός από τους ξακουστούς αγωνιστές της Επανάστασης του 1821, που πέθανε όχι από βόλι Τούρκου αλλά από χέρια ελληνικά! Ξημέρωνε η Παρασκευή 5 Ιουνίου 1825, μετά από μια βροχερή νύχτα, όταν οι Αθηναίοι μάθαιναν πως σε ένα λιθόστρωτο πλάτωμα μπροστά στον ναό της Απτέρου Νίκης, στην Ακρόπολη, βρέθηκε νεκρός ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο ήρωας της μάχης στο Χάνι της Γραβιάς. Πολύ γρήγορα θα γίνει γνωστή η αλήθεια: ο Οδυσσέας Ανδρούτσος ή Ανδρίτζου, όπως υπέγραφε ο ίδιος, είχε δολοφονηθεί. Ομως, θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να έρθει στο «φως» η συγκλονιστική μαρτυρία του φύλακα Κωνσταντίνου Καλαντζή, για τις άθλιες συνθήκες κράτησης και το φρικτό τέλος του γενναίου οπλαρχηγού. πρέπει να «φωτιστούν» ορισμένες άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές των τελευταίων χρόνων της ζωής του Οδυσσέα, για τον οποίο η εφημερίδα «Εθνοφύλαξ» έγραφε, στις 22 Φεβρουαρίου 1865, ότι «ο αμέτρητος ηρωισμός [του] και η στρατηγηματικότης είχον τρομάξει τους Τούρκους». Εκτός από τη γενναιότητα και την εξυπνάδα, ο ψηλός, σωματώδης, αγωνιστής είχε και ορισμένα άλλα χαρακτηριστικά: Ευρισκόμενος από 15 χρόνων στη «διεστραμμένη αυλή», όπως την έλεγε ο ίδιος, του Αλή πασά των Ιωαννίνων «έμαθεν να μισήση την τυραννίαν, να αγαπήση την ελευθερίαν», όπως έγραφε ο Λευκαδίτης ποιητής και μέλος της Φιλικής Εταιρείας, Ιωάννης Ζαμπέλιος. Παράλληλα, βλέποντας τις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες, που εξυφαίνοντο, είχε γίνει πολύ καχύποπτος προς όλους, ιδιαίτερα τους «καλαμαράδες», όπως έλεγε τους πολιτικούς. Αυτή η καχυποψία σε συνδυασμό με τον παρορμητισμό του συνιστούσαν και την «αχίλλειο πτέρνα» του. Ο Γκούρας, πολύ γρήγορα, αυτονομήθηκε και, με την υποδαύλιση των προεστών της Αθήνας, δεν άργησε να έρθει σε ρήξη με τον Οδυσσέα. Βρισκόμαστε, ήδη, στο 1824, όταν έχουν φτάσει τα χρήματα του πρώτου δανείου στην κυβέρνηση, που τα «αξιοποιεί» για να χρηματοδοτήσει εκστρατεία Ρουμελιωτών στρατηγών εναντίον των «ανταρτών» της Πελοποννήσου. Είναι ο δεύτερος, αιματηρός και καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος, που ξεσπάει στη διάρκεια του Αγώνα. Σε αυτή την εκστρατεία δεν καλείται από την κυβέρνηση ο Ανδρούτσος, διότι έχει ταχθεί στο πλευρό του Κολοκοτρώνη και των άλλων «ανταρτών». Ο Γάλλος Πουκεβίλ τον χαρακτηρίζει, δε, ως «ισχυρότατο του Κολοκοτρώνη σύμμαχο». Αυτή η στάση του έδωσε την αφορμή για την έναρξη της απηνούς δίωξής του από την κυβέρνηση Κουντουριώτη, που ουσιαστικά ήταν υποκινούμενος από τον Μαυροκορδάτο.
Οι Τούρκοι αντιλαμβάνονται τα σχέδια του Οδυσσέα και του απαγορεύουν να πλησιάσει στο φρούριο της Χαλκίδας. Ομως, του διαθέτουν 400 ιππείς, τους οποίους θα εγκαταλείψει για να παραδοθεί στις 7 Απριλίου στον Γκούρα, που διατάχθηκε από την κυβέρνηση να τον συλλάβει παίρνοντας μια πολύ καλή αμοιβή. Λίγο αργότερα, το «παιδί» του θα διατάξει τη μεταφορά του Οδυσσέα στην Αθήνα, αλυσοδεμένου, εξευτελίζοντας τον γενναίο στρατηγό. Ο Οδυσσέας ζητούσε να δικαστεί, αλλά «οι οπλαρχηγοί της Χέρσου Ελλάδος δεν θέλουν παραδώσει εις τους νόμους τον Οδυσσέαν Ανδρούτζον», σύμφωνα με ένα κυβερνητικό έγγραφο που είχε διαβαστεί, στις 8 Μαΐου 1825, στο Βουλευτικό. Στην πραγματικότητα κανένας δεν ήθελε να γίνει δίκη, διότι θα αποκαλυπτόταν η αθωότητα του Ανδρούτσου και θα κατέρρεαν οι σε βάρος του σκευωρίες. Ο Γ. Βλαχογιάννης θεωρεί ότι «η διοίκησις είχε αποφασίσει τον θάνατο του Ανδρούτσου».
8) ΟΠΛΑΡΧΗΓΌΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΆΚΗΣ : Ένα από τα σκοτεινότερα και τραγικότερα γεγονότα της Επανάστασης του 1821 είναι αναμφίβολα ο -τουλάχιστον περίεργος και ανεξήγητος κατά πολλούς – θάνατος του Γεώργιου Καραϊσκάκη, του θρυλικού «γιου της καλόγριας». Στις 17 Απριλίου, σε συνάντηση των Ελλήνων οπλαρχηγών και των Βρετανών, επικράτησε τελικά η άποψη των δεύτερων για κατά μέτωπο επίθεση προς την Ακρόπολη, παρά την αντίθετη άποψη του Καραϊσκάκη. «Αλλά ποιος ήκουεν την γνώμην του Καραϊσκάκη, όπου ο Κόχραν επέμεινεν εμπρός, ειδέ φεύγει», έγραφε χαρακτηριστικά ο Γενναίος Κολοκοτρώνης. Η επιχείρηση ορίστηκε για το βράδυ της 22ας προς 23η Απριλίου. Θα την ενίσχυαν από τη θάλασσα όλα τα πλοία, ενώ ο Κόχραν και ο Τσορτς θα παρακολουθούσαν την εξέλιξή της από τη φρεγάτα «Ελλάς». Ο Καραϊσκάκης είχε δώσει εντολή στις 22 Απριλίου «τα στρατεύματα να μη πυροβολήσωσι αλλά να ησυχάσωσι δι’ όλης της ημέρας», προκειμένου να είναι έτοιμοι για τη νυχτερινή επίθεση, ενώ ο Κόχραν είπε : «Θα γευματίσουμε λοιπόν στις 23 στην Ακρόπολη». Το μεσημέρι όμως της 22ας Απριλίου, κάποιοι Έλληνες άρχισαν να ακροβολίζονται κατά μήκος της τουρκικής γραμμής στο Νέο Φάληρο. Παρά την προσπάθεια μερικών οπλαρχηγών, μεταξύ των οποίων κι ο Νικηταράς, να δώσουν τέλος στη συμπλοκή, ακολούθησε μάχη «ης ήρξαντο ανωφελώς μέθυσοι τινές Κρήτες και Υδραίοι εν τη εκβολή του Ιλισού», όπως γράφει ο Γκούσταβ Φρίντριχ Χέρτσβεργκ στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως». Λέγεται ότι το κρασί με το οποίο μέθυσαν, τους είχε σταλεί από τον Τσορτς και τον Κόχραν! Ο Καραϊσκάκης, που ήταν φιλάσθενος, κοιμόταν όταν άρχισε η μάχη. Ξύπνησε από τους πυροβολισμούς και τον θόρυβο, ανέβηκε στο άλογό του κι έτρεξε στο πεδίο της μάχης, συνοδευόμενος από πολλούς έφιππους αξιωματικούς και το άτακτο ιππικό. Πηγαινοερχόταν σε διάφορα σημεία και μετά από 3 ώρες περίπου η κατάσταση έδειχνε να ομαλοποιείται. Το ισχυρότερο από τα οχυρώματα των Τούρκων ήταν μια μάντρα σε πεδινό έδαφος. Καθώς ο Καραϊσκάκης πήγαινε προς τη μάντρα, δέχτηκε μια σφαίρα στο υπογάστριο. Αν και κατάλαβε ότι η πληγή του ήταν σοβαρή, συνέχισε έφιππος να «μαζεύει» τους στρατιώτες και τελικά γύρισε στη σκηνή του.
Επιστρέφουμε όμως στον βαριά λαβωμένο Καραϊσκάκη. Όταν έφτασε στη σκηνή, οι στρατιώτες τον κατέβασαν από το άλογο και τον μετέφεραν στον γιατρό, που διαπίστωσε ότι είχε τραυματιστεί θανάσιμα στη βουβωνική χώρα. Τότε τον πήγαν στο πλοίο των Βρετανών στο Φάληρο, έστρωσαν ένα χαλί στην καμπίνα του Τσορτς και τον τοποθέτησαν εκεί. Ο Καραϊσκάκης κατάλαβε ότι η πληγή του ήταν θανάσιμη. Κάλεσε αμέσως ιερέα, εξομολογήθηκε, μετάλαβε, ζήτησε συγχώρεση απ’ όλους τους παρόντες και ζήτησε να τον θάψουν στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου της Σαλαμίνας. Αστειεύτηκε με τους συναγωνιστές του, τους συμβούλευσε να παραμείνουν ενωμένοι για το καλό της οατρίδας και τουλάχιστον ως τις 3 π.μ. της 23ης Απριλίου, είχε πλήρη διαύγεια. Κατά τον Σπυρίδωνα Τρικούπη («Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης»), πέθανε γύρως τις 4 π.μ. «Εν μέσω δριμύτατων πόνων» κατά τον Λάμπρο Κουτσονίκα, ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές στις 8 π.μ. Ο θάνατός του προκάλεσε θύελλα ενθουσιασμού στους αντιπάλους. Ο Κασομούλης αναφέρει πως ήδη από το βράδυ της 22ας Απριλίου οι Τουρκαλβανοί φώναζαν στους φρουρούς των ελληνικών θέσεων : «Ωρέ ο Καραϊσκάκης ο γιος της καλόγριας πέθανε. Όλοι να βάλετε μαύρα γιατί άλλον σαν κι αυτόν δεν έχετε». O Σταμέλος θεωρεί ότι η δολοφονία του Καραϊσκάκη οργανώθηκε από τους Μαυροκορδάτο, Τσορτς και Κόχραν, καθώς η αγγλική κυβέρνηση δεν ήθελε να απελευθερωθεί η Στερεά Ελλάδα. Το ίδιο πιστεύουν και οι Σπυρομήλιος και Φωτιάδης. Αν και οι Τσορτς και Κόχραν ευθύνονται για τη συντριβή στη μάχη του Ανάλατου, δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία για εμπλοκή τους στη δολοφονία του Καραϊσκάκη.
9) ΕΘΝΟΜΆΡΤΥΡΑΣ ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΎΜΗΣ : Με τη Συνθήκη των Σεβρών εκπληρώθηκε σε μεγάλο βαθμό το όραμα της Μεγάλης Ιδέας, με το οποίο αναθρέφονταν γενιές Ελλήνων, από την ίδρυση σχεδόν του νεοελληνικού κράτους. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, το μέλλον της Ελλάδας προβλεπόταν λαμπρό και ευοίωνο. Δύο ημέρες έπειτα από την υπογραφή της συνθήκης, στις 30 Ιουλίου/12 Αυγούστου, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος δέχθηκε δολοφονική επίθεση από δύο απότακτους αντιβενιζελικούς αξιωματικούς. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι δυο τους διατηρούσαν στενές σχέσεις με υψηλόβαθμα στελέχη του αντιβενιζελικού χώρου. Τελικά, ο Βενιζέλος κατάφερε να γλιτώσει με επιπόλαια τραύματα στο αριστερό χέρι και τον ώμο, χάρη στην παρέμβαση του μοίραρχου Τσάκωνα και ενός Γάλλου αστυνομικού. Η είδηση της απόπειρας κατά της ζωής του Βενιζέλου συντάραξε την ελληνική κοινωνία. Η κατάσταση στο εσωτερικό ξέφυγε από κάθε έλεγχο και οι δυνάμεις ασφαλείας αποδείχθηκαν ανίκανες να επιβάλουν την τάξη. Ακραίοι βενιζελικοί ξεχύθηκαν στους δρόμους με στόχο την ανταπόδοση του χτυπήματος στον ηγέτη τους. Θύμα των δραματικών επεισοδίων που εκτυλίχθηκαν στην ελληνική πρωτεύουσα εκείνες τις ημέρες ήταν ο πολιτικός και διπλωμάτης Ιων Δραγούμης. Η δολοφονία του Δραγούμη έγινε το μεσημέρι της 31ης Ιουλίου 1920. Ο ίδιος συνελήφθη από ακραίους υποστηρικτές του Βενιζέλου, ενώ μετέβαινε στα γραφεία του περιοδικού του, της Πολιτικής Επιθεώρησης. Επρόκειτο να δημοσιεύσει άρθρο του, στο οποίο καταδίκαζε την απόπειρα κατά της ζωής του Βενιζέλου. Λίγο αργότερα, εκτελέστηκε από άνδρες του Παύλου Γύπαρη. Ως ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του ονομάστηκαν ο Γύπαρης, παλαιός Μακεδονομάχος και μετέπειτα επικεφαλής των παραστρατιωτικών βενιζελικών, ο Εμμανουήλ Μπενάκης και ο Εμμανουήλ Ρέπουλης. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Βενιζέλος ζήτησε τη σύλληψη και τη δίκη των ενόχων για τη δολοφονία του Δραγούμη, ακόμη και αν επρόκειτο για κοντινά του πρόσωπα, οι έρευνες δεν κατέληξαν σε κάποιο αποτέλεσμα. Οι ένοχοι δεν βρέθηκαν ούτε μετά την έρευνα των αντιβενιζελικών, οι οποίοι ανήλθαν στην εξουσία έπειτα από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1920.
10) ΣΤΡΑΤΆΡΧΗΣ ΑΛΈΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΓΟΣ : Στα τέλη Μαΐου 1951 ο Αλέξανδρος Παπάγος παραιτήθηκε από το στράτευμα επικαλούμενος προσβλητική συμπεριφορά προς το πρόσωπό του ανθρώπων της Αυλής. Αν και είχε πει στον βασιλιά Παύλο ότι δεν θα αναμιχθεί στην πολιτική, μετά την προκήρυξη εκλογών στις 30 Ιουλίου 1951 ανακοίνωσε την ίδρυση πολιτικού κόμματος του «Ελληνικού Συναγερμού». Πλαισιωμένος από πολιτικούς όπως οι Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Στέφανος Στεφανόπουλος και Σπυρίδων Μαρκεζίνης, στις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου 1951 ο Παπάγος με τον «Συναγερμό» συγκέντρωσε ποσοστό 36,53%. Η κυβέρνηση Πλαστήρα η οποία σχηματίστηκε ήταν βραχύβια. Στις 16 Νοεμβρίου 1952 έγιναν νέες εκλογές με καινούργιο πλειοψηφικό σύστημα ,στο οποίο ο Συναγερμός θριάμβευσε με ποσοστό 49,22% και 238 έδρες. Η κυβέρνηση Παπάγου στράφηκε προς τις Η.Π.Α. Οι άριστες ως τότε ελληνοβρετανικές σχέσεις επιδεινώθηκαν. Στις 22/12/1953 η συνάντηση του Παπάγου με τον Βρετανό ΥΠΕΞ Ίντεν δεν είχε αποτέλεσμα. Ο βασικός λόγος για τη διάρρηξη των σχέσεων Ελλάδας-Βρετανίας, ήταν το Κυπριακό, καθώς εντεινόταν ο αγώνας των Κυπρίων για απαλλαγή από τη βρετανική αποικιοκρατία. Στις 16 Αυγούστου 1954, η Ελλάδα προσέφυγε στον Ο.Η.Ε. Τελικά, αποφασίστηκε το Κυπριακό να μην συζητηθεί στα Ηνωμένα Έθνη. Οι εντάσεις μεταξύ Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων, ήταν η βασική αιτία για τα Σεπτεμβριανά του 1955 και το πογκρόμ των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, το οποίο η κυβέρνηση Παπάγου αντιμετώπισε με χλιαρές διαμαρτυρίες. Από τον Απρίλιο του 1955, άρχισε στην Κύπρο η ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ, κάτι που ενόχλησε σφοδρά τους Βρετανούς. Ο Παπάγος θεωρείται ότι ήξερε για την ίδρυση της ΕΟΚΑ και, αν και αρχικά, είχε αντιρρήσεις, μετά την απόρριψη της ελληνικής προσφυγής στον Ο.Η.Ε, υποστήριξε τις ενέργειες του Γρίβα. Αυτό, εξόργισε ακόμα περισσότερο τους Βρετανούς, που έβλεπαν τον Στρατάρχη ως «κόκκινο πανί» και σίγουρα θα ένιωθαν ευτυχείς αν στην πρωθυπουργία της χώρας μας βρισκόταν κάποιος άλλος, με τον οποίο θα μπορούσαν να «συνεννοηθούν» ευκολότερα…
Την Παρασκευή 20 Αυγούστου 1954, με την πλήρη συγκατάθεση του Α. Παπάγου, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Συντάγματος, μεγάλο συλλαλητήριο για την Κύπρο, με ομιλητή τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σπυρίδωνα, ο οποίος ήταν και Πρόεδρος της Πανελληνίου Επιτροπής Ενώσεως της Κύπρου. Ο Παπάγος στήριζε τα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα και αυτό εξόργιζε τους Βρετανούς. Έτσι το Φόρεϊν Όφις, αποφάσισε να βάλει «στο παιχνίδι» και τους Τούρκους. Το τουρκικό ΥΠΕΞ, τον Φεβρουάριο του 1954, διακήρυξε τη θέση ότι η Τουρκία ήταν πλέον «ενδιαφερόμενο μέρος» στο Κυπριακό. Μάλιστα, τον Ιούνιο του 1954, ο Βρετανός πρέσβης στην Άγκυρα, έγραφε στο Φόρεϊν Όφις, ότι αν οι Έλληνες προχωρούσαν οριστικά στη γραμμή τους για απαίτηση πάνω στην Κύπρο (Ένωση με την Ελλάδα), «πιστεύομεν ότι δικαιούμεθα να ζητήσωμεν από τους Τούρκους να κάμουν το ίδιο».
Από την περίοδο που ακόμα ήταν Αρχιστράτηγος στον αγώνα κατά του Δ.Σ.Ε., ο Παπάγος έπασχε από οξεία φυματίωση. Την αντιμετώπιζε με σθένος και τεχνητό πνευμονοθώρακα. Χάρη στη γερή του κράση, κατάφερε να ξεπεράσει το πρόβλημα αυτό. Ωστόσο, από τον Οκτώβριο του 1954, εμφανίστηκε μια νέα, μυστηριώδης ασθένεια. Στις 5 Νοεμβρίου 1954, επέστρεψε από την Πορτογαλία, ωχρός και αδυνατισμένος. Αυτό αποδόθηκε αρχικά στην κούραση του ταξιδιού. Κάποια μέρα λιποθύμησε στην έπαυλή του στην Εκάλη. Οι δικοί του κάλεσαν αμέσως γιατρούς, αλλά ο Παπάγος δεν το δέχτηκε. Σύντομα επανήλθε στα καθήκοντά του. Στο μεταξύ, η κατάσταση της υγείας του Παπάγου, χειροτέρευε. Με μεγάλη δυσκολία, δέχθηκε τον Αυστραλό πρωθυπουργό Μένζις. Πλέον, παρουσίαζε και συμπτώματα έντονης ανορεξίας. Ο διαπρεπής καθηγητής Ιατρικής Μαλάμος, που παρακολουθούσε τον Παπάγο, του σύστησε να μεταβεί στην Ελβετία, για να εξεταστεί από τον φημισμένο γιατρό Λέφνερ.
Αυτό έγινε. Ωστόσο, ούτε ο Λέφνερ μπόρεσε να εντοπίσει την αιτία της ασθένειας του Παπάγου και απέδιδε την ανορεξία και τη γαστρίτιδα που τον ταλαιπωρούσαν, σε υπολείμματα της παλιάς φυματίωσής του. Τα μεσάνυχτα της 26ης Μαρτίου 1955, ο Παπάγος επέστρεψε στην Αθήνα. Στο μεταξύ, οι εφημερίδες άρχισαν να δημοσιεύουν στοιχεία για την κατάσταση της υγείας του. Στις αρχές Απριλίου 1955, η ΕΟΚΑ άρχιζε την ένοπλη δράση της στην Κύπρο. Ο Στεφανόπουλος, δεν δέχτηκε να παίξει το αγγλοαμερικανικό παιχνίδι. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Μακ Μίλαν είχε "απόλυτα εξακριβωμένες πληροφορίες", ότι πολύ σύντομα ο Στρατάρχης δεν θα ζούσε! Στις 11.30 μ.μ. της 4/10/1955, ο Αλέξανδρος Παπάγος άφησε την τελευταία του πνοή "συνέπεια ακατασχέτου αιματεμέσεως αρξαμένης από τις 10.30 νυκτερινής", έγραφε στο ιατρικό ανακοινωθέν ο Μπόμπολας. Ο "Συναγερμός" έμενε χωρίς αρχηγό και το, βασικότερο, η χώρα ακυβέρνητη. Κι ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών στελεχών του "Συναγερμού", υπέγραψε πρωτόκολλο με βάση το οποίο η αρχηγία του κόμματος δινόταν στον Σ. Στεφανόπουλο, προκαλώντας γενική κατάπληξη, ο Παύλος όρκισε πρωθυπουργό τον, μέχρι τότε Υπουργό Δημοσίων Έργων, Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Πηγή : https://www.google.com/amp/s/www.mixanitouxronou.gr/ti-krivete-piso-apo-ti-mistiriodi-dolofonia-tou-vasilia-georgiou-a-me-peristrofo-sti-thessaloniki-o-drastis-sinelifthi-alla-epese-apo-to-parathiro-eno-vriskotan-sto-kratitirio-vinteo-me-ola-ta-pi/amp/
https://www.google.com/amp/s/www.mixanitouxronou.gr/alexandros-o-vasilias-pou-pethane-apo-to-dagkoma-tis-maimous-mesa-sto-tatoi-i-prolipsis-me-to-spasmeno-kathrefti-ke-o-thanatos-pou-isos-allaxe-tin-istoria-tis-elladas/amp/
https://www.google.com/amp/s/www.mixanitouxronou.gr/o-prothipourgos-theodoros-diligiannis-prin-pesi-nekros-exo-apo-ti-vouli-efcharistise-choris-na-to-xeri-ton-dolofono-tou-pios-itan-o-drastis-ke-giati-ton-macherose-vinteo/amp/
https://www.google.com/amp/s/www.mixanitouxronou.gr/o-thanatos-tou-ioanni-metaxa-giati-kapii-ipostirizoun-oti-ton-dolofonisan-angli-praktores/amp/
https://www.kapodistrias.info/arthra/poioi-kai-giati-dolofonisan-ton-ioanni-kapodistria
https://www.historical-quest.com/arxeio/sygxroni-istoria/300-h-dolofonia-tou-kapodistria-poioi-itan-oi-pragmatikoi-autourgoi-b.html?srsltid=AfmBOoooVQhiDIHyvaxQ8EXgqVLIpnrYMMNhPVVjVmcOozKzBmzL1Mfa
https://www.protothema.gr/stories/article/973300/i-mahi-tou-kefalovrusou-karpenisiou-kai-o-iroikos-thanatos-tou-markou-botsari-9-augoustou-1823/
https://www.efsyn.gr/nisides/297104_i-dolofonia-toy-odyssea-androytsoy
https://www.google.com/amp/s/www.protothema.gr/stories/article/659383/o-thanatos-tou-karaiskaki-purovolithike-apo-elliniko-heri-o-gios-tis-kalogrias/AMP/
https://www.kathimerini.gr/istoria/563146606/san-simera-31-ioylioy-1920-dolofoneitai-o-ion-dragoymis/
https://www.protothema.gr/stories/article/1006966/i-mustiriodis-astheneia-kai-o-thanatos-tou-alexandrou-papagou-to-kupriako-kai-o-konstadinos-karamanlis/
