Ο Όμηρος και ο Ησίοδος, συνεχίζοντας και ανακαινίζοντας τους μύθους, δημιούργησαν ένα κόσμο περιπετειώδη και αμοραλιστικό, όπου οι ήρωες περνούσαν το χρόνο τους από κρεβάτι σε κρεβάτι, ή επιτελώντας τους γνωστούς άθλους των. O Δίας , ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, συμβόλιζε για τους αρχαίους Έλληνες την παντοδυναμία και την απόλυτη εξουσία. Παρα τα πολλά καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του, πάντα του έμενε χρόνος ώστε να ξελογιάζει κάποια θεά ή κάποια όμορφη βασιλοπούλα και να προκαλεί έτσι τη ζήλια της νόμιμης γυναίκας του, της Ήρας. Δίκαια ο Δίας ονομάστηκε πατέρας των θεών και των ανθρώπων. Πραγματικά, πολλοί Ολύμπιοι αλλά και μικρότερες θεότητες, όπως επίσης και ένα πλήθος από επώνυμους ήρωες διαφόρων πόλεων ήταν παιδιά του. Στα πρώτα χρόνια της κυριαρχίας του, ο Δίας ζευγάρωσε με δυο Τιτανίδες. Πρώτα με τη Θέμιδα, την προσωποποίηση της δικαιοσύνης. Απ' αυτήν απέκτησε τις τρεις Ώρες και τις τρεις Μοίρες που όριζαν την τύχη των ανθρώπων και των θεών. Από την Τιτανίδα Μνημοσύνη, την προσωποποίηση της ανάμνησης, μετά από εννιά νύχτες συνεχούς ζευγαρώματος, απέκτησε τις εννιά Μούσες, Από την Ωκεανίδα Ευρυνόμη ο Δίας απέκτησε τις τρεις Χάριτες. Το κυρίαρχο ζευγάρι του Ολύμπου, Δίας -¨Ηρα, απέκτησε τρία παιδιά, την αιώνια έφηβη Ήβη, που την έδωσαν ως σύζυγο στον Ηρακλή όταν έγινε αθάνατος, τον πολεμόχαρο Άρη και το θεϊκό σιδηρουργό ¨Ηφαιστο. Βέβαια, ζούσαν μια πολυτάραχη συζυγική ζωή μια και η παράφορη ζήλια της Ήρας δεν μπορούσε ν' αντέξει τις συνεχείς ερωτικές περιπέτειες του άντρα της. Αρκετές φορές μάλιστα αποπειράθηκε να εγκαταλείψει τη συζυγική εστία. Ο παντοδύναμος Δίας έβρισκε πάντα τον τρόπο να τη φέρει πίσω. Πάντα τη διαβεβαίωνε πως οι εξωσυζυγικές του περιπέτειες δε σήμαιναν τίποτε γι' αυτόν και ότι η ίδια ήταν η μόνη γυναίκα που του προκαλούσε τον πραγματικό πόθο. Ο Δίας ερωτεύτηκε κάποτε και τη Δήμητρα, την άλλη αδερφή του. Αυτή τον απωθούσε για πολύ καιρό. Τελικά ο παντοδύναμος θεός ικανοποίησε κι αυτό του το πάθος, που είχε ως αποτέλεσμα τη γέννηση της Περσεφόνης. Ακόμη, ο Δίας ενώθηκε με τη Σελήνη, που γέννησε την Έρση και την Πανδία, όπως επίσης και με τη Νύμφη Θύβρη, που γέννησε τον τραγοπόδαρο Πάνα, θεό της γονιμότητας. Επιστρέφοντας πάλι στους κοινούς θνητούς, και ειδικά τις γυναίκες, ήταν ασυνήθιστο να γνωρίσουν άλλο άντρα εκτός από τον σύζυγό τους. Ο Πλούταρχος αναφέρει την ιστορία του τύραννου Ιέρωνα, τον οποίο πρόσβαλε ένας αντίπαλός του, λέγοντάς του πως μύριζε άσχημα το στόμα του. Όταν αργότερα ρώτησε τη γυναίκα του γιατί δεν του τόπε, εκείνη με αφέλεια απάντησε: «Πίστευα πως όλοι οι άνδρες μύριζαν έτσι». Η άποψη των Αθηναίων για την καλή σύζυγο ήταν περίπου η εξής: Έπρεπε να είναι αγνή, επιδέξια στο νοικοκυριό και στη διαχείριση των εισοδημάτων του άντρα της. Σημαντικό ήταν φυσικά να τεκνοποιήσει, γι’ αυτό υπολογίζεται ότι είχε σεξουαλική επαφή τουλάχιστο τρεις φορές τον μήνα» μέχρι να ρυθμιστεί η εκκρεμότητα της διαδοχής. Η αποχή απ’ το σεξ συνιστούσε συχνά μια πολύ καλή αντισυλληπτική μέθοδο. Για τον περιορισμό των γεννήσεων να μη ξεχνούμε και τον Αριστοτέλη, που συνιστούσε ως αντισυλληπτικό, ελαιόλαδο ανακατεμένο με εκχύλισμα κέδρου και αλοιφή μολύβδου ή λιβάνι, το οποίο έπρεπε να αλειφτεί στην περιοχή του κόλπου, όπου πέφτει ο σπόρος. Φαίνεται ωστόσο πως οι Αθηναίες γυναίκες δεν χρειάζονταν συμβουλές είτε για την άμβλωση είτε για την αντισύλληψη, αφού όπως προαναφέραμε η ερωτική τους δραστηριότητα ήταν κατά κανόνα αραιή, διοχετεύοντας έτσι αρκετή από την ενέργειά και τον συναισθηματισμό τους στη φροντίδα των αρσενικών παιδιών τους. Οι Σπαρτιάτες πάλι κοροϊδεύονταν από τον Πλούταρχο για τον τρόπο που έβλεπαν τον γάμο. Ο σύζυγος ζούσε τον περισσότερο καιρό με τους φίλους του, από τους οποίους κάθε τόσο ξεγλυστρούσε, για να επισκεφτεί τη γυναίκα του. Μερικές φορές αποκτούσαν παιδιά, σπάνια βλέποντας τη γυναίκα τους στο φως της μέρας. Τόσο στη Σπάρτη όσο και στην Αθήνα, οι πολυμελείς οικογένειες στις ευγενείς και εύπορες τάξεις ήταν σχεδόν άγνωστο φαινόμενο, κάτι που συνέβαλε τελικά και στη δημογραφική παρακμή της πόλης–κράτους. Οι παραμελημένες όμως σύζυγοι δεν έμεναν πάντα κλεισμένες σπίτι, να κλαίνε τη μοίρα τους. Παρόλες τις δυσκολίες, κάποιες κατάφερναν να βρουν αλλού παρηγοριά, με τη βοήθεια μαστρωπών που αφθονούσαν στην πόλη. Για τους Έλληνες ο αυνανισμός, ο οποίος μάλιστα αναφέρεται ιδιαίτερα στην αττική κωμωδία, δεν ήταν είδος διαστροφής αλλά δικλείδα ασφαλείας. Το γεγονός της ευρείας χρήσης του αυνανισμού δεν έλυνε μόνο τις σεξουαλικές ελλείψεις των αρχαίων ελληνίδων συζύγων, αλλά χαροποιούσε και κάποιους ειδικούς εμπόρους, κυρίως αυτούς της Μιλήτου που ήταν κέντρο παραγωγής και εξαγωγής ολίσβου, ενός υποκατάστατου του πέους. Φαίνεται πως αυτή η απομίμηση φτιαχνόταν είτε από ξύλο είτε από φουσκωμένο δέρμα αλειμμένο συνήθως με λάδι ελιάς πριν από τη χρήση. Το υποκατάστατο του ανδρικού οργάνου χρησιμοποιείτο βέβαια και στον λεσβιακό έρωτα, που ήταν γνωστός στη Λευκάδα και τη Λέσβο. Το πρώτο εικονογραφημένο βιβλίο με λεσβιακές στάσεις λέγεται πως γράφτηκε από μια Λευκαδίτισσα, τη Φιλαινίδα. Όμως όλοι θεωρούσαν επίκεντρο του λεσβιακού έρωτα τη Λέσβο, το ελληνικό νησί που η «φλεγόμενη Σαπφώ ερωτεύτηκε και τραγούδησε». Η λατρεία του Διόνυσου γινόταν κάθε χρόνο με μεγάλη παρέλαση, στην οποία οι άνδρες μετέφεραν ένα τεράστιο φαλλό διαμέσου των πόλεων. Αλλά και στο ναό της Αφροδίτης στην Ακρόπολη, ο βωμός έκλεινε προς τα πάνω με σειρά φαλλών. Η αντίληψη των ανδρών για τη γυναικεία σεξουαλικότητα, ήταν ότι οι γυναίκες ζήλευαν τους φαλλούς των ανδρών, που οι ίδιες δεν είχαν. Ήταν ένα σύμβολο εξουσίας που εξασκείτο εις βάρος τους, όχι μόνο κοινωνικά αλλά και στον καθ’ αυτό σεξουαλικό τομέα. Έτσι ο συγκαλυμμένος βιασμός μπορεί να πει κανείς πως ήταν συχνό φαινόμενο, καθώς εθεωρείτο ως ένα δικαίωμα κυριαρχίας του ανδρικού πληθυσμού. Εξάλλου αρχιβιαστής ήταν και ο ίδιος ο Δίας, ο βασιλιάς των Θεών. Βίασε τη Λύδα μεταμορφωμένος σε κύκνο, βίασε τη Δανάη πέφτοντας σαν ψιλή βροχή, κι ακόμα την Αλκμήνη παίρνοντας τη μορφή του συζύγου της. Αλλά και άνδρες βίασε Ο Δίας, όπως τον νεαρό και τρυφερό Γανυμήδη. Για τους κοινούς τώρα ανθρώπους ήταν συνηθισμένο να βιάζουν πόρνες, τους σκλάβους και τις γυναίκες τους. Έχουν περάσει δυόμιση χιλιάδες χρόνια και όμως ακόμα υπάρχουν μερικά πράγματα που τα κάνουμε όπως σχεδόν τα έκαναν οι αρχαίοι μας πρόγονοι: π.χ τα τάματα για τη γιατρειά που βάζουμε στα εικονίσματα. Η διαφορά είναι ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν κανένα κόλλημα να αφιερώσουν τάματα με τα γεννητικά τους όργανα αν αυτά δεν λειτούργουσαν σωστά. Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το σεξ έκανε καλό στις γυναίκες γιατί κρατούσε τη μήτρα τους υγρή και βέβαια από την πλευρά των αντρών υποτίθεται ότι τους κρατούσε υπό έλεγχο. Σύμφωνα λοιπόν με τους νόμους της Αθήνας, οι Αθηναίοι θα έπρεπε να κάνουν σεξ με τη γυναίκες τους τουλάχιστον τρεις φορές το μήνα. Οι άντρες βέβαια είχαν και άλλες επιλογές: μπορούσαν να πάνε με μια εταίρα (πόρνη πολυτελείας), μπορούσαν να έχουν μια μόνιμη ερωμένη, την παλλακίδα ή μπορούσαν να πάνε σε ένα μπουρδέλο με μια κοινή πόρνη. Επειδή το σεξ από πίσω με τη σύζυγο ήταν «απαγορευτικό», οι άντρες μπορούσαν να το κάνουν μόνο με τις πόρνες ή την ερωμένη τους. Αυτή η κατάσταση ήταν αρκετά άδικη για τις συζύγους, καθώς η μοιχεία των γυναικών ήταν πολύ χειρότερο έγκλημα ακόμα και σε σχέση με το βιασμό. Ο Αριστοτέλης αναρωτιόταν γιατί οι άνθρωποι ντρέπονται να παραδεχτούν ότι τους αρέσει να κάνουν σεξ, ενώ δε συμβαίνει το ίδιο με το ποτό ή το φαγητό. Όσοι μάλιστα στην Αρχαία Ελλάδα ασκούσαν την ιατρική συνιστούσαν την σεξουαλική επαφή ως τρόπο αντιμετώπισης ενός ευρύτατου φάσματος παθήσεων όπως: η κατάθλιψη, η δυσπεψία, ο ίκτερος, οι πόνοι στη μέση, η αδύναμη όραση κ.ά. Ο πατέρας της ιατρικής ο Ιπποκράτης υποστήριζε ότι η χωρίς όρια σεξουαλική επαφή μπορούσε να θεραπεύσει τη δυσεντερία. Ακόμη, ότι το σεξ μπορεί να ανακουφίσει από το δάγκωμα ενός φιδιού ή σκορπιού καθώς επίσης και να κάνει καλό στη διανοητική υγεία του ατόμου. Από την πλευρά του ο Αριστοτέλης,πίστευε ότι το μέγεθος μετράει, όμως είχε μια διαφορετική θεωρία! Πίστευε ότι όσο πιο υπερ μεγέθη ήταν τα προσόντα ενός άντρα, τόσο πιο μακριά έπρεπε να «ταξιδέψει» το σπέρμα, με αποτέλεσμα να καθίσταται δύσκολη η τεκνοποίηση! Σε ιατρικά κείμενα της αρχαίας Ελλάδας παρέχονται ακόμη «συνταγές» θεραπείας της αντρικής ανικανότητας, όπως για παράδειγμα η επάλειψη με ένα μείγμα από πιπέρι, ελαιόλαδο και μέλι. Έτσι αν κάποιος ήθελε να κάνει τα προσόντα του να δείχνουν… μεγαλύτερα, έπρεπε να βουτήξει τη ρίζα ενός φυτού δεν έχει βρεθεί σε ποιο- σε καλής ποιότητας κρασί για τρεις ημέρες και όποτε το χρειαζόταν να το δένει στο μηρό του. Οι νόμοι του αρχαίου Έλληνα νομοθέτη Σόλωνα στην Αθηνα είναι οι εξής: "Αν τις Αθηναίος εταιρήση, με έξεστω αυτω των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδέ ιερωσύνην ιερώσασθαι, μηδέ συνδικήσαι τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδεμιάν, μήτε ενδημον, μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδέ επικυρήκειαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδέ εις τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδέ εν ταις κοιναίς σταφονοφορίες σταφανούσθω, μηδέ εντός των της αγοράς περιρραντηριων πορευέσθω. Εάν δε ταύτα τις ποιή, καταγνωσθέντως αυτού εταιρείν, θανάτω ζημιούσθω". Δηλαδή: αν κάποιος Αθηναίος συνάψει ομοφυλοφιλική σχέση με άλλον θα έχει τις εξής κυρώσεις:
1. Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων
2. Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας
3. Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού
4. Δεν επιτρέπεται να ασκεί εξουσία εντός ή εκτός της Αθήνας
5. Δεν επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου
6. δεν επιτρέπεται να εκθέσει γνώμη (ως άμουσος - ανισόρροπος)...
7. Δεν επιτρέπεται να μπει σε (δημόσιους) Ναούς
8. Δεν επιτρέπεται να στεφανωθεί στις στεφανοφορίες
9. Δεν επιτρέπεται να μπαίνει στον ιερό χώρο της αγοράς
όποιος λοιπόν έχει καταδικαστεί ως ομοφυλόφιλος αλλά ενεργήσει αντίθετα των διατάξεων του νόμου θα τιμωρείται με Θάνατο!
(ΣΟΛΩΝΟΣ ΝΟΜΟΙ Βιβλίο 5 κεφάλαιο 5 άρθρο 332). ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΑΥΤΟ ΨΕΜΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΤΙ Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ! Κλείνουμε την αναφορά μας στην ομοφυλοφιλία και παιδεραστία στην αρχαία Ελλάδα με τα παρακάτω συμπεράσματα: Ναι, υπήρχαν στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο ομοφυλόφιλοι και παιδεραστές, αλλά ίσως και λιγότεροι απ' ότι σήμερα. Αυστηρότατοι νόμοι προστάτευαν τα παιδιά από τους παιδεραστές. Η λέξη «παιδεραστής» στην αρχαία Ελλάδα δεν είχε τη σύγχρονη πτυστέα σημασία, αλλά σήμαινε αυτόν που νοιάζεται για τα παιδιά και τα εκπαιδεύει αισθανόμενος βαριά την ευθύνη του τελικού αποτελέσματος. Ο εκπαιδευτής ονομαζόταν «εραστής» και ο εκπαιδευόμενος «ερώμενος». Την ομοφυλοφιλία την θεωρούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ίδιον γνώρισμα των βαρβάρων. Οι ομοφυλόφιλοι και οι παιδεραστές έχαναν όλα τους τα πολιτικά δικαιώματα και εθεωρούντο άτομα περιθωριακά. Η ομοφυλοφυλία όχι μόνο δεν ήταν θεσμοθετημένη στην αρχαία Ελλάδα, αλλά και εδιώκετο δια αυστηροτάτων νόμων. Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι μίλησαν για εγκράτεια και αγνότητα μέχρι το γάμο. «Έχουμε εταίρες για την ευχαρίστησή μας, παλλακίδες για τις καθημερινές μας ανάγκες και συζύγους για να μας κάνουν νόμιμα παιδιά και να φροντίζουν το νοικοκυριό» σημείωνε χαρακτηριστικά αρχαίος κλασσικός συγγραφέας. Μετά από μια περίοδο συγκρατημένου ενδιαφέροντος, οι Αθηναίοι από τον 4ο αιώνα και μετά άρχισαν σιγά- σιγά να ενδιαφέρονται ξανά για τις γυναίκες, όχι όμως τις συζύγους τους. Αυτό οφειλόταν κατά κύριο λόγο στον ολοένα αυξανόμενο πλούτο, που σήμαινε πως οι άντρες είχαν στη διάθεσή τους περισσότερο χρόνο και χρήμα. Στην τέχνη τα σημάδια από αυτή την εξέλιξη ήταν φανερά: μέχρι τότε τα αγάλματα των κούρων ήταν γυμνά, ενώ τα γυναικεία ήταν ντυμένα. Τώρα το πέπλο γλιστράει από το γυναικείο κορμί. Όμως πάνω απ’ όλα η χαλαρότερη στάση απέναντι στις γυναίκες ευνόησε την πορνεία. Οι θεραπαινίδες της Αφροδίτης είχαν τόση δουλειά ώστε μια από αυτές, η Μετίχη, πήρε το παρατσούκλι Κλεψύδρα, επειδή υπολόγιζε τον χρόνο επίσκεψης των πελατών της παρακολουθώντας την κλεψύδρα. Πρώτες στην ιεραρχία των ιερόδουλων της εποχής βρίσκονταν οι εταίρες: όμορφες, ταλαντούχες, πνευματώδεις, που γνώριζαν συχνά όχι μόνο την κλασική λογοτεχνία αλλά και άριστα λογιστικά. Οι Αθηναίοι αγαπούσαν τις εταίρες επειδή εύρισκαν σ’ αυτές όλα όσα απαγόρευαν στις γυναίκες τους να μαθαίνουν ή να κάνουν. Δεν είχαν το δικαίωμα που το είχαν όμως οι εταίρες- να τρώνε στο ίδιο τραπέζι με τους άντρες, όπου έπρεπε να είναι κανείς αρκετά πληροφορημένος σχετικά με την πνευματική και δημόσια ζωή, για να μπορεί να παρακολουθήσει μια έξυπνη συζήτηση. Έτσι οι περισσότερες γυναίκες γνώριζαν για τον έρωτα μόνο όσα τις μάθαιναν οι άντρες τους, οι οποίοι δεν επεδίωκαν να προσφέρουν ηδονή αλλά ενδιαφέρονταν κυρίως για το τελικό προϊόν της παραγωγής, δηλαδή τα παιδιά τους. Τελικά οι εταίρες περνούσαν ασύγκριτα καλύτερα από τις παντρεμένες, κάποιες δε από αυτές ήταν ιδιαίτερα πετυχημένες και στον πολιτικοκοινωνικό βίο: Λέγεται πως η Θαργηλία από την Ιωνία, που έδρασε επαγγελματικά τον 6ο αιώνα, υπηρέτησε ως κατάσκοπος του Μεγάλου Βασιλέα των Περσών, πείθοντας τους διακεκριμένους εραστές της να παραδώσουν ειρηνικά την Ιωνία στην περσική κυριαρχία. Μια άλλη, η Θαίδα η Αθηναία, ερωμένη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, φαίνεται πως ήταν υπεύθυνη για το κάψιμο της Περσέπολης. Επιφανέστερη όμως ανάμεσα στις εταίρες ήταν μάλλον η Ασπασία, που διατηρούσε λογοτεχνικό και πολιτικό σαλόνι στην Αθήνα, δεχόμενοι επισκέψεις από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής. Ο Περικλής του χρυσού αιώνα απαρνήθηκε για χάρη της τη γυναίκα και τα παιδιά του. Οι εταίρες γνώριζαν ότι τα θέλγητρά τους δε θα κρατούσαν για πάντα και στόχος τους ήταν να εξασφαλίσουν τα γεράματά τους. Παράδειγμα η Φιλουμένη, που σε γράμμα σε κάποιον εραστή της ξεκαθαρίζει την κατάσταση συνοπτικά: “Γιατί μου γράφεις μεγάλα γράμματα; Εγώ θέλω πενήντα χρυσά νομίσματα, όχι γράμματα. Αν μ’ αγαπάς, ξεπλήρωσέ με. Αν πιο πολύ αγαπάς τα χρήματά σου, μη με ξαναενοχλήσεις». Κατώτερες από τις εταίρες στην κοινωνική ιεραρχία βρίσκονταν οι παλλακίδες, για τις οποίες ελάχιστα γνωρίζουμε. Φαίνεται πως η συνήθεια να συντηρεί κανείς παλλακίδες ως «αναπληρωματικές συζύγους» ξεθώριασε στην κλασική εποχή εξαιτίας του σκληρού ανταγωνισμού από τις τετραπέρατες εταίρες και τα φτηνά κορίτσια των οίκων ανοχής. Φυσικά κι οι συνθήκες ζωής μιας παλλακίδας δεν ήταν και πολύ ευχάριστες. Δεν χαιρόταν την ανεξαρτησία της εταίρας ούτε δικαιούτο νομική προστασία και μπορούσε ο αφέντης της να την πουλήσει, ακόμα και σε οίκο ανοχής, αν το ήθελε. Όσον αφορά τους οίκους ανοχής, τους βρίσκουμε ήδη από τις αρχές του 6ο αιώνα, όταν ο Σόλων ο νομοθέτης τους καθιέρωσε θεσμικά στην πόλη. Στην αρχή φαίνεται πως δεν πήγαιναν και τόσο καλά, αλλά κατά τον 4ο αιώνα σημειώθηκε αυξημένη ζήτηση. Τα κορίτσια περίμεναν στην αράδα έξω από τους οίκους « με στήθη γυμνά και φορέματα αραχνοΰφαντα…». Η αμοιβή για τα κορίτσια ήταν προαιρετική και κυμαινόταν από έναν οβολό μέχρι ένα στατήρα, δηλ. είκοσι έως τετρακόσιες δραχμές, ανάλογα με την κατηγορία του οίκου και τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Οι ιδιοκτήτες πλήρωναν ένα ετήσιο φόρο στην πολιτεία. Η πορνεία ανθούσε ιδιαιτέρως σε πόλεις-περάσματα. Η Κόρινθος λόγου χάρη με τα δύο λιμάνια της και το ακμάζον θαλάσσιο εμπόριο, ήταν γεμάτη οίκους ανοχής και ιερόδουλες του δρόμου, έτοιμες να εξυπηρετήσουν εμπόρους και ναυτικούς. Λέγεται πως στον ναό της Αφροδίτης σ’ αυτή την πόλη συνωστίζονταν περισσότερες από χίλιες εταίρες. Οι αρχαίοι Έλληνες άνδρες πίστευαν ότι είχαν εκλεπτύνει και αναβαθμίσει την πορνεία στο ανώτερο επίπεδο, που εκπροσωπούσε το φαινόμενο της ιερόδουλης εταίρας. Η εταίρα ήταν αυτή που πρόσφερε την καθημερινή ερωτική και σεξουαλική ικανοποίηση, απαλλαγμένη από την πεζότητα και πρακτικότητα της νόμιμης συζυγικής τεκνογονίας. Οι άνδρες έφτιαξαν πολλά καλλιτεχνήματα που απεικόνιζαν σεξουαλικές σχέσεις με πόρνες, σε πολλές και τολμηρές συχνά στάσεις. Πολλές φορές εφάρμοζαν βία στη διάρκεια της σε σεξουαλικής πράξης, υπήρχαν όμως και αρκετές περιπτώσεις στενότερης σύνδεσης και συναισθηματικής εξοικείωσης με την κατηγορία αυτή των γυναικών. Κοινωνικά οι εταίρες προέρχονταν συνήθως από δούλους ή τις κατώτερες τάξεις. Κάποιοι άνδρες αγόραζαν χαμηλού επιπέδου πόρνες και τις κατείχαν ως παλλακίδες. Περιπατητικές πόρνες ήταν πάλι μια άλλη χαμηλότερης στάθμης κατηγορία, που περπατούσε στους δρόμους κάνοντας καμάκι στους άνδρες. Σύμφωνα με τις γνώσεις που έχουμε για το παρελθόν, οι αρχαίοι Έλληνες παντρεύονταν τα κορίτσια στα 14 ή 15 τους, και το σεξ που έκαναν γινόταν συνήθως σε όρθιες στάσεις και με αγκάλιασμα από πίσω. Το σεξ στο κρεβάτι δεν ήταν άγνωστο, όμως τα κρεβάτια δεν ήταν όπως τα σημερινά και δεν προσέφεραν καθόλου άνεση. Οι νεαρές σύζυγοι ήταν εντελώς άπειρες και κυριολεκτικά εβιάζοντο από τους μεγαλύτερους και εμπειρότερους άντρες τους. Για μια εποπτικότερη εικόνα απαριθμούμε ακόμα μερικές ενδεικτικές πληροφορίες του αρχαιοελληνικού ερωτικού βίου. Έλληνας συγγραφέας αναφέρεται σε άντρα που προέβη σε σοδομική σεξουαλική πράξη στη γυναίκα του, και τιμωρήθηκε αυστηρά μετά που ανακαλύφθηκε. Τα σπίτια των Ελλήνων ήταν πάντα γεμάτα κόσμο, όπως παιδιά, σύζυγο και δούλους. Με τους τελευταίους είχε δικαίωμα ο ιδιοκτήτης να κάνει ότι θέλει. Η αγγειοπλαστική πάντα δείχνει τις συζύγους των αρχαίων Ελλήνων με πλήρη ενδυμασία, ακόμα κι όταν έκαναν σεξ, ενώ οι δούλοι σε παρόμοια περίπτωση πάντα ήταν γυμνοί. Οι προτιμούμενες σεξουαλικές στάσεις ήταν η όρθια εκ των όπισθεν κολπική διείσδυση και το σεξ πάνω σε καρέκλες ή ανάκλιντρα. Δούλοι και πόρνες εδέρνοντο προκαταρκτικά για καλύτερη συμμόρφωση σ’ αυτό που θ’ ακολουθούσε. Η τρίτη επιλογή για το Έλληνα άντρα ήταν οι εταίρες, που τις συναντούσαν στα συμπόσια, διασκέδαζαν, συζητούσαν και κοιμόνταν μετά μ΄ αυτόν που πλήρωνε περισσότερα. Η εκπαίδευση και η παιδεία τους συμπεριλάμβανε και τις ηδονές της κρεβατοκάμαρας και όπως φαίνεται οι στάσεις που χρησιμοποιούσαν ήταν ποικίλες και πολύ εφευρετικές. Η σοδομία αποτελούσε επίσης μια επιλογή στο σεξουαλικό ρεπερτόριο. Η τελευταία επιλογή πορνείας ήταν ο λεγόμενος χαμαίτυπος, το ακάθαρτο δηλαδή με κοπέλες του δρόμου σεξ.
Πηγή: http://anefala.blogspot.gr/2011/10/homosexuality-pederasty-in-ancient.html
http://dynati-ellada.gr/index.php/ethnika-themata/item/3525-i-nomothesia-solona-peri-omofylofilias-gia-na-teleionei-afto-psema-oti-i-omofylofilia-stin-ellada-itan-kati-synithismeno
http://www.paidiatros.com/efivos/sex-education/sex-ancient-greek-civilization
http://www.protothema.gr/greece/article/328881/deite-tis-sexoualikes-idiaiterotites-ton-arhaion-ellinon/
http://dete.gr/το-σεξ-στην-αρχαία-ελλάδα-τι-ξέρουμε-κα/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου