Τον 4ο αιώνα π.Χ., ο βασιλιάς Βάρδυλλις μετέτρεψε την Ιλλυρία σε αξιόλογη τοπική δύναμη. Οι πιο σημαντικές πόλεις των Ιλλυριών ήταν η Σκόδρα (στη σημερινή Αλβανία) και η Ρίζων(στο σημερινό Μαυροβούνιο). Το 359 π.Χ., ο ίδιος ο βασιλιάς της Μακεδονίας Περδίκκας Γ' μαζί με 4.000 από τους στρατιώτες του σκοτώθηκαν προσπαθώντας να αποκρούσουν επιδρομή των Ιλλυριών του Βαρδύλλιος. Τότε οι Ιλλυριοί κατέλαβαν τις περιοχές της Μακεδονίας Λυγκηστίδα, Ορεστίδα καθώς και άλλα εδάφη της. Όμως το 358 π.Χ. ο διάδοχος του Περδίκκα Φίλιππος Β', αφού πρώτα σταθεροποίησε την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας του και νίκησε άλλους εξωτερικούς εχθρούς, ετοιμάστηκε να εκδιώξει τους Ιλλυριούς από το έδαφος της Μακεδονίας. Τότε ο Βάρδυλλις πρότεινε ειρήνη, με τον όρο όμως να κρατήσει τα εδάφη που είχε καταλάβει. Ο Φίλιππος απέρριψε την πρόταση και εισέβαλλε στη Λυγκηστίδα. Η αποφασιστική μάχη φαίνεται πως δόθηκε στην πεδιάδα της Πελαγονίας, βόρεια της Λυχνίτιδας λίμνης (Οχρίδα), κοντά στο σημερινό Μοναστήρι, με τους δύο αντιπάλους να διαθέτουν ο καθένας από 10.000 πεζούς και 500-600 ιππείς. Οι Ιλλυριοί νικήθηκαν και υποχώρησαν άτακτα, καταδιωκόμενοι. Έτσι, τα σύνορα της Μακεδονίας με την Ιλλυρία επανήλθαν στη λίμνη Λυχνίτιδα.Αργότερα (356 π.Χ.), οι Ιλλυριοί συμμάχησαν με τους Αθηναίους, τους Παίονες και τους Θράκες στον πόλεμο των τελευταίων με τον Φίλιππο. Και πάλι όμως ηττήθηκαν. Κατά τη βασιλεία του γιου του Βαρδύλλιος, Κλείτου, το ιλλυρικό βασίλειο τέθηκε υπό την επικυριαρχία του Φιλίππου (352 π.Χ.). Ο Κλείτος επαναστάτησε κατά τις αρχές τις βασιλείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σε συνεργασία με τον βασιλιά του ιλλυρικού φύλου των Ταυλαντίων Γλαυκία. Όμως, ο συνασπισμός τους νικήθηκε από τον Αλέξανδρο σε νυκτερινή μάχη έξω από το οχυρό Πήλιο στην κοιλάδα του Εορδαϊκού ποταμού. Στη συνέχεια, ελαφρό πεζικό των Ιλλυριών συμμετείχε στην εκστρατεία του Αλεξάνδρου κατά των Περσών. Ο Αλκέτας Α΄ (4ος αιώνας π.Χ.) ήταν βασιλιάς των Μολοσσών στην Ήπειρο κατά την ύστερη κλασική εποχή. Ήταν γιος και διάδοχος του βασιλιά Θαρύπα. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του ενισχύθηκαν τα φιλοαθηναϊκά αισθήματα του κράτους του, ενώ ήταν ο πρώτος βασιλιάς που παρέδωσε το σκήπτρο του σε διπλή βασιλεία. Το 385 π.Χ. ο Αλκέτας για άγνωστους λόγους βρέθηκε εξόριστος στην αυλή του Διονυσίου Α΄, τυράννου των Συρακουσών. Ο τελευταίος επιθυμούσε να διασφαλίσει την κυριαρχία του στηνΑδριατική και στο Ιόνιο πέλαγος. Προκειμένου να καταστήσει την Ήπειρο ασφαλή για τα πλοία του, θεώρησε συμφέρον να τοποθετήσει στο θρόνο της χώρας κάποιο φιλικά προσκείμμενο σε αυτόν πρόσωπο. Ο Αλκέτας ήταν εκείνος που τον βοήθησε να έρθει σε συμφωνία με τους Ιλλυριούς. Ο Διονύσιος έστειλε τελικά 2.000 Έλληνες οπλίτες και 500 πανοπλίες στα στρατεύματα του ηγεμόνα των Ιλλυριών, Βαρδύλλη, ώστε να επιτεθούν στους Μολοσσούς. Ολόκληρη η περιοχή λεηλατήθηκε, ενώ 15.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Τελικά επενέβη η Σπάρτη, υπό τις διαταγές του βασιλιά της, Αγησιλάου, και με τη βοήθεια των Θεσσαλών, των Μακεδόνων και των ίδιων των Μολοσσών, εκδιώχθηκαν οι Ιλλύριοι από την Ήπειρο. Ωστόσο ο Αλκέτας ανήλθε και πάλι στο θρόνο. Ο Αλκέτας διατηρούσε φιλία με τον Αθηναίο πολιτικό και στρατιωτικό Τιμόθεο. Σαν αποτέλεσμα, μετά την προσχώρηση των Κερκυραίων, των Κεφαλληνών και των Ακαρνανών στη Δηλιακή Συμμαχία, οι Μολοσσοί δεν δίστασαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους.Έτσι ο Αλκέτας συνέχισε την φιλοαθηναϊκή πολιτική του πατέρα του. Όταν δε ο Τιμόθεος οδηγήθηκε σε μία περίσταση στα δικαστήρια, τόσο ο Αλκέτας όσο και ο Ιάσωνας των Φερρών, ηγεμόνας της Θεσσαλίας, έσπευσαν στην Αθήνα να υπερασπιστούν τις θέσεις του Τιμόθεου, συμβάλλοντας στην αθώωσή του. Μετά το θάνατο του Αλκέτα ο νέος βασιλιάς επρόκειτο να επιλεγεί ανάμεσα στους δύο γιους του, Νεοπτόλεμο και Αρύββα. Μετά από σφοδρή διαμάχη δεν βρέθηκε λύση στο ζήτημα και κατ' επέκταση οι δυο τους συμφώνησαν να διαιρέσουν το βασίλειο και να συμβασιλέψουν. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας που εγκαταστάθηκε διπλή βασιλεία. Ο Περδίκκας ο Γ' ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας από το 365 έως το 359 π.Χ. και διαδέχτηκε τον αδελφό του Αλέξανδρο Β'. Δευτερότοκος γιος του Αμύντα Γ' και της Ευριδίκης και μεγαλύτερος αδελφός του Φιλίππου Β'. Όταν ήταν ανήλικος ακόμα ο αδελφός του σκοτώθηκε από τον Πτολεμαίο τον Αλωρίτη ο οποίος ανέλαβε τον θρόνο ως αντιβασιλέας. Το 365, ο Περδίκκας σκότωσε τον Πτολεμαίο και ανέλαβε τον θρόνο. Εργάστηκε για να βελτιώση την διοίκηση και τα οικονομικά του κράτους του. Εξεστράτευσε εναντίον των Ιλλυριών, προσπαθώντας να σταματήσει τις καταστροφικές τους επιδρομές στην Μακεδονία, αλλά η εκστρατεία κατέληξε σε καταστροφή, κατά την οποία έχασε το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του και την ζωή του. Τον διαδέχτηκε στον θρόνο ο γιος του Αμύντας Δ' ενώ ήταν ακόμη νήπιο. Την βασιλεία στην Μακεδονία ουσιαστικά άσκησε σαν αντιβασιλέας, ο θείος του Φίλιππος Β'. Ο Αμύντας Γ΄, γιος του Αρριδαίου, ήταν βασιλιάς της Μακεδονίας την περίοδο 393 π.Χ. με 370 π.Χ.. Ήταν επίσης ο πατέρας τουΦιλίππου Β΄ και ο παππούς του Αλέξανδρου Γ΄ μετέπειτα γνωστού και ως Μέγα Αλέξανδρο. Θεωρείται ιστορικά, ο αναγεννητής του Μακεδονικού βασιλείου μετά από την περίοδο μεγάλης αναστάτωσης και παρακμής που ακολούθησε τον θάνατο του Αρχέλαου Α΄ το 399 π.Χ., κάτι που αντικατοπτρίζεται και από το γεγονός ότι ήταν ο 8ος βασιλιάς μέσα σε 6 χρόνια. Ήταν επίσης έμπειρος πολιτικός και διπλωμάτης με την σύναψη σημαντικών συμμαχιών. Στο πρώτο έτος της βασιλείας του το 393 π.Χ., Ο Αμύντας αντιμετώπισε τον αφανισμό του βασιλείου της Μακεδονίας, μια και όλη η περιοχή κατακτήθηκε από τους Ιλλυριούς οι οποίοι και επωφελήθηκαν από το γενικότερο χάος των απανωτών εναλλαγών των βασιλέων στη Μακεδονία. Το επόμενο έτος όμως, με την βοήθεια των Θεσσαλών ο Αμύντας κατάφερε και επανέκτησε το βασίλειο. Ο Μήδιος ο οποίος ήταν επικεφαλής του θεσσαλικού οίκου τωνΑλευάδων της Λάρισας, πιστεύεται πως ήταν αυτός που βοήθησε τον Αμύντα να επανακτήσει την περιοχή του βασιλείου του. Η συμμαχία μεταξύ των Μακεδόνων Αργεάδων και των Θεσσαλών Αλευάδων χρονολογείται από την εποχή της βασιλείας του Αρχέλαου Α΄(413 - 399 π.Χ.). Για να θωρακίσει επιπλέον την έκταση του βασιλείου από τους Ιλλυριούς, ο Αμύντας σύναψε συμμαχία με το Κοινό των Χαλκιδέων κυρίαρχη πόλη του οποίου ήταν η Όλυνθος της Χαλκιδικής. Σε ανταλλαγή για την υποστήριξη αυτή, ο Αμύντας πρόσφερε τα δικαιώματα απόκτησης ξυλείας από τα δάση της Μακεδονίας, τα οποία μεταπωλούνταν στην Αθήνα για την κατασκευή και διατήρηση του στόλου της. Με την Όλυνθο να έχει σημαντικό κέρδος από τις εξαγωγές αυτές, η δύναμη της μεγάλωσε. Την ίδια στιγμή, ο Αμύντας συνέχισε την αναζήτηση συμμάχων, και σύναψε επαφές με τον Κότυ Α', βασιλέα του θρακικού φύλου των Οδρύσων. Ο Κότυς είχε ήδη παντρέψει την κόρη του με τον Αθηναίο στρατηγό Ιφικράτη. Καθώς ο Αμύντας δεν κατάφερε να κάνει το ίδιο και να παντρευτεί κάποιο από τα μέλη της οικογένειας του Κότυ, βρήκε μια εναλλακτική λύση, και υιοθέτησε τον Ιφικράτη σαν τον δικό του γιό, οπότε έγινε έμμεσα μέλος της οικογένειας με τον Κότυ. Το 385 π.Χ. οι Ιλλύριοι υπό τον Βάρδυλη έκαναν την εμφάνιση τους ξανά στον Ελληνικό χώρο, αλλά περιορίστηκαν στην Ήπειρο, στην οποία εκστράτευσαν με την βοήθεια του Διονυσίου των Συρακουσών, και σε συνεννόηση με τον Αλκέτα Α΄ της Ηπείρου ο οποίος ήθελε να ξανακερδίσει τον θρόνο των Μολοσσών. Η Σπάρτη εν τω μεταξύ ήδη από το 387 π.Χ. είχε αποφασίσει ως στρατηγικό στόχο να επαναδραστηριοποιηθεί στην Βόρεια Ελλάδα, έτσι όταν ο Αμύντας αναζήτησε την Σπαρτιατική βοήθεια ενάντια στην ολοένα και πιο ισχυρή Όλυνθο, οι Σπαρτιάτες βρήκαν ακριβώς την ευκαιρία που έψαχναν. Επίσης, η Όλυνθος υποστηρίζονταν από τους Αθηναίους και τουςΘηβαίους, αντίπαλους της Σπάρτης για τον έλεγχο της Ελλάδας, οπότε οι Σπαρτιάτες είχαν ακόμα μια πολύ καλή αφορμή για να επέμβουν. Ο Αμύντας επομένως συμμάχησε με τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι τον βοήθησαν να περιορίσει σημαντικά την δύναμη της Ολύνθου. Αργότερα, έκανε ακόμα μια επιτυχή συμμαχία με τον Ιάσων των Φερών της Θεσσαλίας, και άρχισε με επιμέλεια και προσοχή την επιδιόρθωση των σχέσεων του με την Αθήνα. Το 371 π.Χ., στην πανελλήνια συγκέντρωση των συμμάχων των Λακεδαιμονίων, ψήφισε υπέρ των Αθηναίων και υποστήριξε την πλευρά των Ελλήνων οι οποίοι υποστήριξαν πως η Αμφίπολη έπρεπε να είχε δοθεί στους Αθηναίους (σύμφωνα με ένα από τους όρους της Νικίειου Ειρήνης το 421 π.Χ., ο οποίος δε τηρήθηκε ποτέ από τους Σπαρτιάτες). Με την Όλυνθο να έχει πια παραμεριστεί και αποδυναμωθεί, ο Αμύντας πλέον μπόρεσε και συνθηκολόγησε με την Αθήνα, και έκανε το δικό του βασίλειο τον απευθείας προμηθευτή ξυλείας προς την Αθήνα, και συγκεκριμένα προς τον Τιμόθεο του Πειραιά, ενισχύοντας έτσι σημαντικά την οικονομική κατάσταση του βασιλείου της Μακεδονίας.
Πηγή: https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αλκέτας_Α΄_της_Ηπείρου
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Αμύντας_Γ΄_της_Μακεδονίας
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Ιλλυρία
https://el.m.wikipedia.org/wiki/Περδίκκας_Γ%27_της_Μακεδονίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου