Αφού κάθισε για να δειπνήσει, κάποιος του είπε ότι ανάμεσα στους αιχμαλώτους βρίσκονται η μητέρα και η γυναίκα του Δαρείου και δυο ανύπαντρες κόρες του, οι οποίες, καθώς είδαν το άρμα και τα τόξα, χτυπούσαν το στήθος τους και θρηνούσαν, επειδή νόμιζαν ότι είχε σκοτωθεί.
Ο Αλέξανδρος μένοντας σιωπηλός για αρκετό χρόνο, συγκινήθηκε πιο πολύ για τη δική τους παρά για τη δική του τύχη, έστειλε τον Λεοννάτο με τη διαταγή να τους πει ότι ούτε ο Δαρείος πέθανε ούτε πρέπει να φοβούνται τον Αλέξανδρο. Γιατί εκείνος κάνει πόλεμο στον Δαρείο για την εξουσία και αυτές θα έχουν όλα όσα είχαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Δαρείου. Και τα λόγια φάνηκαν καλά και σωστά στις γυναίκες, αλλά ακόμη περισσότερο οι πράξεις του που ήταν φιλάνθρωπες. Τους επέτρεψε να θάψουν όσους από τους Πέρσες ήθελαν, κάνοντας χρήση των ενδυμάτων και των κοσμημάτων που ήταν λάφυρα, και δεν αφαίρεσε τίποτε από τις τιμές και τις περιποιήσεις που δέχονταν, και έπαιρναν πιο μεγάλες συντάξεις από τις προηγούμενες. Όμως η πιο ωραία και πιο βασιλική γενναιοδωρία του ήταν το ότι οι αιχμάλωτες γυναίκες, ηθικές και συνετές, τίποτα δεν άκουσαν ούτε υποψιάστηκαν ότι θα μπορούσαν να φοβηθούν ως αισχρό, αλλά τις φρουρούσαν όπως ακριβώς σε παρθενώνες ιερούς και όσιους, κρυφά και μακριά απ' όλους, και όχι σαν να ήταν σε εχθρικό στρατόπεδο. Και βέβαια λέγεται οτι η σύζυγος του Δαρείου ήταν η πιο όμορφη απ' όλες τις βασίλισσες, όπως ακριβώς και ο ίδιος ο Δαρείος ήταν ο πιο ωραίος και πιο ψηλός απ' όλους τους άνδρες, και τα κορίτσια έμοιαζαν στους γονείς τους. Αλλά ο Αλέξανδρος θεωρώντας, όπως φαίνεται, ότι το να επιβάλλεται στον εαυτό του είναι περισσότερο βασιλικό από το να νικά τους εχθρούς, ούτε αυτές άγγιξε ούτε γνώρισε άλλη γυναίκα πριν από τον γάμο του, εκτός από τη Βαρσίνη. Και τούτη έμεινε χήρα, αφότου πέθανε ο Μέμνονας, και συνελήφθη κοντά στη Δαμασκό. Και μαθεύτηκε πως ήταν μορφωμένη έχοντας Ελληνική παιδεία και ευχάριστη στη συμπεριφορά της, με πατέρα τον Αρτά- βαζο, που ήταν γιος κόρης του βασιλιά. Ο Παρμενίωνας παρότρυνε τον Αλέξανδρο να γνωρίσει την όμορφη και ευγενική τούτη γυναίκα. Και καθώς ο Αλέξανδρος έβλεπε πως οι άλλες αιχμάλωτες ήταν εκπληκτικά όμορφες και ψηλές, αστειευόταν λέγοντας ότι: «Οι Περσίδες είναι βασανιστήριο για τα μάτια». Και παραβάλλοντας στην ομορφιά τους τη δική του αυτοσυγκράτηση και την ομορφιά της σύνεσης του, τις απομάκρυνε όπως ακριβώς τις άψυχες μορφές των αγαλμάτων. Όταν ο Φιλόξενος, ο αρχηγός των παραθαλάσσιων δυνάμεων, του έγραψε πως ήταν κοντά του κάποιος Θεόδωρος από τον Τάραντα και πουλάει δυο πολύ όμορφα αγόρια και ήθελε να μάθει αν θα τα αγόραζε, οργίστηκε πολύ και φώναζε πολλές φορές στους φίλους του, ρωτώντας τι αισχρό είχε μάθει γι' αυτόν μέχρι τώρα ο Φιλόξενος, έτσι που να τον προσβάλλει με τέτοιες ξεδιάντροπες προτάσεις". Και τον ίδιο τον Φιλόξενο επιτιμώντας τον έντονα σε γράμμα του, τον διέταξε να ξεφορτωθεί τον Θεόδωρο και το εμπόρευμα του. Μάλιστα μάλωσε αυστηρά τον Αγνωνα, που έγραψε πως ήθελε ν' αγοράσει και να του φέρει τον Κρωβύλο που ήταν φημισμένος στην Κόρινθο. Και όταν πληροφορήθηκε ότι ο Δάμωνας και ο Τιμόθεος είχαν διαφθείρει, τις γυναίκες μερικών μισθοφόρων, που υπηρετούσαν υπό τις διαταγές του Παρμενίωνα, έγραψε στον Παρμενίωνα, με την εντολή, εάν είναι πράγματι ένοχοι, να τους τιμωρήσει όπως τα θηρία, που ζουν καταστρέφοντας τους ανθρώπους, και να τους σκοτώσει. Και σχετικά με τον ίδιο έγραφε στο γράμμα ακριβώς: «Για μένα κανείς δεν θα πει πως είδα ή θέλησα να δω τη γυναίκα του Δαρείου, αλλά ούτε και δέχτηκα να ακούσω να μιλούν σε μένα για την ομορφιά της». Και μάλιστα έλεγε ότι καταλαβαίνει πως είναι θνητός λόγω του ύπνου και του έρωτα, γιατί και ο πόνος και η ηδονή προέρχονται από μια και μόνη κοινή αδυναμία της φύσης.
Πηγη: http://athenakanenas.blogspot.gr/2014/02/blog-post_3022.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου